Σελίδες

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2019

Δημήτρης Γληνός: Πέθανε σαν σήμερα 26/12/1943. Ας τον τιμήσουμε μελετώντας ένα κείμενό του, που δείχνει τον δρόμο του «πως» η «αριστερά» απαντάει στην «δεξιά». Θα μας βοηθήσει να χαράξουμε το δρόμο του δικού μας σήμερα «πως»


Περιβάλλον: Βλέπω ότι το θέμα που δημιουργήθηκε στο Κουκάκι, απασχολεί ακόμη, είναι ακόμη έντονες οι αντιδράσεις για την «επέμβαση» των δυνάμεων καταστολής με σκοπό την «εκκένωση της κατάληψης» σε κτίριο της περιοχής.
Αρχιτέκτονας: Άρα η «δεξιά» πέτυχε στο σκοπό της. Ασχολούμαστε με το Κουκάκι όπου ποδοπατήθηκαν «ατομικά» δικαιώματα, και δεν ασχολούμαστε με τα Εξάρχεια όπου ποδοπατήθηκαν «κοινωνικά» δικαιώματα. Για τα παιδιά  των προσφύγων που ξεριζώθηκαν από την περιοχή των Εξαρχείων, που  διαμαρτυρήθηκαν οι δάσκαλοι της περιοχής, οι συμμαθητές τους, οι γονείς, που θα έπρεπε να βρίσκεται κάθε μέρα στην επικαιρότητα, με έρευνες για το τι έχουν γίνει, πως και που ζούνε, αν πηγαίνουν σχολείο ή όχι, αν έχουν να φάνε, να ζεσταθούν, να παίξουν, να γελάσουν, κανείς δεν ασχολείται. Ξέρεις, η ζωή είναι χαρά στη γη, δεν είναι τιμωρία στη γη, για να βρεις τη  χαρά στον άλλο κόσμο. Αυτό μόνο ο αστικός ανθρωπισμός το καλλιεργεί στις κατώτερες τάξεις, με το ιδανικό της «λιτότητας». Τα παιδιά αυτά τα καταδικάσαμε με την «σιωπή» μας, να ζήσουν «ζωή τιμωρίας στη γη» και να μη βρουν ποτέ τη χαρά της ζωής.  
Περιβάλλον: Τι θες να πεις;
Αρχιτέκτονας: Θέλω να πω ότι η «δεξιά» δημιούργησε σήμερα ένα «επικοινωνιακό πακέτο Κουκάκι», το έβαλε σε ένα ωραίο «κουτί με φιόγκο» και το έστειλε στην «αριστερά» δώρο. Και η «αριστερά» το δέχτηκε, πιστεύοντας ότι η «δεξιά» έκανε πάλι ένα χοντροκομμένο λάθος, και αυτό είναι το μεγάλο «λάθος» της σημερινής «αριστεράς»,γιατί δεν είναι «χοντροκομμένο λάθος» της «δεξιάς» είναι «επιλογή» της «δεξιάς»,   και ότι της δίνεται σήμερα η ευκαιρία να το «αποδείξει» για μια άλλη φορά. Και όσο αγωνίζεται η «αριστερά» να το αποδείξει αυτό, τόσο η «δεξιά» την τροφοδοτεί με νέα «δώρα». Και φτάσαμε στο σημείο, να πετύχει η «δεξιά», να ασχολείται η «αριστερά», μόνο με το «πακέτο Κουκάκι».
Περιβάλλον: Λες δηλαδή ότι δεν έπρεπε να ασχοληθεί;
Αρχιτέκτονας: Το θέμα είναι «πως» πρέπει να ασχοληθεί. Κοίταξε η «αριστερά» έχει βάλει σε «κάδρα» τιμής τους Γληνό, Σωτηρίου, Παπαμαύρο, Βάρναλη, Ρίτσο, ……. τους τιμά στις επετείους, αλλά δεν τους μελετά. Σαν σήμερα, 26/12/1943, πέθανε ο Δημήτρης Γληνός. Ας διαβάσουμε με προσοχή  πώς «απαντά» το 1929 στα τότε «Εκπαιδευτικά Νομοσχέδια» της τότε «δεξιάς»  Κυβέρνησης. Δείχνει τον δρόμο του «πως».
Ας το μελετήσουμε :  Δημοσιεύθηκε στο Αρχείο του παιδαγωγού Κώστα Σωτηρίου και μπορούν όλοι να το διαβάσουν στον  παρακάτω σύνδεσμο:
       

