Το θέμα της «βραχυχρόνιας μίσθωσης ακινήτων» δεν λύνεται με εκφράσεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα αλλά στοχεύουν μόνο «να συγκινούν συγχρόνως θύματα και θύτες»

Περιβάλλον: Είδες το airbnb βρήκε και την απόδοσή του στην Ελληνική γλώσσα. Λέγεται «βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων».

Αρχιτέκτονας: Ναι.

Περιβάλλον: Τι «ναι», αυτό έχεις να πεις μόνο;

Αρχιτέκτονας: Τι να σου πω. Μετά την «βραχυχρόνια μισθωτή εργασία» έχουμε και την «βραχυχρόνια μίσθωση κατοικίας».     

Περιβάλλον: Κάποιοι όμως λένε ότι : πρέπει να δούμε την «δυνατότητα επανακατοχύρωσης του αυτονόητου δικαιώματος στην κατοικία». Μάλιστα έγινε και εκδήλωση που διοργάνωσε η  «Πολιτική – Πολιτιστική Λέσχη Εκτός Γραμμής»  με θέμα: «Το Airbnb στη σύγχρονη πόλη και η επανακατοχύρωση του δικαιώματος στην κατοικία.». Μπορείς να διαβάσεις την ανακοίνωση εδώ: Το Airbnb στη σύγχρονη πόλη και η επανακατοχύρωση του δικαιώματος στην κατοικία.

Αρχιτέκτονας: Την διάβασα.

Περιβάλλον: Και τι έχεις να πεις;

Αρχιτέκτονας: Πρώτα –πρώτα το «δικαίωμα στην κατοικία» ποτέ δεν ήταν «αυτονόητο» για τα λαϊκά στρώματα στις καπιταλιστικές κοινωνίες. Ήταν «αυτονόητο» για την κυρίαρχη τάξη όχι όμως για τα λαϊκά στρώματα. Μια ματιά στην ιστορία να ρίξουμε θα το διαπιστώσουμε.

Περιβάλλον: Ας βγάλουμε το «αυτονόητο» και ας μιλήσουμε για την «επανακατοχύρωση του δικαιώματος στην κατοικία».

Αρχιτέκτονας: Γιατί πότε ήταν «κατοχυρωμένο το δικαίωμα στην κατοικία για τα λαϊκά στρώματα» για να χρειάζεται «επανακατοχύρωση»; Στην καπιταλιστική κοινωνία «κατοχυρωμένα» είναι μόνο τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, τα δικαιώματα των λαϊκών τάξεων δεν είναι ποτέ «κατοχυρωμένα» είναι πάντα «διαπραγματεύσιμα». Όταν μιλάμε για τόσο σοβαρά θέματα καλό θα ήταν να χρησιμοποιούμε λέξεις  που να εκφράζουν την πραγματικότητα.

Περιβάλλον:  Τι θέλεις να πεις δηλαδή;

Αρχιτέκτονας: Θα σου πω. Η «βραχυχρόνια μισθωτή εργασία» με τους όρους και τα χαρακτηριστικά που η κυρίαρχη τάξη επέβαλε στα λαϊκά στρώματα, όρους δουλείας δηλαδή, απαιτεί, εκτός των άλλων, ο «βραχυχρόνια μισθωτός εργαζόμενος» να μπορεί να μετακινηθεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, της εργοδοσίας δηλαδή.  Η «βραχυχρόνια μίσθωση κατοικίας», ικανοποιεί την απαίτηση του κεφαλαίου να δημιουργηθούν περιοχές με απόθεμα παροχής από τα λαϊκά στρώματα «βραχυχρόνιας μισθωτής εργασίας». Και όπως η «βραχυχρόνια μισθωτή εργασία» στολίστηκε από την κυρίαρχη τάξη με «φανταχτερά στολίδια» «ελευθερία επιλογής, ανεξαρτησία, ελεύθερη μετακίνηση κ.α.» έτσι τώρα και η «βραχυχρόνια μίσθωση κατοικίας» στολίζεται ανάλογα. Η κυρίαρχη τάξη αφού επέβαλε την «βραχυχρόνια μισθωτή εργασία» δημιουργεί, και την περνάει σαν «παροχή στον βραχυχρόνια μισθωτό εργαζόμενο», την «βραχυχρόνια μίσθωση κατοικίας». Στην διαδικασία αυτή «εγκλωβίζει» όπως πάντα έκανε, είναι το απαραίτητο στήριγμά της προκειμένου να διατηρεί ένα κοινωνικό στρώμα ενδιάμεσο για να αποδυναμώνει κάθε φορά τον ανταγωνισμό των τάξεων,  τα μεσαία και μικρομεσαία στρώματα της κοινωνίας δίνοντάς τους την «μεγάλη ευκαιρία να γίνουν και αυτοί εκμισθωτές βραχυχρόνιας μίσθωσης της ιδιοκτησίας τους», όπως παλαιότερα έκανε με την «αυθαίρετη εξοχική κατοικία» δίνοντάς τους την «ψευδαίσθηση ότι έτσι μόνο πραγματοποιεί το μέχρι τότε απραγματοποίητο όνειρο ζωής»  όπως αργότερα της «έδωσε την ευκαιρία της μεζονέτας» καλλιεργώντας την άποψη ότι «μόνο με την μεζονέτα κατακτά κανείς κοινωνική θέση περιωπής».

  

Εάν θέλουμε λοιπόν να δούμε το πρόβλημα, να το αναλύσουμε και να δούμε τι επιλογές έχουν τα λαϊκά στρώματα να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό, καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούμε να το απομονώνουμε, και χρησιμοποιώντας εκφράσεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αλλά που στοχεύουν να «συγκινούν συγχρόνως  θύματα και θύτες», να ψάχνουμε λύσεις.

Ας αναρωτηθούμε: γιατί η «αυθαίρετη δόμηση των λαϊκών στρωμάτων» που πραγματοποιήθηκε από το 1955 μέχρι το 2011 είναι σήμερα «κατηγορούμενη», ενώ η «νέα λαϊκή αυθαιρεσία» που πραγματοποιείται σήμερα και έχει σαν αντικείμενο την «αυθαίρετη αλλαγή χώρου με χρήση κατοικίας σε χώρο με χρήση παροχής ξενοδοχειακών υπηρεσιών» -airbnb- είναι «ευνοούμενη»; Θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε γιατί κάηκε-«εξέπνευσε»- το Μάτι.

     

Περιβάλλον: Μεγάλη συζήτηση γίνεται σήμερα για την αυθαίρετη δόμηση, με αφορμή την πυρκαγιά στο Μάτι που έφερε τόσους νεκρούς.

Αρχιτέκτονας: Μιλάμε για την «αυθαίρετη δόμηση των λαϊκών στρωμάτων», αυτή είναι σήμερα η «κατηγορούμενη». Αυτό να μην το ξεχνάμε.  

Αν ρίξουμε μια ματιά στις χρονικές περιόδους που «πραγματοποιήθηκε αυθαίρετη δόμηση από τα  λαϊκά στρώματα» στη Χώρα μας, θα διαπιστώσουμε ότι είναι περίοδοι που η αντιδραστική κυρίαρχη τάξη του τόπου μας αισθάνεται ότι  τα πολιτικά και οικονομικά της συμφέροντα  κινδυνεύουν. Ας την δούμε.  

Στην πρώτη περίοδο, τέλος του 1950 αρχές της δεκαετίας του 1960, η εσωτερική μετανάστευση φέρνει στις μεγάλες Πόλεις, κυρίως Αθήνα και Θεσσαλονίκη, μεγάλα τμήματα αγροτικού πληθυσμού που από την γεωργία  δεν μπορούσε να ζήσει, και έρχεται στην Πόλη και γίνεται εργάτης, θυρωρός, κλητήρας, μικροπωλητής κ.α.   Στις εκλογές του 1958 η Ε.Δ.Α είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Η αντιδραστική κυρίαρχη τάξη του τόπου μας, ανησυχεί. Εκμεταλλεύεται λοιπόν την ανάγκη για στέγη των στρωμάτων αυτών της κοινωνίας, και «παραχωρεί την αυθαίρετη δόμηση».

Στην δεύτερη περίοδο, μετά την χούντα, τα λαϊκά στρώματα ζητούν εκδημοκρατισμό της χώρας, καλύτερες συνθήκες ζωής, τα αριστερά κόμματα είναι σε άνοδο, η κυρίαρχη τάξη δεν θέλει να προχωρήσει στον αστικοδημοκρατικό μετασχηματισμό της χώρας, και πως άλλωστε να θέλει αφού είναι σφοδρά αντιδραστική. «Παραχωρεί» λοιπόν την «αυθαίρετη δόμηση της εξοχικής κατοικίας στα λαϊκά στρώματα» και καλλιεργεί  την παραπλανητική πεποίθηση ότι η «αυθαίρετη εξοχική κατοικία» αναβαθμίζει την «ποιότητα της ζωής του λαού».

