Τα παιδιά μας κ Γκίκα Μαγιορκίνη δεν είναι τα παιδιά της «lego» και δεν πάνε στο Σχολείο της «lego». Πάνε σε πραγματικό Σχολείο και πάνε με τα δικά τους πόδια γιατί περπατάνε, αναπνέουν, μιλάνε, βλέπουν, ακούν, δεν είναι «lego»

Περιβάλλον: Είδες το σχέδιο του κ. Γκίκα Μαγιορκίνη, με το οποίο δείχνει  ότι μείωση  των μαθητών  στις σχολικές τάξεις από 25 σε 15 μαθητές δεν εξασφαλίζει σημαντικό κέρδος στη μετάδοση του ιού 

Αρχιτέκτονας: Το είδα. Μόνο που δεν έκανε σχέδιο, έπαιξε με τα lego. Τα παραλληλόγραμμα «τουβλάκια» είναι τα θρανία και τα στρόγγυλα «τουβλάκια» είναι τα παιδιά της «lego». Ένα «χέρι» τα τοποθετεί επάνω σε ένα τραπέζι όπως θέλει και αυτά μένουν «ακούνητα» μέχρι να έρθει πάλι το ίδιο «χέρι» να τα κουνήσει. Πίσω από το παραλληλόγραμμο «τουβλάκι» βάζεις ένα ή δύο στρόγγυλα «τουβλάκια» χωράνε βλέπεις, lego είναι, και τραβάς και τις γραμμές όπως θέλεις και χωρίς υπολογισμούς δείχνεις αυτό που  θέλεις. Τα στρόγγυλα «τουβλάκια» δεν κουνιούνται αν δεν τα κουνήσει το θαυματουργό «χέρι», δεν χρειάζονται διαδρόμους γιατί δεν περπατάνε. Η τάξη έχει, σταθερό πλάτος και για 15 και για 25 παιδιά, τον ίδιο διάδρομο, γιατί τα παιδιά της lego δεν χρειάζονται διαδρόμους, και  απέραντο βάθος, (8x1,50=12,00μ) αλλά αυτό δεν ενοχλεί. Στην τάξη δεν υπάρχει ούτε δάσκαλος, ούτε πίνακας, δεν είχε η lego, γιατί η lego δεν τα χρειάζεται, και αφού δεν τα χρειάζεται η lego είναι μάλλον περιττά.

Αυτό έκανε ο κ. Γκίκας Μαγιορκίνης, θεώρησε ότι τα παιδιά μας είναι τα παιδιά της «lego» και πάνε στο Σχολείο της «lego».

Ο  κ.Γκίκας Μαγιορκίνης δεν κατάλαβε, ή δεν θέλει να καταλάβει,  ότι τα παιδιά μας  πάνε σε πραγματικό Σχολείο και πάνε με τα δικά τους πόδια γιατί περπατάνε, δεν είναι «lego». Και χρειάζονται και διαδρόμους για να περπατάνε  και αέρα για να αναπνέουνε.  Άλλους διαδρόμους χρειάζεται μια τάξη με 15 παιδιά και άλλους μία με 25 παιδιά. Αλλιώς επιβαρύνεται ο αέρας της τάξης με 15 παιδιά και αλλιώς με 25 παιδιά.

Και εδώ σταματώ, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω περισσότερα. 

το σχέδιο του κ. Γκίκα Μαγιορκίνη

Τα σοφά λόγια του Κυρ-Νίκου, συνταξιούχου οικοδόμου, και η «τουριστικοποίηση», ο «εξευγενισμός», ο «Μεγάλος Περίπατος» κ.α

Περιβάλλον: Τα έμαθες ο «Μεγάλος Περίπατος» πάει «περίπατο» λένε. Μάλιστα η εφημερίδα «Αυγή» δημοσίευσε και άρθρο με τίτλο «Ο Μεγάλος Περίγελος». Ήδη παραδίδεται μια επιπλέον λωρίδα στα αυτοκίνητα επί της Πανεπιστημίου….