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2019

Άλλο σκοπό είχε η «καταστολή» στα Εξάρχεια άλλο στο Κουκάκι



Περιβάλλον: Διάβασες τι έγινε στο Κουκάκι;
Αρχιτέκτονας : Διάβασα.
Περιβάλλον: Τι έχεις να πεις;.                                                                  
Αρχιτέκτονας: Τίποτε.
Περιβάλλον: Πως τίποτε. Εδώ «καταστρατηγήθηκαν» βασικά  δικαιώματα των πολιτών της περιοχής. και εσύ δεν έχεις να πεις τίποτε;
Αρχιτέκτονας: Και στα Εξάρχεια «καταστρατηγήθηκαν», αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να δει το πρόβλημα στην πραγματική του διάσταση. Ούτε βέβαια στο Κουκάκι θέλουν να το δουν στην πραγματική του διάσταση. Στα Εξάρχεια η «καταστολή» σκοπό είχε να «καταστείλει» την αντίσταση των κατοίκων στην «container-οποίση» του λαού και της περιοχής. Στο Κουκάκι η «καταστολή» σκοπό είχε να καθαρίσει μια ήδη «container-οποιημένη» περιοχή, για να τοποθετηθούν τα «νέα γυαλιστερά container» που επιθυμούν κάποιοι «επενδυτές», και με αγωνία περιμένουν κάποιοι πολίτες της περιοχής γιατί νομίζουν ότι έτσι θα «αναβαθμιστεί» η περιοχή τους και το βιός τους.
Στα Εξάρχεια επινόησαν τον όρο «παραβατικότητα» και ξεμπέρδεψαν, στο Κουκάκι όμως τι να πουν ότι πολεμούν την «μικρο-airbnb-κανονικότητα» γιατί θέλουν να την καταργήσουν,  δεν εξυπηρετεί πιά, πρέπει να κλείσει τον κύκλο της, ότι είχε να προσφέρει το πρόσφερε, και να επιβάλλουν την «μεγαλοεπενδυτική- airbnb- κανονικότητα»; Το θέμα είναι ότι δεν θέλουν ακόμη να το καταλάβει αυτό ο λαός της περιοχής Κουκάκι, όπως δεν θέλανε να καταλάβει ο λαός ότι στα Εξάρχεια δεν πολεμήθηκε η «παραβατικότητα» αλλά η «λαϊκή αντίσταση».  Αυτά θέλουν να κρύψουν, και πολύ τους βολεύει ο ντόρος που γίνεται για την επιθέσεις των «δυνάμεων καταστολής», και γι αυτό τον καλλιεργούν, αυτόν το σκοπό έχουν οι προκλητικές δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, και των διάφορων φασιστοειδών,  και θα συνεχίσουν να τον καλλιεργούν μέχρι να πετύχουν τον πραγματικό σκοπό τους.
Το θέμα είναι ότι με τους πραγματικούς σκοπούς  δεν ασχολείται κανείς. Και αναρωτιέμαι: Γιατί άραγε;
Περιβάλλον: Γιατί πιστεύεις εσύ;
Αρχιτέκτονας: Γιατί κανείς δεν θέλει να «εκτεθεί» στα «επενδυτικά συμφέροντα». Το να απαντάς σε «προκλητικές δηλώσεις» και σε «φασιστοειδή»», χωρίς να αγγίζεις τους πραγματικούς σκοπούς που εξυπηρετούν αυτοί,  είναι εύκολο, δεν «θίγει» τα «επενδυτικά συμφέροντα», και δεν έχει κόπο. Είναι η εφαρμογή του  «νόμου του ελάχιστου κόπου» όπως έλεγε και ο Γληνός[i]: «Στην Ελλάδα, καθώς ξέρετε ισχύει περισσότερο από κάθε αλλού ο νόμος του ελάχιστου κόπου. Νόμος σωστός, όταν τον εφαρμόζουν οι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν σοβαρή δουλειά και επομένως υποτάζονται στους νόμους του έργου και ζητούν να οικονομήσουν μόνο κάθε σπατάλη δυνάμεων. Νόμος ολέθριος, όταν τον εφαρμόζουν οι οκνηροί στη σκέψη και στη δράση, που θέλουν μόνο εικονικό αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από το έργο και για σκοπούς έξω από αυτό.»