Η τρίτη  περίοδος ξεκινά στην δεύτερη τετραετία του ΠΑΣΟΚ, όταν αυτό έχει πια συμβιβαστεί με την βαθειά αντιδραστική κυρίαρχη τάξη του τόπου μας, ο λαός όμως ακόμη έντονα πολιτικοποιημένος αντιδρά. Η κυρίαρχη τάξη καταλαβαίνει ότι για να συνεχίσει να κυβερνά αυτόν τον τόπο, πρέπει η ψήφος του λαού να απολιτικοποιηθεί, και ξεκινά την προπαγάνδα «απολιτικοποίησης» του λαού, καλλιεργώντας την παραπλανητική  άποψη ότι η «ψήφος συναλλαγής» έχει αξία, η «πολιτική ψήφος» είναι ξεπερασμένη. Δίνει λοιπόν την «αυθαίρετη δόμηση στα λαϊκά στρώματα» εμπλουτισμένη με τόση «συναλλαγή» όσο ποτέ άλλοτε, και πετυχαίνει τον σκοπό της.

Από την σύντομη τούτη ιστορική ανασκόπηση βλέπουμε ότι η «αυθαίρετη δόμηση των λαϊκών στρωμάτων» ήταν ένα από τα μέσα που χρησιμοποίησε η κυρίαρχη τάξη του τόπου μας, με στόχο  να αποπροσανατολίσει τμήματα των λαϊκών στρωμάτων από τα πραγματικά τους προβλήματα και να τα οδηγήσει σε εκλογικές συμπεριφορές εξυπηρετικές στα συμφέροντά της. Για το λόγο  αυτό και η «αυθαίρετη δόμηση των λαϊκών στρωμάτων» στη χώρα μας έχει διαφορετικά «πολεοδομικά χαρακτηριστικά» στις τρεις χρονικές περιόδους που πραγματοποιήθηκε. Και έχει διαφορετικά «χαρακτηριστικά» γιατί στην πρώτη περίοδο θέλει να εγκλωβίσει  τα πιο φτωχά στρώματα της κοινωνίας, να μην πολιτικοποιηθούν, και το κάνει καλλιεργώντας τον φόβο, την υποταγή, στην δεύτερη περίοδο ικανοποιεί την μικροαστική τάξη που θέλει να ανέβει κοινωνικά και οικονομικά, και αισθάνεται ότι την χάνει από το εκλογικό της σώμα, και στην τρίτη περίοδο απευθύνεται και στην μικροαστική με τους ημιυπαίθριους και στην μεσοαστική με τις μεζονέτες, τάξεις και οι δύο στήριγμά της στις οποίες καλλιεργεί μέσω της «αυθαίρετης δόμησης» τις νέες «κοινωνικές αξίες» που θέλει να επιβάλλει για να συνεχίζουν να την στηρίζουν.

Και ότι ο στόχος της ήταν η «εξασφάλιση του εκλογικού αποτελέσματος» αποδεικνύεται και από την συμπεριφορά της απέναντι σ’ αυτούς που  «αυθαιρέτησαν». Και  στις τρεις χρονικές περιόδους εφαρμόζει την ίδια τακτική.  Ανάλογα με τον σκοπό που θέλει να πετύχει άλλοτε τους  θυμίζει ότι «είναι αυθαίρετοι», και πρέπει να αισθάνονται υποχρεωμένοι που το Κράτος «κάνει τα στραβά μάτια», αλλά για να συνεχίσει να κάνει τα στραβά μάτια, πρέπει και αυτοί να φροντίσουν να μην αλλάξουν τα πράγματα, γιατί αν αλλάξουν «δεν εγγυάται τίποτε», άλλοτε, δηλώνει ότι  καταλαβαίνει τα προβλήματα  που αντιμετωπίζουν υπόσχεται νομιμοποιήσεις, υπόσχεται ένταξη στο σχέδιο, υπόσχεται έργα. Η «ψήφος» είναι άμεση και προηγείται οι «υποσχέσεις» μπαίνουν σε σχέδια «μακράς πνοής» που σημαίνει «πάρτε βαθιά εισπνοή, κρατήστε την ανάσα σας, και περιμένετε».

Το κέρδος βέβαια της κυρίαρχης τάξης δεν ήταν μόνο πολιτικό ήταν και οικονομικό, αφού στην πρώτη και δεύτερη γενιά αυθαιρέτων, η αυθαίρετη δόμηση πραγματοποιήθηκε σε εκτάσεις που η μεγαλοϊδιοκτησία προχωρούσε σε «κατάτμηση μείζονος εκτάσεως» χαράσσοντας δρόμους και τεμαχίζοντας την ιδιοκτησία της σε μικρά οικόπεδα, ανάλογα με τα συμφέροντά της, ενώ στην τρίτη γενιά χρησιμοποίησε την σύσταση καθέτου συνιδιοκτησίας με την οποία και πάλι τεμάχιζε την ιδιοκτησία της, χωρίς να χαράσσει όμως τους δρόμους, τους χάρασσε πια το Κράτος για λογαριασμό της.

Περίπου 50 χρόνια κράτησε η «προστασία» της «αυθαίρετης δόμησης των λαϊκών στρωμάτων» από την κυρίαρχη τάξη της χώρας μας. Ο Αντώνης Τρίτσης προσπάθησε να την καταργήσει και τον πολέμησε με κάθε μέσο. Ας δούμε γιατί. Είναι ενδεικτικό του τρόπου λειτουργίας της κυρίαρχης τάξης στη χώρας μας.

Ο Τρίτσης σαν Υπουργός Περιβάλλοντος το 1981 προχωρά στην μείωση των συντελεστών δόμησης σε όλη σχεδόν την Χώρα κατά 20% περίπου, νομοθετεί ότι οι νέες περιοχές που θα ενταχθούν στο σχέδιο θα έχουν συντελεστή δόμησης από 0,40 έως 0,80, νομοθετεί ότι για να συνδεθεί μια οικοδομή οριστικά με τα δίκτυα  κοινής ωφέλειας θα πρέπει να προηγηθεί αυτοψία από την αρμόδια Πολεοδομία, νομοθετεί  τους όρους νομιμοποίησης αυθαιρέτων, και ορίζει ότι δεν θα νομιμοποιηθούν αυθαίρετα που θα κατασκευαστούν μετά την ημερομηνία που ορίζει ο Ν1337/1983 -31/12/1982 αν θυμάμαι καλά- νομοθετεί τους όρους ένταξης των περιοχών  στο σχέδιο, και οργανώνει και «γενικές συνελεύσεις» στις περιοχές αυτές για να εξηγήσει τον Νόμο.

Τα μεγαλοκατασκευαστικά και μεγαλοϊδιοκτησιακά συμφέροντα του τόπου ξεσηκώνονται. Τα μεγαλοκατασκευαστικά δηλώνουν ότι η μείωση συντελεστή θα προκαλέσει τον «θάνατο» στην οικοδομή, τα δε μεγαλοϊδιοκτησιακά δηλώνουν ότι ο μικρός συντελεστής (0,4-0,8) μειώνει της αξίας της μεγαλοϊδιοκτησίας τους, γιατί μειώνει την εκμετάλλευση γης.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου τον «κατεβάζει από το τραίνο» το 1984, πιεζόμενος από αυτά ακριβώς τα συμφέροντα.

Το αποτέλεσμα: η «οριστική σύνδεση των οικοδομών με τα δίκτυα κοινής ωφέλειας» αδρανοποιείται, ενεργοποιείται η «προσωρινή», γι αυτό από το 1985 και μετά όλες οι οικοδομές έχουν «προσωρινή σύνδεση με τα δίκτυα», και στην ουσία  καταργείται η «αυτοψία». Ο μικρός συντελεστής δεν επηρεάζει πια γιατί «επιτρέπεται κάθε υπέρβαση» αφού δεν υπάρχει «αυτοψία». Και οι εντάξεις στο σχέδιο των περιοχών με αυθαίρετη δόμηση ήδη πραγματοποιημένη πριν από τις 31/12/1982, έπονται, γιατί προηγούνται οι εντάξεις στο σχέδιο νέων περιοχών όπου η μεγαλοϊδιοκτησία έχει ακόμη «ελεύθερες εκτάσεις γης».

Αυτή η «αυθαίρετη δόμηση» είναι σήμερα η «κατηγορούμενη». Και είναι «κατηγορούμενη» για δύο λόγους: Πρώτος γιατί η κυρίαρχη τάξη δεν χρειάζεται πια την υποστήριξή της στους νέους «κερδοσκοπικούς  στόχους» που έχει προγραμματίσει και δεύτερος γιατί  ζητάει  να πραγματοποιηθούν  οι «υποσχέσεις», τα «σχέδια μακράς πνοής» που της έχουν υποσχεθεί, γιατί δεν μπορεί πια να «περιμένει κρατώντας την ανάσα, θα εκπνεύσει». Για τον πρώτο λόγο η κυρίαρχη τάξη δεν ανησυχεί, θα βρει άλλα λαϊκά τμήματα να την στηρίξουν. Ο δεύτερος όμως την «θορυβεί» γιατί της κόβει την «ανάσα σε χρήμα». Ας συνεχίσουμε όμως.