Αρχιτέκτονας: Μη συνεχίζεις,  έχω διαβάσει  όλα τα σχετικά. Η επικοινωνιακή πολιτική του Δημοτικού Άρχοντα που πηγάζει από την βαθιά περιφρόνηση που τρέφει για το λαό, ενόχλησε ακόμη και αυτά τα κερδοσκοπικά συμφέροντα, που ήθελε να εξυπηρετήσει. Γι αυτό και η δήθεν «οπισθοχώρηση» στο «Μεγάλο Περίπατο». Τα κερδοσκοπικά συμφέροντα δεν εκφράζουν ποτέ την βαθιά περιφρόνηση που τρέφουν για τους λαούς, αντίθετα συνδέουν πάντα τις επεμβάσεις τους με δήθεν λαϊκά αιτήματα. Πουλάνε στο λαό  αυτό που λέμε «φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες» και η επιτυχία τους εξαρτάται από το πόσοι θα πιστέψουν ότι πράγματι τα «φούμαρα» είναι «μεταξωτές κορδέλες». Και αυτό ξέρεις δεν πουλιέται με «επιθέσεις» στο κοινό στο οποίο απευθύνεται. Λάθος στην επιλογή του «πωλητή» κάνανε και προσπαθούν τώρα να τα μαζέψουν. Και το «μάζεμα» σήμερα είναι δύσκολο, και είναι δύσκολο γιατί ο λαός «έζησε» την «θρασύτητα» της εξουσίας σε όλο της το μεγαλείο. Δεν ξεκινάς ποτέ ένα έργο δημιουργώντας προβλήματα σ’ αυτούς που ισχυρίζεσαι ότι απευθύνεται το έργο, γιατί δημιουργείς «πραγματικότητες» που ανατρέπουν τους ισχυρισμούς σου.  

Περιβάλλον: Μα κάποιοι πανηγυρίζουν γι αυτό.

Αρχιτέκτονας:  Το μόνο που άλλαξε, τροποποιείται για  την ακρίβεια, είναι το επικοινωνιακό κομμάτι του έργου, ο «Μεγάλος Περίπατος». Αν αυτό ικανοποιεί κάποιους και χαίρονται είναι δικό τους θέμα. Εμένα δεν με ικανοποιεί και δεν χαίρομαι καθόλου. Και στο «Ξανασκέψου την  Αθήνα» υποχώρησε, και επανήλθε με το «Μεγάλο Περίπατο». Τώρα δείχνει ότι «υποχωρεί» στον «Μεγάλο Περίπατο» για να επανέλθει με, και εγώ δεν ξέρω τι τίτλο, στολισμένο όμως πάντα με την αρχαία καταγωγή μας, γιατί η κυρίαρχη τάξη του τόπου μας πάντα παίζει με τον «ψευτοκλασικισμό» όταν θέλει να ξεγελάσει το λαό. Και  είναι ξέρεις  ικανοποιημένη από τον δρόμο που πήρε η κριτική στο έργο. Ασχολήθηκαν οι Εκπρόσωποι της Επίσημης Αρχιτεκτονικής του τόπου ((Σύλλογοι, Καθηγητές Πανεπιστημίου, Υποψήφιοι Διδάκτορες κ.α) με το κυκλοφοριακό, με τις ζαρντινιέρες,  εκτεταμένα με την «τουριστικοποίηση» και τον «εξευγενισμό» (gentrification) , και όχι με την πραγματικότητα που θέλει να διαμορφώσει, γιατί, είτε δεν κατάλαβαν, είτε δεν θέλησαν να καταλάβουν,  ότι τους όρους «τουριστικοποίηση» και «εξευγενισμό» τους δημιούργησε  η ίδια, για να κρύψει τους πραγματικούς σκοπούς  της. Το έχουμε συζητήσει παλαιότερα και σου είχα πει  τότε αν θυμάσαι: «Θέλει να προχωρήσει στην «εντατικοποίηση της διαδικασίας ανακατάταξης των λαϊκών τάξεων στην πόλη». Βαφτίζει την διαδικασία αυτή «τουριστικοποίηση»  γιατί θέλει να κρύψει τον πραγματικό σκοπό της, και για το λόγο αυτό δημιουργεί έναν «προσανατολιστικό όρο» καθοδηγητικό στους «ειδικούς» - υποστηρικτές ή επικριτές της «τουριστικοποίησης»- να περιοριστούν στις αναλύσεις τους  στην  ««πολλαπλότητα των συνεπειών του μαζικού τουρισμού στην αναδιάρθρωση των αστικών χώρων ή σε ορισμένα τμήματα του».»Τι κρύβεται κάτω από τον όρο «Τουριστικοποίηση της πόλης». Και απ’ ότι φαίνεται οι «ειδικοί» αυτό το δρόμο ακολούθησαν. Και όταν οι «ειδικοί» ακολουθούν αυτό τον δρόμο, δεν δίνουν απαντήσεις στα προβλήματα του λαού, απλώς «φτιασιδώνουν» την πραγματικότητα, γιατί δεν σηκώνουν «το προστατευτικό πράσινο δίχτυ» που έχει στρώσει πάνω από την περιοχή η κυρίαρχη τάξη, να δουν την πραγματικότητα που υπάρχει από κάτω. Το «δίχτυ πρέπει να κατεβάσεις», είχε πει θυμάμαι ο σοφός συνταξιούχος οικοδόμος Κυρ-Νίκος σε ένα νέο Μηχανικό, στον Ηλεκτρικό Σταθμό στο Μοναστηράκι.