Συμπλήρωμα 24/12/2019: Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε στο blog «Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών». http://syspeirosiaristeronmihanikon.blogspot.com/2019/12/blog-post_22.html    Έγινε  η  παρακάτω ερώτηση: 
«Architetto καλά τα λες. Αλλά αυτό με τα "ανθρώπινα container" και την "container-οποίηση" είναι λίγο δύσκολο. Μπορείς να το κάνεις πιό εύκολο να το καταλάβουμε Ποιές π.χ. είναι οι διαφορές ανάμεσα στα Εξάρχεια και στο Κουκάκι;»
Παρακάτω δημοσιεύεται η απάντηση στην παραπάνω ερώτηση

 Στο Κουκάκι έχουμε ένα «ανθρώπινο container- airbnb». Είναι το «ανθρώπινο container» το οποίο σαν «ανθρώπινο» έχει μοναδική «ανθρωπιστική αξία» την ατομική κερδοσκοπία από το «airbnb».  Όλες λοιπόν οι «ανθρωπιστικές αξίες» του διαμορφώνονται με βάση την συγκεκριμένη οικονομική δραστηριότητα,   έχουν «ατομικιστικό» ανθρωπιστικό περιεχόμενο, και όχι «κοινωνικό» ανθρωπιστικό περιεχόμενο. Την συγκεκριμένη  «οικονομική δραστηριότητα» την παραχώρησε  η κυρίαρχη τάξη μέσω των Κυβερνήσεων της χώρας, που εξυπηρετούν τα συμφέροντά της, προκειμένου να πετύχει τους δικούς της κερδοσκοπικούς σχεδιασμούς. Για να το πετύχει  αυτό  καλλιεργεί  συγκεκριμένες  «ατομικιστικές» ανθρωπιστικές αξίες, δημιουργεί δηλαδή ένα «ανθρώπινο» σύνολο που λειτουργεί  και συμπεριφέρεται με συγκεκριμένο τρόπο, όπου το ατομικό συμφέρο μπαίνει πάνω από το κοινωνικό, στολίζεται με ψευτοκοινωνικά συνθήματα, απαραίτητα για την αποδοχή. και δημιουργεί το «ανθρώπινο container» όπου υπάρχει μια βασική ομοιότητα,  όλοι και όλα λειτουργούν με τις συγκεκριμένες «ατομικιστικές ανθρωπιστικές  αξίες» που η κυρίαρχη τάξη καλλιεργεί για τους δικούς της σκοπούς, αλλά για να τους πραγματοποιήσει χρειάζεται και το ανάλογο «ανθρώπινο container» που θα την βοηθήσει και θα την στηρίξει. Στο Κουκάκι λοιπόν σήμερα το «ανθρώπινο container-airbnb» έχει υπερισχύσει στην περιοχή και μέσω αυτού, η κυρίαρχη τάξη καθορίζει τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα όλων των κατοίκων της περιοχής.
Στα Εξάρχεια όσο κι αν έχει προσπαθήσει αυτό δεν μπορεί να το πετύχει. Και δεν μπορεί γιατί στην περιοχή είναι βαθειά ριζωμένες  «ανθρωπιστικές αξίες» με  «κοινωνικό ανθρωπιστικό περιεχόμενο» και όσο κι αν προσπάθησε και προσπαθεί δεν μπορεί να δημιουργήσει στην περιοχή ένα αντίστοιχο «ανθρώπινο container με ατομικιστικές ανθρωπιστικές αξίες» ικανές να στηρίξουν τα συμφέροντά της.
Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στα Εξάρχεια και στο Κουκάκι. Στην πρώτη κυριαρχούν οι «κοινωνικές ανθρωπιστικές αξίες» στην δεύτερη οι «ατομικιστικές ανθρωπιστικές αξίες». Οι πρώτες έχουν πλατύ περιεχόμενο και δεν χωράνε σε «container» οι δεύτερες έχουν στενό περιεχόμενο και χωράνε.
Ελπίζω να ήμουνα αρκετά κατανοητή, και να έλυσα τις απορίες σου.