Ο πολεοδομημένος  χώρος της χώρας είναι πια κορεσμένος. Οι πόλεις δεν μπορούν να επεκταθούν περισσότερο. Οι συνεχείς επεκτάσεις των προηγούμενων χρόνων έχουν καλύψει κάθε όριο επιτρεπτό.

Η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας το  αντιλαμβάνεται, μετά από το μεγάλο φαγοπότι των Ολυμπιακών αγώνων, και αλλάζει προσανατολισμό. Στρέφεται  λοιπόν στην αναβάθμιση συγκεκριμένων δομημένων περιοχών των πόλεων, που η ίδια υποβάθμισε τα προηγούμενα χρόνια.

Αντιμετωπίζει όμως δύο εμπόδια. Το πρώτο είναι ότι πρέπει να αποκτήσει ελευθερία και νομιμότητα για να πραγματοποιήσει τις νέες επιλογές της, και δεύτερο ότι η μικρή ιδιοκτησία που τα προηγούμενα χρόνια ήταν εξυπηρετική στους τότε στόχους της σήμερα είναι εμπόδιο.

Ζητά λοιπόν και πετυχαίνει την σύνταξη Νέου Οικοδομικού Κανονισμού, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της. Ζητά την αποδέσμευση των έργων για τα οποία ενδιαφέρεται από τον συνήθη Οικοδομικό Κανονισμό, επινοεί τον ορισμό «στρατηγικής επένδυσης» και τα αποδεσμεύει. Επινοεί την «Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων» που επί της ουσίας είναι «Μελέτη Περιβαλλοντικών Εκπτώσεων με επιπτώσεις στο Λαό» (βλέπε Σκουριές στη Χαλκιδική, «Ελληνικό, Γήπεδο της ΑΕΚ κ.α.) αλλά αυτό δεν την αφορά. Ζητά  το κλείσιμο των Πολεοδομιών της Χώρας, και το πετυχαίνει. Ζητά να περάσει ο έλεγχος των κατασκευών σε ιδιώτες Μηχανικούς και το πετυχαίνει.

Σκοντάφτει όμως στο βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει, αυτό της μικρής ιδιοκτησίας, και ιδίως στην μικρή οριζόντια ιδιοκτησία στις περιοχές που θέλει να επέμβει. Ανακοινώνει λοιπόν με τυμπανοκρουσίες και μεγάλη υπερηφάνεια ότι θα αντιμετωπιστεί το «Μεγάλο θέμα της αυθαίρετης δόμησης». Εδώ βρίσκει πάλι αντιμέτωπο τον Τρίτση, γιατί ανακαλύπτει, όχι ότι δεν το ήξερε, απλώς για να εντυπωσιάσει η ίδια και να λοιδορήσει τον Τρίτση  για άλλη μια φορά, ότι «νομιμοποίηση αυθαιρέτων» δεν μπορεί να κάνει για όσα έχουν κτιστεί μετά την 31/12/1982.

Ανακοινώνει λοιπόν ότι «προχωρά» σε «τακτοποίηση», επινοεί και το «περιβαλλοντικό ισοζύγιο» που μόνο «ισοζύγιο» δεν είναι, και ξεκινά την «τακτοποίηση» των «αυθαιρέτων των λαϊκών στρωμάτων». Η «τακτοποίηση» όμως έχει χρονική διάρκεια και εμπεριέχει  εξάρτηση, και επειδή δεν θέλει να το αντιληφθεί αυτό ο λαός, τα φερέφωνά της μιλούν για «νομιμοποίηση» στα πάνελ, και κανείς δεν τους διορθώνει.  

Με την «ευκαιρία» αυτή βάζει στον ίδιο νόμο, στο ίδιο σακί, όλα τα ακίνητα που έχουν κτιστεί μετά το 1955.Οι δηλώσεις γίνονται μέσω του ΤΕΕ, δεν ελέγχονται, θα ελεγχθεί στο  μέλλον το 5% - γελοιότητα καραμπινάτη- την ευθύνη τη δήλωσης την έχει ιδιώτης Μηχανικός, που δεν ελέγχεται για τις γνώσεις του, βασικές γνώσεις που απαιτούνται είναι να γνωρίζει ΓΟΚ55, ΓΟΚ73, ΓΟΚ85 και την τροποποίηση του 2000, και δεν είναι  αυτό εύκολο για τους Μηχανικούς του σήμερα, οι απαντήσεις που δίνει το ΤΕΕ σε ερωτήματα Μηχανικών είναι προφορικές και δεν  κατοχυρώνουν τον  Μηχανικό για τις επιλογές του στη σύνταξη της δήλωσης, που σημαίνει ότι ο Μηχανικός γίνεται εύκολα υπόδικος και το ΤΕΕ δεν φέρει καμιά ευθύνη, και τελικά αυτός που μένει εντελώς απροστάτευτος είναι ο ιδιοκτήτης.

Αυτό είναι το πνεύμα του Νόμου για τα «αυθαίρετα των λαϊκών στρωμάτων». Η «τακτοποίηση της αυθαίρετης δόμησης των λαϊκών στρωμάτων» με τον τρόπο που γίνεται εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης ντόπιας και ξένης. Τα «λαϊκά στρώματα» θα πληρώσουν την «τακτοποίηση» αλλά στον Ν4495/2017 δεν δεσμεύεται να διαθέσει τα  «χρήματα που θα εισπραχθούν από τα πρόστιμα αποκλειστικά στις περιοχές για τις οποίες εισπράχθηκαν»,  και λέει  –ξεδιάντροπα- ότι τα χρήματα θα διατεθούν μετά την «ολοκλήρωση του Νόμου 4495/2017 και μετά την εκπόνηση μελετών  που θα συνταχθούν με προτεραιότητα που θα οριστεί από τις Υπηρεσίες του Υπουργείου».  Αυτή  είναι «καραμπινάτη κοροϊδία των λαϊκών στρωμάτων». Σημαίνει «πληρώστε τώρα» γιατί χρειάζομαι «χρήμα για να αναπνέω» και εσείς «κρατήστε την ανάσα και περιμένετε και πάλι» .

Τα «αυθαίρετα των λαϊκών στρωμάτων» έπαιξαν συγκεκριμένο «ρόλο» εξυπηρετικό στα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης του τόπου μας. Η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας οργάνωσε και διεύθυνε τρεις «παραστάσεις» με θέμα την «αυθαίρετη δόμηση των λαϊκών στρωμάτων». Η πρώτη είχε τίτλο «Το αυθαίρετο του φόβου, της υποταγής, του τζάμπα μεροκάματου» η δεύτερη την ρήση του Ανδρέα Παπανδρέου «Δεν θα χαλάσουμε τα μπάνια του λαού» και είχε τίτλο «Το αυθαίρετο τα μπάνια του λαού» και η τρίτη  «Το αυθαίρετο των νέων κοινωνικών αξιών» αφηγείται πως κατήργησε  τις παλιές και έφερε τις  νέες, στολισμένες με πολλή «συναλλαγή» τόση, που και η  λαϊκή ψήφος έγινε «αντικείμενο συναλλαγής».

Η κυρίαρχη τάξη του τόπου μας σήμερα όμως έχει αλλάξει προσανατολισμό. Η «αυθαίρετη δόμηση των λαϊκών στρωμάτων» δεν την εξυπηρετεί πια στα νέα της σχέδια. Σήμερα την εξυπηρετεί  η «αυθαίρετη αλλαγή χρήσης δομημένου χώρου». Γιατί τι άλλο είναι η «αλλαγή χρήσης  χώρου κατοικίας  σε χώρο παροχής ξενοδοχειακών υπηρεσιών» το λεγόμενο «airbnb». Τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών με χρήση κατοικίας με το airbnb παύουν να έχουν χρήση κατοικίας, έχουν χρήση ξενοδοχειακής υπηρεσίας. Αυτή η «αυθαίρετη αλλαγή χρήσης» είναι η νέα «υποστηρικτική» στα συμφέροντά της «μορφή αυθαιρεσίας» στην οποία εγκλωβίζει σήμερα «λαϊκά στρώματα» προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της. Και την παρέχει γιατί διαπίστωσε ότι εάν δεν εγκλωβίσει «λαϊκά στρώματα» στην διαδικασία αυτή θα δυσκολευτεί και θα χρονοτριβήσει μέχρι να πετύχει τον στόχο της. Την  «αναβάθμιση» του κέντρου της Αθήνας από το 2010 την έχει βάλει στα σκαριά, και δεν προχωρούσε σύμφωνα με τους ρυθμούς που ήθελε. Για το λόγο αυτό άνοιξε το «κουτί» της «αυθαίρετης αλλαγής χρήσης χώρου κατοικιών σε χώρους παροχής ξενοδοχειακών υπηρεσιών», στα λαϊκά στρώματα. Και το «κουτί» το άνοιξε με «αγοραίες» παροχές σε όσους την στηρίζουν και με κανένα «δικαίωμα» σε όσους θίγονται. Αυτή είναι σήμερα η νέα «λαϊκή αυθαιρεσία» που «προστατεύεται» από την κυρίαρχη τάξη.

Το Μάτι «εξέπνευσε»  γιατί για χρόνια «κράταγε την ανάσα του περιμένοντας τις υποσχέσεις» αλλά του είπαν  ότι πρέπει να περιμένει  ακόμη «γιατί προέκυψαν νέες ανάγκες». Και οι νέες «ανάγκες» λένε ότι τώρα προέχει η «προστασία» της νέας « λαϊκής αυθαιρεσίας», προέχουν τα «έργα» της «δικής μας αναβάθμισης»  τα «έργα» της «δικής σας προστασίας και αναβάθμισης» θα ενταχθούν σε νέα «σχέδια μακράς πνοής».   

Σημείωση: Για τους τίτλους των  "αυθαιρέτων" διάβασε εδώ: http://angelmois.blogspot.com/2011/06/blog-post_2147.html

Στο Μάτι η «αξία» της ανθρώπινης ζωής του λαού «μηδενίστηκε» από την Κυβέρνηση για δεύτερη φορά. Η πρώτη ήταν στην Μάνδρα.

Περιβάλλον: Τι έχεις να πεις για την πυρκαγιά στο Μάτι;

Αρχιτέκτονας: Τίποτε

Περιβάλλον: Πως τίποτε. Εδώ χάθηκαν τόσες ζωές.

Αρχιτέκτονας: Γι αυτό ακριβώς. Στο Μάτι η αξία της ανθρώπινης ζωής του λαού «μηδενίστηκε» από την Κυβέρνηση για δεύτερη φορά. Η πρώτη ήταν στην Μάνδρα.

Περιβάλλον: Αυτό που λες είναι πολύ σοβαρό.

Αρχιτέκτονας: Δεν είναι σοβαρό. Είναι η αλήθεια.

Περιβάλλον: Ήταν δύσκολα λένε τα καιρικά φαινόμενα, και η αυθαίρετη δόμηση της περιοχής δεν επέτρεψε την έγκαιρη εκκένωση της περιοχής.

Αρχιτέκτονας: Ναι ήταν η πρώτη φορά που φύσηξε τόσο δυνατός άνεμος.

Περιβάλλον: Για την αυθαίρετη δόμηση όμως δεν μου απάντησες;

 Αρχιτέκτονας: Για ποια αυθαίρετη δόμηση να σου απαντήσω;. Η μισή Ελλάδα είναι κτισμένη αυθαίρετα. Τώρα το ανακαλύψανε; Αυθαίρετη δόμηση στη χώρα μας έχουμε από την δημιουργία του Ελληνικού Κράτους. Και την έχουμε γιατί ήταν επιλογή της κυρίαρχης τάξης της χώρας μας και οι Κυβερνήσεις την στηρίζανε και την πριμοδοτούσανε. Την κυρίαρχη τάξη εξυπηρετούσε. Το «αυθαίρετο των λαϊκών τάξεων» έφερνε  «ψήφο» στις Κυβερνήσεις που εξυπηρετούσαν την κυρίαρχη τάξη. Αυτός ήταν ο ρόλος του. Σου το έχω πει και άλλη φορά. Το «αυθαίρετο των λαϊκών τάξεων» δεν ήταν «φιλανθρωπική παραχώρηση» της εξουσίας ήταν «προγραμματισμένη πολιτική επιλογή εξαπάτησης, παραπλάνησης και εκμετάλλευσης των τάξεων αυτών».

Το θέμα είναι ότι σήμερα η «αυθαίρετη δόμηση των λαϊκών στρωμάτων» δεν εξυπηρετεί πια τους νέους στόχους της κυρίαρχης τάξης. Ο νέος στόχος της κυρίαρχης τάξης είναι η κερδοσκοπική επέμβαση σε μεγάλες περιοχές της πόλης. Η «αναβάθμιση» όπως την έχει βαφτίσει. Βασικό εμπόδιο  σ’ αυτό όμως το σχέδιό της είναι η λαϊκή ιδιοκτησία. Το στήριγμά της στα προηγούμενα χρόνια έγινε σήμερα εμπόδιο. Και όπως όλοι γνωρίζουμε η κυρίαρχη τάξη προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της δεν διστάζει μπροστά σε τίποτε. Έχει ξεκινήσει έναν πόλεμο στην λαϊκή ιδιοκτησία. Και η Κυβέρνηση  με τους πλειστηριασμούς, τις τακτοποιήσεις, τον ΕΝΦΙΑ, τα διάφορα πιστοποιητικά νομιμότητας και ενεργειακής απόδοσης κ.α., και την  υποβάθμιση  όλων εκείνων των υπηρεσιών που εξασφαλίζουν την καλή λειτουργία και προστασία των λαϊκών περιοχών, την εξυπηρετεί.   

Αυτόν τον στόχο στηρίζει η σημερινή Κυβέρνηση, γι αυτό και αναλαμβάνει την "πολιτική ευθύνη".
Ο όρος όμως ο σωστός είναι "πολιτική ευθύνη για τις Κυβερνητικές επιλογές". Για τις "επιλογές" παίρνει την "ευθύνη". Οι "επιλογές" όμως αυτές έφεραν και πάλι "ανθρώπους του λαού νεκρούς".  Γιατί μόνο " ανθρώπους του λαού νεκρούς" μπορούν  να φέρνουν.  Είναι "επιλογές" που σκοτώνουν τον "Λαό", και αναζωογονούν την "κυρίαρχη τάξη".
Αυτή την "πολιτική ευθύνη" πρέπει να ξέρει ότι πήρε, ο κ. Πρωθυπουργός. Αν δεν το κατάλαβε ας αλλάξει τις "επιλογές" του όσο είναι ακόμη καιρός. 
Οι λέξεις έχουν και περιεχόμενο δεν είναι άδεια σακούλια.

Το «ανθρώπινο container airbnb» είναι δημιούργημα της κυρίαρχης τάξης. Είναι εκείνο που σήμερα είναι έτοιμο, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, να στοιβάξει με τα ίδια του τα χέρια στο «container των ξεριζωμένων» -«container της συμπόνοιας» θα το βαφτίσει η κυρίαρχη τάξη - το λαό που είναι εμπόδιο στις επιλογές της, να το παραδώσει στην κυρίαρχη τάξη να το αδειάσει όπου θέλει. Η κυρίαρχη τάξη θα βγεί κερδισμένη και όταν δεν θα το χρειάζεται πια θα το μετατρέψει σε "μη αξία"

Περιβάλλον: Ήρθα να μιλήσουμε για την «container-οποίηση του λαού».

Αρχιτέκτονας Η «container-οποίηση του λαού» είναι η πολιτική που εφαρμόζει εδώ και χρόνια  η κυρίαρχη τάξη στην  διαχείριση της πόλης, και όχι μόνο στην Πόλη, για να πετύχει τους σκοπούς της που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εξυπηρέτηση των συμφερόντων της. Δεν χρησιμοποιεί βέβαια τον όρο «container-οποίηση»  γιατί είναι σαφές ότι δεν  την εξυπηρετεί. 

Να σου φέρω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις τι εννοώ. Θυμάσαι το «νέφος της Αθήνας» θυμάσαι ότι κάθε μέρα είχαμε δελτίο νέφους, είχαμε όλοι μάθει τα όρια, είχαμε όλοι μάθει ότι κινδυνεύουν τα παιδιά μας. Τότε ο Αντώνης Τρίτσης είχε πει  «το νέφος είναι πολιτικό», και ήξερε πολύ καλά τι έλεγε. Εκείνη την εποχή καλλιεργήθηκε από την κυρίαρχη τάξη ότι όσοι μένουν στο κέντρο της Αθήνας πρέπει να φύγουν σε περιοχές έξω από την Αθήνα, μακριά από την Πόλη, και όσοι αντιστάθηκαν τότε και είπαν να μείνουμε και να διεκδικήσουμε  το δικαίωμά μας στην Πόλη θεωρήθηκαν γραφικοί. Θυμάσαι, από τα δελτία ειδήσεων δεν έλειπε ούτε μια μέρα, η υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας.