Για τον όρο «container-οποίηση» :

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2019

Ο Δελμούζος- το κτίριο της οδού «Μπουμπουλίνας» - τα Εξάρχεια



Περιβάλλον:  Έχω μια απορία. Αν δεν έρθω εγώ να συζητήσουμε, ποτέ από μόνος σου δεν μιλάς, δεν γράφεις, δεν … δεν…
Αρχιτέκτονας: Εμένα δεν μου αρέσει  ούτε να μιλώ μόνος μου, ούτε να γράφω για να γράψω.
Περιβάλλον: Μα εδώ συμβαίνουν κάθε μέρα τόσα πολλά και έχουν γεμίσει τα blog και οι εφημερίδες με άρθρα, για θέματα που αφορούν τους Αρχιτέκτονες.
Αρχιτέκτονας: Τα διαβάζω.
Περιβάλλον: Και τι έχεις να πεις;
Αρχιτέκτονας: Τίποτε. Ο καθένας λέει την άποψή του. Τις προάλλες διάβασα ένα άρθρο στο tvxs  για τον Δελμούζο με τίτλο « Δελμούζος: ο μεγάλος παιδαγωγός που μίσησαν η Εκκλησία και η Πολιτεία»[i] Το άρθρο αναφέρεται στη ζωή του Δελμούζου μέχρι το 1925, λες και δεν έζησε μέχρι το 1956 λες και δεν ήταν αυτός που προκάλεσε την διάσπαση του «Εκπαιδευτικού Ομίλου» λες και δεν έκανε μετά δεξιά στροφή, και τον αγάπησε η δεξιά Πολιτεία, λες… λες….
Περιβάλλον: Μα αυτό είναι ένα άρθρο που δεν αφορά τους Αρχιτέκτονες.
Αρχιτέκτονας: Αφορά όμως την ιστορία του τόπου, και αφορά κάθε επιστήμονα που σέβεται την επιστήμη του. Γιατί με το ίδιο σκεπτικό θα βρεθεί αύριο κάποιος άλλος που θα γράψει την ιστορία του κτιρίου της οδού Μπομπουλίνας , και θα αναφερθεί σ’ αυτό από την εποχή που έγινε έδρα του Υπουργείου Πολιτισμού, και θα παραλείψει ότι ήταν τόπος βασανιστηρίων επί χούντας. Και με το ίδιο σκεπτικό  θα γράψει κάποιος άλλος για τα Εξάρχεια ότι η σημερινή επίθεση των δυνάμεων καταστολής στα Εξάρχεια σκοπό είχε να καταστείλει την «παραβατικότητα» της περιοχής, και όχι την «αντίσταση» της περιοχής στις ορέξεις των «επενδυτικών συμφερόντων».
Και το άρθρο αυτό για τον Δελμούζο δημοσιεύθηκε σε μία ιστοσελίδα που θέλει να λέγεται «προοδευτική». Η αλήθεια όμως έχει και μια άλλη όψη. Στο blog «Ο παιδαγωγός Κ.Δ. Σωτηρίου 1889-1966» δημοσιεύεται ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ανταίος» το 1947 και αναφέρεται στον Δελμούζο. Ας δούμε τι γράφει[ii]:

ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
«Παιδεία και κόμμα» Ομιλητής ο κ. Αλέκος Δελμούζος