Τότε η κυρίαρχη τάξη για να επισπεύσει την διαδικασία αυτή δίνει την «αυθαίρετη δόμηση» που δεν είχε κανένα άλλο σκοπό παρά να καλλιεργήσει τις «νέες κοινωνικές αξίες» που ήθελε να περάσει σε συγκεκριμένες τάξεις, εξυπηρετικές στα συμφέροντά της.  Σου το είπα και όταν συζητήσαμε για την αυθαίρετη δόμηση της τελευταίας εικοσπενταετίας (1985-2010). Σου είχα πει τότε: «οι νέες κοινωνικές αξίες αφομοιώθηκαν», « η αναπαραγωγή του ανθρώπινου δυναμικού με τις νέες κοινωνικές αξίες έγινε ». Το «αυθαίρετο των νέων κοινωνικών αξιών» εκπλήρωσε τον σκοπό του.  Και όταν ο σκοπός εκπληρώνεται ο κύκλος κλείνει». Αν θέλεις να το ξαναδιαβάσεις είναι εδώ:"Το αυθαίρετο των νέων κοινωνικών αξιών"

Στην διάρκεια της εικοσπενταετίας  αυτής η κυρίαρχη τάξη καλλιέργησε συγκεκριμένες  παραπλανητικές  αντιλήψεις για θέματα της Πόλης: 1. καλλιέργησε την αντίληψη ότι κανείς και ποτέ δεν θα πληρώσει για την αυθαίρετη δόμηση. Για τον λόγο αυτό υποβάθμισε τότε την νομιμότητα και αναβάθμισε την αυθαιρεσία. 2. Καλλιέργησε την αντίληψη ότι συγκεκριμένες περιοχές της Πόλης πρέπει να εγκαταλειφθούν ως «φτωχό  παρελθόν» από τους κατοίκους (βλέπε κέντρο Αθήνας)  που θέλουν να έχουν μια «αναβαθμισμένη κοινωνική θέση» στις σύγχρονες συνθήκες γι αυτό και δημιούργησε προγράμματα κατάκτησης κοινωνικής θέσης, πρότυπα μιμητισμού, ψευτοαριστοκρατισμού και επιβράβευσε τον παρασιτισμό και την θεσιθηρία. 3. Καλλιέργησε την αντίληψη ότι οι περιοχές του «φτωχού παρελθόντος» είναι περιοχές όπου οι «φτωχοί κάτοικοι» φταίνε για την υποβάθμισή τους, και όχι οι συνθήκες διαβίωσης που έχουν επιβληθεί σ΄ αυτούς.

Με τον τρόπο αυτό πέτυχε : 1. Η υποβάθμιση των συγκεκριμένων περιοχών να γίνεται χωρίς εμπόδια. 2. Η επέμβαση  των  δυνάμεων καταστολής στις περιοχές αυτές να είναι κοινωνικά αποδεκτές. 3. Η αξίες των ακινήτων να πέσουν και να αγοράσει κοψοχρονιά όπως λέμε.4. Και το πιο σπουδαίο. Οι κάτοικοι που εγκατέλειψαν τις περιοχές αυτές ως «φτωχό παρελθόν», απέκτησαν νοοτροπία «ανθρώπινου container» όπου η privacy αντικατέστησε την κοινωνικότητα, το ιδιωτικό αυτοκίνητο την δημόσια συγκοινωνία, το ιδιωτικό σχολείο το δημόσιο, το παιδικό παιχνίδι έγινε «δραστηριότητα επί πληρωμή» κ.α. Η απεργία ανήκε στο «φτωχό παρελθόν», η διαμαρτυρία το ίδιο, η συμμετοχή σε συνδικαλιστικές οργανώσεις  επιβάρυνε αρνητικά το « νέο κοινωνικό τους προφίλ», και κατά συνέπεια δεν ενόχλησε η κατεδάφιση των  φυλακών Αβέρωφ –σύμβολο λαϊκών αγώνων για την δημοκρατία- η επίθεση στη Βίλα Αμαλία, οι επιθέσεις των φασιστών  στις περιοχές του «φτωχού παρελθόντος» ήταν κάτι που δεν τους αφορούσε πια. 

Σήμερα όμως οι περιοχές αυτές, όπου τα προηγούμενα χρόνια είχαμε την «μεζονέτα» «σύμβολο κοινωνικής καταξίωσης»  έχουν μετατραπεί σε περιοχές «χωρίς αξία». Και  έχουν μετατραπεί σε περιοχές «χωρίς αξία» γιατί η περιοχή διαμορφώθηκε με χαρακτηριστικά «ανθρώπινου container» που η κυρίαρχη τάξη δημιούργησε για να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα. Ήταν το «ανθρώπινο container» που εξυπηρέτησε την κυρίαρχη τάξη στηρίζοντας τις «κοινωνικές αξίες» του πιο αντιδραστικού αστικού ανθρωπισμού.

 Το «container της μεζονέτας» δεν το χρειάζεται πια, τον σκοπό του τον εκπλήρωσε. Και όταν ο σκοπός της κυρίαρχης τάξης εκπληρώνεται, το «ανθρώπινο container» που χρησιμοποίησε για να πετύχει τον στόχο της χάνει την αξία του, μετατρέπεται αυτόματα σε μια «μη αξία».

Σήμερα έχει την ανάγκη να δημιουργήσει νέα «ανθρώπινα container» που θα εξυπηρετήσουν τους νέους σκοπούς της. Και έχει ήδη αρχίσει να τα δημιουργεί. Στόχος της είναι, εδώ και χρόνια, να περάσει η ακίνητη περιουσία του λαού στα χέρια της. Αυτό θα της επιτρέψει να έχει τον πλήρη έλεγχο στη διαχείριση του δομημένου περιβάλλοντος της χώρας, πράγμα που σημαίνει ότι θα ελέγχει την ποιότητα της στέγης, την ποιότητα της πόλης, την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων. Θα της επιτρέψει δε, και αυτό θα είναι το μεγαλύτερο κέρδος γι αυτήν, να καθορίζει τα «όρια» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του λαού, να καθορίζει δηλαδή το μέγεθος της «σκλαβοποίησης» του λαού. Θέλει να δημιουργήσει μια πόλη με χαρακτηριστικά «ανθρώπινων container». Σήμερα η κυρίαρχη τάξη έχει χωρίσει την Πόλη σε πέντε είδη περιοχών: περιοχές ευπόρων, περιοχές αναβαθμισμένες, περιοχές σε αναβάθμιση, περιοχές με δυνατότητες αναβάθμισης, περιοχές με καμιά δυνατότητα αναβάθμισης.

Για την επίτευξη του στόχου αυτού σήμερα δημιουργεί ένα νέο «ανθρώπινο container» με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που θα στηρίξει τις επιλογές της. Είναι το «ανθρώπινο container airbnb». Είναι το «ανθρώπινο container» που σήμερα είναι έτοιμο, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, να στοιβάξει με τα ίδια του τα χέρια, τους μόνιμους κατοίκους που είναι εμπόδιο στις επιλογές της, στο «container των ξεριζωμένων» - «container της συμπόνοιας» θα το βαφτίσει η κυρίαρχη τάξη-  να της το παραδώσει να το αδειάσει όπου θέλει.  Αυτό θα πάρει την ευθύνη για το ξερίζωμα των μόνιμων κατοίκων της περιοχής, και την μετακίνησή τους σε όποια περιοχή η κυρίαρχη τάξη επιλέξει, αυτό θα φταίει για όλα. Η κυρίαρχη τάξη θα βγει κερδισμένη, και όταν δεν θα το χρειάζεται πια θα το μετατρέψει σε «μη αξία».

Η «τουριστικοποίηση της πόλης» που τόσο διαφημίζει η κυρίαρχη τάξη στόχο έχει την «container-οποίηση των λαού» - Ας αφήσουμε λοιπόν την «τουριστικοποίηση» και ας μιλήσουμε για την «container-οποίηση του λαού»

Περιβάλλον: Ήρθα να πάρω την ανάλυση της «τουριστικοποίησης της πόλης», την έχεις έτοιμη;

Αρχιτέκτονας: Όχι. Αλλά συνεχίζεις να μιλάς για «τουριστικοποίηση της πόλης». Μου θυμίζεις αυτούς που μιλούν για την «κρίση της πόλης» για το «δικαίωμα στην πόλη» για την «κρίση στη στέγη» για το «δικαίωμα στη στέγη». Έχουμε μιλήσει παλιότερα για τα θέματα αυτά. Η κυρίαρχη τάξη χρησιμοποιεί πάντα γενικούς χαρακτηρισμούς γιατί έτσι εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά της. Εφαρμόζει πάντα τις αρχές του «αστικού ανθρωπισμού» που τις προσαρμόζει πάντα στις επιδιώξεις της.

Η πόλη είναι  χώρος ταξικός. Οι διάφορες περιοχές της πόλης εκφράζουν την ταξικότητα των ανθρώπων που κατοικούν ή εργάζονται στις περιοχές αυτές..Είναι χώρος εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων, όπως λέγαμε παλιά. Εκμεταλλευτές  και εκμεταλλευόμενοι ζουν στην ίδια «πόλη» αλλά  σε διαφορετικές περιοχές της «πόλης». Έχουν χρησιμοποιηθεί πολλοί «όροι» για την ταξικότητα της «πόλης». Περιοχές κυρίαρχων και κυριαρχημένων τάξεων. Περιοχές μεγαλοαστικής, μεσοαστικής, μικροαστικής και εργατικής τάξης. Όλοι εκφράζουν την ταξικότητα της πόλης. Αταξική «πόλη» δεν υπάρχει.

Όταν λοιπόν θέλουμε να μιλήσουμε για την «πόλη» δεν μπορούμε να μη λάβουμε υπ’ όψιν μας την ταξικότητα της «πόλης». Η «κρίση της πόλης» εντοπίζεται στις περιοχές των «λαϊκών τάξεων» δεν εντοπίζεται στις περιοχές της «κυρίαρχης τάξης». Το «δικαίωμα στην πόλη» το στερούνται οι «λαϊκές τάξεις» δεν το στερείται η «κυρίαρχη τάξη». Την  «κρίση στη στέγη» την υφίστανται οι «λαϊκές τάξεις» δεν την υφίσταται η «κυρίαρχη τάξη». Το «δικαίωμα στη στέγη» το στερούνται οι «λαϊκές τάξεις» δεν το στερείται η «κυρίαρχη τάξη».

Η κυρίαρχη τάξη έχει λόγους, εξυπηρετικούς  στα προνόμια και τα συμφέροντά της, γι αυτό και χρησιμοποιεί γενικούς όρους όταν μιλάει για την «πόλη» και τα προβλήματά της. Π.χ. Μιλάει για την «κρίση της  πόλης» γιατί δεν την εξυπηρετεί να φανεί ότι:1. αυτή επέβαλλε την κρίση στις περιοχές των  «λαϊκών τάξεων» 2. αυτή θέλει τώρα να ξεριζώσει τις «λαϊκές τάξεις» από τις περιοχές της «κρίσης» γιατί αυτό εξυπηρετεί τα κερδοσκοπικά της συμφέροντα.

Σήμερα λοιπόν η κυρίαρχη τάξη μιλάει για «τουριστικοποίηση της πόλης». Αυτό την εξυπηρετεί στο σκοπό της. «Τουριστικοποιούνται» όμως σήμερα συγκεκριμένες περιοχές της πόλης. «Τουριστικοποιούνται» «υποβαθμσμένες» περιοχές της πόλης, τις οποίες η ίδια η κυρίαρχη τάξη υποβάθμισε, υποβαθμίζοντας το βιοτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο των λαϊκών τάξεων που ζουν στις περιοχές αυτές.

«Τουριστικοποίηση συγκεκριμένων περιοχών των λαϊκών τάξεων της πόλης» σημαίνει «ξερίζωμα των συγκεκριμένων τάξεων από την συγκεκριμένη περιοχή της πόλης, και εγκατάσταση νέων τάξεων». Η τάξη που θα φύγει, θα φύγει σε ένα «container» ασφυκτικά γεμάτο και θα ξεφορτωθεί εκεί που η κυρίαρχη τάξη θα το στείλει, και η τάξη που θα έρθει θα ζει σε περιοχή  με προδιαγραφές «container», τις προδιαγραφές που η κυρίαρχη τάξη θα έχει καθορίσει για την περιοχή. Βασικός της στόχος λοιπόν είναι η  «container-οποίηση όλων των λαϊκών τάξεων». Η «container-οποίηση» αυτή θα έχει πάλι χαρακτηριστικά και περιεχόμενο ταξικό. Όλες όμως θα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Από όλες τις τάξεις  θα λείπει  η αίσθηση του χώρου και του τόπου γιατί θα έχει χαθεί η ιστορική αφηγηματικότητα του χώρου και του τόπου. Και όταν λέμε ιστορική αφηγηματικότητα εννοούμε εκείνη που έχει  κοινωνικό, πολιτιστικό και πολιτικό περιεχόμενο. Και είναι αποδεδειγμένο ότι όταν μια περιοχή χάνει την ιστορική αφηγηματικότητά της τότε, χάνεται η αίσθηση του χώρου και του τόπου και μειώνονται οι μορφές αντίστασης και ανθεκτικότητας στην κερδοσκοπία. Η περιοχή της πόλης, που χάνει αυτό το χαρακτηριστικό, μετατρέπεται σε ένα «container ανθρώπινο» μία «μη αξία», και η μόνη «αξία» που συνεχίζει να  υπάρχει και να κυριαρχεί είναι αυτή της κερδοσκοπίας των ακινήτων.

 Η κυρίαρχη τάξη  φροντίζει εδώ και χρόνια  σε κάθε λεπτομέρεια και με σχέδιο  την «αποϊστορικοποίηση των λαϊκών τάξεων», γιατί ξέρει ότι αυτό είναι το μέσο για να πετύχει τον τελικό στόχο της, αυτόν της «container-οποίησης του λαού».

Ας αφήσουμε λοιπόν την «τουριστικοποίηση» και ας μιλήσουμε για την  «container-οποίηση του λαού» .

Τι κρύβεται κάτω από τον όρο «Τουριστικοποίηση της πόλης»

Περιβάλλον: Τώρα τελευταία χρησιμοποιείται πολύ ο όρος «τουριστικοποίηση της πόλης», δηλαδή η μεγάλη εξάπλωση της ενοικίασης ακινήτων μέσω της airbnb. Τι σημαίνει όμως «τουριστικοποίση της πόλης»; .

Αρχιτέκτονας: Πρώτα –πρώτα δεν έχουμε «τουριστικοποίηση» της πόλης. Έχουμε «τουριστικοποίηση» συγκεκριμένων περιοχών της πόλης, η οποία εντοπίζεται  κυρίως στις  «υποβαθμισμένες» λεγόμενες  περιοχές της πόλης. Παράδειγμα η «τουριστικοποίηση» του κέντρου της Αθήνας. Η κυρίαρχη οικονομική τάξη ντόπια και ξένη έχει εδώ και καιρό στόχο να σπάσει όλα εκείνα τα εμπόδια που δεν της επιτρέπουν  την «ανακατάταξη των λαϊκών τάξεων» στην πόλη. Παλαιότερα χρησιμοποίησε το «ξανασκέψου την Αθήνα» (Re-think Athens), χρησιμοποίησε τη βία και καταστολή, την «επιχείρηση σκούπα» των Χρυσοχοϊδη Λοβέρδου ποιος την ξεχνάει,  χρησιμοποίησε την παραπληροφόρηση και την συκοφαντία  για όσους αντιλαμβανόμενοι τον σκοπό της δημιουργούσαν κοινωνικές εστίες αντίστασης, τρανό παράδειγμα οι συλλήψεις των καταληψιών της βίλας Αμαλία, και άφησε, προσποιούμενη ότι δήθεν δεν τα αντιλήφθηκε, τα φασιστικά στοιχεία να λειτουργούν ελεύθερα στην περιοχή, υποστηρικτικά στα συμφέροντά της επιθετικά στα λαϊκά συμφέροντα.

Τώρα λοιπόν επανέρχεται δυναμικά. Θέλει να προχωρήσει στην «εντατικοποίηση της διαδικασίας ανακατάταξης των λαϊκών τάξεων στην πόλη». Βαφτίζει την διαδικασία αυτή «τουριστικοποίηση»  γιατί θέλει να κρύψει τον πραγματικό σκοπό της, και για το λόγο αυτό δημιουργεί έναν «προσανατολιστικό όρο» καθοδηγητικό στους «ειδικούς» - υποστηρικτές ή επικριτές της «τουριστικοποίησης»- να περιοριστούν στις αναλύσεις τους  στην  ««πολλαπλότητα των συνεπειών του μαζικού τουρισμού στην αναδιάρθρωση των αστικών χώρων ή σε ορισμένα τμήματα του».     

Ο πραγματικός όμως σκοπός της είναι να καλλιεργήσει και να πείσει τα λαϊκά στρώματα  ότι η «μόνιμη κατοικία» δεν είναι ούτε ευέλικτη, ούτε ελαστική, ούτε οικονομικά εξυπηρετική, ενώ αντίθετα η «προσωρινή κατοικία», (η «προσωρινή διαμονή» ή «προσωρινή κατοίκηση»  είναι κύριο χαρακτηριστικό του τουρισμού, από εδώ παίρνει τον όρο «τουριστικοποίηση») είναι ευέλικτη, όποτε θέλεις την αλλάζεις, ελαστική, χρειάζεσαι λιγότερα ή περισσότερα μέτρα έχεις την ευκαιρία να τα βρεις, η αγορά έχει ευκαιρίες, οικονομικά εξυπηρετική ανάλογα με τις οικονομικές σου δυνατότητες βρίσκεις αυτήν που σε εξυπηρετεί.

Θέλει να απαγκιστρώσει τα λαϊκά στρώματα από την έννοια της «μόνιμης κατοικίας», να γίνει η   «προσωρινή κατοικία» τρόπος ζωής τους, και  χωρίς ρίζες, χωρίς τοπικό προσδιορισμό, χωρίς τοπικές διεκδικητικές κοινωνίες, χωρίς κοινωνική αλληλεγγύη  να  «μετακινούνται» σύμφωνα με τις κερδοσκοπικές,  πολιτικές και ιδεολογικές της απαιτήσεις.

 Αυτός είναι ο πραγματικός σκοπός της.  

Το σύνθημα της είναι η «μόνιμη κατοικία σε δεσμεύει ενώ η προσωρινή  σε απελευθερώνει». Είναι σαν το σύνθημα που η κυρίαρχη τάξη εφάρμοσε και για την έννοια της εργασίας  «η μόνιμη εργασία σε δεσμεύει ενώ η ελαστική σε απελευθερώνει» και είδαμε τα αποτελέσματα.   