 «Ανταίος» Χρόνος Β αρ. 10-12  σελ. 284, 31 Δεκεμβρίου 1947

Με το θέμα τούτο επιχείρησε να ασχοληθεί ο παιδαγωγός  Αλέκος Δελμούζος  στη δημόσια ομιλία του, που οργάνωσε τον περασμένο μήνα η Πολιτική Λέσχη «Τρικούπης».
Αντί όμως να αναπτύξει το σπουδαίο τούτο θέμα με την σοβαρότητα που  έπρεπε, χρησιμοποίησε το βήμα για δυό άλλους σκοπούς. Πρώτα για να απολογηθεί για την πισωδρομική πορεία που βάδισε με γοργό ρυθμό  από τη διάσπαση του «Εκπαιδευτικού Ομίλου» που ο ίδιος προκάλεσε. Και μετά για να δικαιολογήσει τη γνωστή ουτοπιστική και αντικοινωνιολογική αντίληψή του, πως υπάρχει πραγματικά υπερταξική και υπερκομματική παιδεία, και πως η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση μπορεί να πραγματοποιηθεί και να ριζώσει στη χώρα μας, μόνον άμα σταθεί πάνω από τα κόμματα και τους κοινωνικούς αγώνες.
Υποστήριξε πως στην Ελλάδα ως τα 1922 δεν είχε μπει το κόμμα στην παιδεία. Το κόμμα, είπε, μπορεί να την επηρέαζε έμμεσα, μόνο για να βολέψει με τη φαυλοκρατική διοίκηση τους φίλους του δασκάλους. Το κόμμα πρωτομπαίνει στην  παιδεία έπειτα από την μικρασιατική καταστροφή. Το έμπασαν οι αριστεροί εκπαιδευτικοί, που πλήθαιναν μέρα με τη μέρα. Αυτοί λησμόνησαν την καθαρά εκπαιδευτική αποστολή τους, και άρχισαν να προπαγανδίζουν μέσα στα σχολεία ολοένα και εντονότερα την κοσμοθεωρία και το πολιτικό πρόγραμμα του κομμουνιστικού κόμματος. Από τον κίνδυνο τούτον αγωνίστηκε, είπε, να προφυλάξει τον Εκπαιδευτικό Όμιλο, δεν το κατόρθωσε όμως, γιατί υπερίσχυσαν οι αριστεροί εκπαιδευτικοί. Δεν πρέπει, λοιπόν, τόνισε, να παραπονιούνται για το διωγμό τους και δίκαια σήμερα «εξυγιαίνονται». Και κατάληξε κάνοντας έκκληση σ’ όλα τα νόμιμα κόμματα, να καθορίσουν όλα μαζί σε κοινή σύσκεψη το κοινό εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα, και ν’ αναλάβουν αλληλέγγυα την υποχρέωση να το σεβαστούν και να το εφαρμόσουν.
Είναι, αλήθεια, λυπηρό, να βλέπουμε έναν παιδαγωγό, που τόσο ψηλά είχε ανεβάσει στη συνείδησή του ο εκπαιδευτικός κλάδος, από ουτοπιστής σοσιαλιστής που ήταν, όταν ξεκίνησε, να καταντήσει στυλοβάτης της αντίδρασης. Είναι ακόμη πιο λυπηρό να τον βλέπουμε, να μην είναι σε θέση να ερμηνέψει και να κατανοήσει πρόσφατα ιστορικά γεγονότα και να δικαιώνει τους αλλεπάλληλους διωγμούς των εκπαιδευτικών τα τελευταία τριάντα χρόνια και τη σημερινή πρωτάκουστη «εξυγίανσή» τους. Είναι ακόμη πιο λυπηρό να τον βλέπουμε να πιστεύει και έπειτα από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, πως υπάρχουν αιώνιες και ακατάλυτες αξίες, και ενώ κηρύχνει πως θέλει την παιδεία υπερταξική, υπερκομματική, να καλεί όλα τα σημερινά νόμιμα κόμματα να κάνουν όργανό τους την Παιδεία, για να αναστηλώσουν την κυριαρχία τους και να σταματήσουν την πρόοδο της κοινωνίας.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ

Και με το άρθρο αυτό, του tvxs, κανείς δεν ασχολήθηκε, κανείς δεν απάντησε. Και μη μου πεις ότι η «αλήθεια» είναι γνωστή. Δεν είναι καθόλου «γνωστή». Και σήμερα κυκλοφορούν άρθρα που αναφέρονται στα Εξάρχεια,  και όλα αναφέρονται στην μακράς διάρκειας «παραβατικότητα» της περιοχής. Η «αντίσταση» βαφτίστηκε «παραβατικότητα» και σε πολλούς «άρεσε» η νέα αυτή «λέξη» που επινόησε η κυρίαρχη τάξη όπως παλαιότερα το «άβατο των Εξαρχείων» την δανείστηκαν  και την χρησιμοποιούν στις αναλύσεις τους. Η διαφορά όμως ανάμεσα στην «αντίσταση» και την «παράβαση» είναι πολύ μεγάλη.
Βλέπεις λοιπόν ότι το άρθρο για τον Δελμούζο όπως δημοσιεύθηκε στην  «προοδευτική» όπως θέλει να λέγεται ιστοσελίδα tvxs, σκοπό είχε να εξυπηρετήσει την κυρίαρχη τάξη, στην επίθεση που κάνει σήμερα στην Παιδεία. Το ίδιο κάνουν και όσοι δημοσιεύουν άρθρα για τα Εξάρχεια και μιλούν για «παραβατικότητα», εξυπηρετούν την κυρίαρχη τάξη στην επίθεση που κάνει στην περιοχή αυτή της πόλης για να την «εξευγενίσει» όπως λέει.