Η απόφαση του ΣτΕ για το «Ελληνικό» : Όταν το «δημόσιο έγκλημα» βαφτίζεται «δημόσιο συμφέρον» τότε το «Σχέδιο Ολοκληρωμένης Αρπαγής» βαφτίζεται «Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης» και εγκρίνεται

Περιβάλλον: Το έμαθες  η Ολομέλεια του Συμβούλιου Επικρατείας  ενέκρινε το «Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης (Σ.Ο.Α.) του Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού- Αγίου Κοσμά περιφέρειας Αττικής» και αποφάνθηκε ότι δεν προσκρούει σε συνταγματικές και νομοθετικές διατάξεις, ενώ έκανε νομοτεχνικού περιεχομένου παρατηρήσεις.

Αρχιτέκτονας: Ενέκρινε το «Σχέδιο ολοκληρωμένης Αρπαγής του Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού- Αγίου Κοσμά» και αποφάνθηκε ότι όταν η «Αρπαγή» γίνεται με  «Σχέδιο ολοκληρωμένο» δεν προσκρούει σε συνταγματικές και νομοθετικές διατάξεις.

Περιβάλλον: Συγκεκριμένα, οι σύμβουλοι Επικρατείας αναφορικά με τους προβλεπόμενους ουρανοξύστες οι οποίοι πρόκειται να κατασκευαστούν, επισημαίνουν ότι «οι παρεκκλίσεις από τις πάγιες πολεοδομικές διατάξεις ως προς τους όρους δόμησης και τη δυνατότητα κατασκευής υψηλών κτιρίων, δικαιολογούνται για την εξυπηρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος («έντονου» κατά τη διατύπωση του νόμου 4062/2012)».

Αρχιτέκτονας: Μόνο που οι «παρεκκλίσεις από τις πάγιες πολεοδομικές διατάξεις» δίνονται μόνο για την εξυπηρέτηση «σκοπού ιδιωτικού συμφέροντος» που βαφτίζονται «δημόσια». «Παρεκκλίσεις» δόθηκαν για την μεταφορά συντελεστή δόμησης, παρεκκλίσεις δίνονται για το γήπεδο της ΑΕΚ, για το Mall, για την ανέγερση του «Academy Gardens» στην Ακαδημία Πλάτωνος, και θα δοθούν και άλλες όπως άκουσα.

 Περιβάλλον:  Λένε οι Σύμβουλοι: Το δημόσιο συμφέρον «συνίσταται στη δημιουργία μητροπολιτικού πόλου πολλαπλών λειτουργιών εθνικής εμβέλειας και διεθνούς αναφοράς, στην κατασκευή και συντήρηση μητροπολιτικού πάρκου πρασίνου και αναψυχής στην Αττική και στην ίδρυση μητροπολιτικού πόλου ανάπτυξης στην περιοχή, με πολλαπλούς ειδικότερους στόχους που αφορούν, μεταξύ άλλων, στην αντιμετώπιση της οξείας οικονομικής κρίσης, την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας, την αύξηση της απασχόλησης και στη μείωση της ανεργίας, στην καταπολέμηση της φτώχειας, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, τη μείωση του δημοσίου χρέους, την ανάδειξη της Αθήνας σε πολιτιστική μητρόπολη, σε τουριστικό πόλο διεθνούς ακτινοβολίας, σε σημαντικό κέντρο οικονομικής ανάπτυξης και επιχειρηματικότητας κ.ά.».

Αρχιτέκτονας: Θέλεις να το σχολιάσω;

Περιβάλλον:  Ναι.

Αρχιτέκτονας: Το «δημόσιο συμφέρον» στην χρήση της Πόλης «συνίσταται» στην ποσότητα και την ποιότητα των δημόσιων και ιδιωτικών χώρων της Πόλης, στο στενό περιεχόμενο της Πολεοδομίας. Το «δημόσιο συμφέρον» λοιπόν απαιτεί  η «ποσότητα και η ποιότητα» των δημόσιων και ιδιωτικών χώρων της Πόλης να εξασφαλίζουν την «περιβαλλοντική» ποιότητα ζωής των κατοίκων σε όλη την πόλη. Όταν για να «εξασφαλιστεί»  η «περιβαλλοντική  ποιότητα» σε ένα τμήμα της Πόλης, οδηγούνται σε «περιβαλλοντική ασφυξία» οι υπόλοιπες περιοχές της Πόλης τότε δεν πρόκειται για «δημόσιο συμφέρον» αλλά για «δημόσιο έγκλημα».

Το «Ελληνικό» η «Κοινή Επιτροπή Αγώνα για το Ελληνικό» και τα «Εξάρχεια»

Περιβάλλον: Τα έμαθες για το «Ελληνικό» η Κυβέρνηση ενέκρινε το Π.Δ. με τις  νέες απαιτήσεις του «επενδυτή», το Π.Δ. πήρε το δρόμο για το  Συμβούλιο Επικρατείας,  και ο Πρωθυπουργός μέσω twitter  δήλωσε ότι: «Σήμερα κερδίσαμε ένα πρώτο μεγάλο στοίχημα ταχύτητας και αποτελεσματικότητας……. Ξεπεράσαμε δύσκολα εμπόδια και προχωράμε…. Μια εμβληματική επένδυση ξεκινάει και δε θα μείνει μόνη».  

Αρχιτέκτονας: Ξεκάθαρα τα λέει. Τι δεν καταλαβαίνεις;

 Περιβάλλον: Ποιοι και με ποιους είχαν βάλει «στοίχημα ταχύτητας και αποτελεσματικότητας»;

Αρχιτέκτονας: Το «δίδυμο» «Κυβέρνηση-Επενδυτής» με το «Λαό». Η Κυβέρνηση στην Μάνδρα κατηγορήθηκε από τον Λαό για «καθυστέρηση και αναποτελεσματικότητα». Γι αυτό άλλαξε «ταίρι» και απέδειξε ότι με «ταίρι» τον «Επενδυτή» και «ταχύτητα» έχει και «αποτελεσματικότητα».

Περιβάλλον: Και ποια εμπόδια ξεπέρασε;

Αρχιτέκτονας: Τα εμπόδια που ονομάζονται «Λαϊκά συμφέροντα»

Περιβάλλον: Και γιατί είναι εμβληματική η επένδυση;

Αρχιτέκτονας: Γιατί θα είναι «εμβληματική» η ασφυξία του Λαού της Αττικής. .

Περιβάλλον: Η « Κοινή Επιτροπή Αγώνα για το Ελληνικό» όμως κάνει «Έκκληση συμπαράστασης» για να καλύψει τα έξοδα των δικαστικών αγώνων, καθώς και για να διαδώσουνε τις θέσεις τους  στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Αρχιτέκτονας: Το «Ελληνικό» το πήγαμε  και στο «εσωτερικό» και  στο «εξωτερικό». Αν θυμάμαι καλά  ήταν ένα από τα θέματα που παρουσιάστηκαν στην Μπιενάλε της Βενετίας το  2016. Σε άλλο «εξωτερικό» θα το πάμε τώρα; Δεν  «συμπαραστάθηκε» ο Aravena, που τόσο θαύμαζαν κάποιοι για τις εμπνεύσεις του;

Περιβάλλον: Μου φαίνεται ότι δεν έχεις διάθεση για συζήτηση. Εδώ μιλάνε για δικαστικό αγώνα!.

Αρχιτέκτονας: Και για το Mall έγινε δικαστικός αγώνας, και το Mall και ζει και βασιλεύει. Και για την μεταφορά του Συντελεστή δόμησης έγινε δικαστικός αγώνας, και χτίστηκε όλη η Κηφισίας και όχι μόνο με μεταφορά συντελεστή δόμησης. Και  το 2015 το Συμβούλιο Επικρατείας ανακάλυψε τον όρο «Συνταγματικά ανεκτός» και  πέρασε τον Νόμο 4178/2013 για τα αυθαίρετα. Και τώρα μέχρι να κριθεί το Π.Δ. για το «Ελληνικό» κάποιον «όρο» θα ανακαλύψει για να το περάσει.

Κοίταξε είναι συνειδητή  υποκρισία να μιλάει κανείς για «υφαρπαγή» δημόσιας γης,  για «μοναδικό σημαντικού μεγέθους ελεύθερο δημόσιο χώρο» για «περιβαλλοντική  και οικιστική υποβάθμιση της Αττικής» για «κλιματική αλλαγή», και συγχρόνως να ξεκινάει το κείμενό του  με την διαπίστωση  ότι :«Η Αττική γη, παρ’ όλη την άναρχη και συχνά αυθαίρετη δόμηση και την έλλειψη επαρκών ελεύθερων χώρων στη μικροκλίμακα των διάφορων περιοχών, διατηρεί στους αρχαιολογικούς χώρους και την ιστορική πόλη όπως και στο παράκτιο μέτωπο που παραμένει στην μεγαλύτερή του έκταση αδόμητο, με σημαντικά μνημεία της φύσης και του πολιτισμού, ζωντανή την ιστορία από τους αρχαίους μέχρι τους νεώτερους χρόνους».

Έκκληση συμπαράστασης από την επιτροπή αγώνα Ελληνικού 

Και να στο εξηγήσω γιατί μιλάω για «συνειδητή υποκρισία».

 Γνωρίζουμε ότι στην Αττική όπως και σε κάθε καπιταλιστική πόλη, η ιστορία το έχει αποδείξει ότι,  «άναρχη δόμηση» είναι ο όρος που χρησιμοποιεί η κυρίαρχη τάξη όταν ιεραρχώντας η ίδια τα συμφέροντά της διαμορφώνει την πόλη σύμφωνα με αυτά, αλλά θέλοντας να κρύψει τον σκοπό αυτό, δημιουργεί μια «ιεραρχημένη αναρχία» στην Πολεοδομική Πολιτική και Πρακτική, και με τον τρόπο αυτό καλλιεργεί και διαμορφώνει συγκεκριμένες πεποιθήσεις και  συμπεριφορές των κατώτερων τάξεων, εξυπηρετικούς στους σκοπούς και στις επιδιώξεις της. Η «κατάτμηση μείζονος εκτάσεως» που επέτρεψε το Κράτος στηρίζοντας την μεγαλοϊδιοκτησία ήταν που δημιούργησε την «ιεραρχημένη αναρχία» στην δόμηση. Ήταν «ιεραρχημένη» για να πουλήσει η μεγαλοϊδιοκτησία, και έγινε «άναρχη» μόλις η μεγαλοϊδιοκτησία πούλησε το τελευταίο οικόπεδο.

 Επίσης γνωρίζουμε ότι άλλα είναι τα χαρακτηριστικά της «αυθαίρετης δόμησης» της κυρίαρχης τάξης και άλλα τα χαρακτηριστικά της «αυθαίρετης δόμησης» των κατώτερων στρωμάτων. Η κυρίαρχη τάξη χρησιμοποιεί τον όρο «αυθαίρετη δόμηση» γενικά γιατί θέλει να κρύψει ότι σε αντίθεση με τα δικά της «αυθαίρετα» που δεν έχουν ούτε χρονικά όρια ούτε περιορισμούς, το αυθαίρετο των κατώτερων κοινωνικά τάξεων, πριμοδοτείται και πραγματοποιείται όταν αυτή σαν  κυρίαρχη τάξη θέλοντας να καλλιεργήσει συγκεκριμένες  πολιτικές-οικονομικές-κοινωνικές πεποιθήσεις και συμπεριφορές στις κατώτερες τάξεις, την επιτρέπει, καθορίζοντας βέβαια και την χρονική της διάρκεια και  τα απαραίτητα χαρακτηριστικά που  εξυπηρετούν  τον σκοπό της. Για τον λόγο αυτό και η «αυθαίρετη δόμηση» της δεκαετίας του 50-60 δεν έχει καμία σχέση με την «αυθαίρετη δόμηση» της τελευταίας 25ετίας.

Οι περιοχές με «έλλειψη ελεύθερων χώρων» έχουν όνομα, θέση, και κατοικούνται από συγκεκριμένες  κοινωνικές τάξεις.  «Έλλειψη ελεύθερων χώρων» δεν έχει  π.χ. το Παλαιό Ψυχικό, ούτε η Φιλοθέη,  έχουν η Κυψέλη και οι Αμπελόκηποι. Στις πρώτες ο Συντελεστής Δόμησης δεν ξεπερνά το 1,00 στις δεύτερες είναι πάνω από 3,50 , η Κάλυψη του οικοπέδου στις πρώτες είναι 40% στις δεύτερες 70% κ.α. Στις πρώτες το Κράτος αποζημίωσε και διατήρησε τους ελεύθερους χώρους που προέβλεπε το σχέδιο στις δεύτερες «ξέχασε» να αποζημιώσει και οι ελεύθεροι χώροι κτίστηκαν πανηγυρικά.

Το «Ελληνικό» δεν είναι ένα εύκολο θέμα που αντιμετωπίζεται με κείμενα σαν αυτό της «Κοινής Επιτροπής Αγώνα». Θέλει ιστορική κριτική ανασκόπηση της πραγματικής Πολεοδομικής και Περιβαλλοντικής Ανάπτυξης της Αττικής, ανάδειξη των πραγματικών προβλημάτων, ανάδειξη των επιδιώξεων της κυρίαρχης τάξης στην περιοχή της Αττικής κατά περιοχή και στο σύνολο, της σύνδεσης των επιδιώξεων αυτών μεταξύ τους, και τρόπους αντιμετώπισης των επιδιώξεων αυτών προς όφελος του λαού. Η κυρίαρχη τάξη στην χώρα μας ντόπια και ξένη έχει ανοίξει πολλά μέτωπα στην Αττική. Ξέρει ότι για κάποια χρειάζεται χρόνος για να τα πετύχει και γι αυτό θέλει να περάσει ότι π.χ. σήμερα στο κέντρο της Αθήνας έχει «οπισθοχωρήσει»,  στο θέμα «αναβάθμιση». Θυμάσαι το 2012 το «Ξανασκέψου την Αθήνα»; και την «σκούπα» του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη στο κέντρο της Αθήνας; Θυμάσαι την βίαιη απομάκρυνση και φυλάκιση των παιδιών της κατάληψης της Βίλας Αμαλίας;  Θυμάσαι τα «κροκοδείλια δάκρυα» της κυρίαρχης τάξης που δεν εγκρίθηκε το ΕΣΠΑ για την πραγματοποίηση της μελέτης «Ξανασκέψου την Αθήνα»; Βέβαια δεν «έκλαψε» και πολύ γιατί άλλος ήταν ο πραγματικός σκοπός της. Ο πραγματικός σκοπός της ήταν η «αναβάθμιση» του «υποβαθμισμένου» κέντρου της Αθήνας προς όφελος των συμφερόντων της.  Κάποιοι τότε πανηγύρισαν γιατί δεν «εγκρίθηκε το φαραωνικό έργο», αλλά κανείς δεν «ανέδειξε» τον πραγματικό σκοπό της κυρίαρχης τάξης. Εμείς σε κάποια συζήτησή μας νομίζω ότι ασχοληθήκαμε με το θέμα αυτό.

Ας δούμε όμως σύντομα τι συμβαίνει σήμερα στην Αθήνα. Στο κέντρο σήμερα έγινε πολύ της μόδας το airbnb, και κάποιοι ιδιοκτήτες  που έχουν ολόκληρα ακίνητα ή διαμερίσματα στην ιδιοκτησία τους θέλουν να τα μετατρέψουν σε airbnb, και μάλιστα το αστείο είναι ότι όλοι λένε ότι ήταν κατειλημμένα από πρόσφυγες ή μετανάστες, κανείς δεν παραδέχεται ότι τα νοίκιαζε στους πρόσφυγες ή τους  μετανάστες. Αυτό θα οδηγήσει σε άνοδο των τιμών των ενοικίων στις περιοχές αυτές, θα δημιουργήσει μετακινήσεις πληθυσμού, θα δημιουργήσει περιοχές με συγκεκριμένες λειτουργίες.

Μια περιοχή όμως που δυσκολεύει την επιδίωξη αυτή της κυρίαρχης τάξης είναι τα Εξάρχεια.  Τα Εξάρχεια  είναι ο τελευταίος φραγμός που μας έμεινε για να μην μετατραπεί το κέντρο της Αθήνας σε χώρο προσωρινής διαμονής. Η συνεχής επίθεση των ΜΜΕ, Εκπροσώπων Πολιτικών Κομμάτων και των δυνάμεων καταστολής στα Εξάρχεια έναν από τους σκοπούς που θέλει να κρύψει είναι αυτός.  

Για το «Ελληνικό» η κυρίαρχη τάξη  πέτυχε το «maximum» στις απαιτήσεις της, έχει υπολογίσει και τις υποχωρήσεις που θα κάνει, γιατί γνωρίζει ότι το σχέδιο το σημερινό δεν είναι αυτό που θα πραγματοποιηθεί τελικά, γιατί στην πορεία της πραγματοποίησης ενός τέτοιου έργου διάρκειας 25 χρόνων , θα προκύψει η ανάγκη να τροποποιηθεί και να προσαρμοστεί στις  νέες  απαιτήσεις. Και ξέρει ότι αυτές θα ικανοποιηθούν.

Την εξυπηρετεί λοιπόν αυτή την χρονική στιγμή να «απασχολεί» τον λαό της Αθήνας με το «Ελληνικό» και να μην «ασχολείται» με το κέντρο της Αθήνας.

Το «Ελληνικό» και τα «Εξάρχεια» είναι συνδεδεμένα στις επιδιώξεις της κυρίαρχης τάξης για την Αττική. Στο πρώτο λειτουργεί  σήμερα  «επιθετικά» στο δεύτερο προσποιείται ότι λειτουργεί  «οπισθοχωρητικά».  Και τα δυό όμως αποβλέπουν στην επιδίωξή της να «περάσει η ιδιοκτησία του λαού» στα χέρια της. Απλώς κάνει τον προγραμματισμένο ελιγμό. Εμείς οι Αρχιτέκτονες  δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν το καταλαβαίνουμε.