Θα σου διηγηθώ την ιστορία γιατί αξίζει να την ακούσεις:

Όταν πριν από τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004, φτιάχνανε την θολωτή οροφή του σταθμού του Ηλεκτρικού στο Μοναστηράκι, είχανε βάλει σκαλωσιές μέσα στο Σταθμό, και όλοι εμείς περνούσαμε για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα κάτω από τις σκαλωσιές για να βγούμε στην πλατεία, και παρ’ όλο που είχαν τοποθετήσει και ένα χοντρό νάιλον  σε ύψος περίπου 2,50μ καμιά φορά έπεφτε και λίγος σοβάς, λίγη σκόνη, αλλά εμείς περνούσαμε από κάτω γιατί δεν γινόταν διαφορετικά. Τότε κατέβαινα καθημερινά στο σταθμό και μάλιστα είχα γνωριστεί  με τον Κυρ-Νίκο συνταξιούχο οικοδόμο που πήγαινε σε κατάστημα της περιοχής και βοηθούσε, και έβγαζε ένα χαρτζιλίκι να συμπληρώνει την σύνταξη.

Ένα πρωί, φτάνουμε στο σταθμό και βλέπουμε να  έχει τελειώσει το δεξί κομμάτι της οροφής, όπως βγαίνουμε, να  έχουν φύγει οι σκαλωσιές από αυτό , να έχει μπει αυτή η ασπροκόκκινη κορδέλα ανάμεσα στο τελειωμένο τμήμα και στο τμήμα που συνεχιζόταν οι εργασίες, να έχουν κρεμάσει από το ταβάνι  ένα καινούργιο «προστατευτικό πράσινο δίχτυ» για να μη φαίνεται από την καθαρή μεριά, τι γίνεται στην άλλη μεριά που συνεχίζονταν οι εργασίες ,  ο κόσμος που έβγαινε από τον σταθμό εξακολουθούσε να είναι υποχρεωμένος να περνά κάτω από την  σκαλωσιά, και στο τμήμα το καθαρό και αποπερατωμένο είδαμε καμιά δεκαπενταριά ανθρώπους με κίτρινα κράνη  να κοιτούν την αποπερατωμένη οροφή.

Ο Κυρ-Νίκος λοιπόν κοντοστάθηκε δίπλα στην κορδέλα, τράβηξε  το δίχτυ, και ένας νεαρός με  κίτρινο κράνος που τον είδε τον πλησίασε και τον ρώτησε αν θέλει κάτι. Να ο διάλογός τους:

Κυρ-Νίκος: Τι κάνετε παιδί μου εδώ;

Νεαρός με το κράνος: Είμαστε  η Τεχνική Ηγεσία  των Αρμόδιων Υπουργείων και της κατασκευάστριας  εταιρείας και ήρθαμε για να ελέγξουμε το έργο.

Κυρ-Νίκος: Και γιατί παιδί μου φοράτε τα κράνη;

Νεαρός με το κράνος: Γιατί είναι υποχρεωτικά για λόγους ασφαλείας στο εργοτάξιο.  

Κυρ-Νίκος: Και εμείς παιδί μου που περνάμε κάτω από τις σκαλωσιές τόσο καιρό γιατί δεν μας δώσατε κράνη; Εσείς είστε όλοι στο κομμάτι που τελείωσε, δεν υπάρχουν πια σκαλωσιές εκεί, από τι κινδυνεύετε εσείς;

Νεαρός με το κράνος: Είναι υποχρεωτικό πάντως από τον Νόμο, εργαζόμενοι και επισκέπτες σε εργοτάξια  έργα  να φοράνε κράνος.

Κυρ-Νίκος: Εγώ δεν είδα τόσο καιρό κανένα από τους εργαζόμενους πάνω στη σκαλωσιά να φοράει κράνος.

Νεαρός με το κράνος: Είναι πάντως υποχρεωτικό. όλα τα έργα σήμερα έχουν υποχρεωτικά  ΣΑΥ (Σχέδιο Ασφάλειας και Υγείας).

Κυρ-Νίκος: Κοίταξε παιδί μου, αυτό το ΣΑΥ που λες ισχύει για την δική σας μεριά, αν σηκώσεις το «δίχτυ» θα δεις ότι δεν ισχύει πίσω από το δίχτυ.

Νεαρός με το κράνος: Μα τι λέτε; Εμείς οι Μηχανικοί κάνουμε συνεχώς προτάσεις για να βελτιωθούν οι συνθήκες ασφάλειας στα εργοτάξια.

Κυρ- Νίκος: Κοίταξε εγώ από τη μεριά που είμαι βλέπω την πραγματικότητα της δικιάς μου μεριάς και όπως βλέπεις τράβηξα  το «δίχτυ» για να δω  την πραγματικότητα της δικιάς σου μεριάς.. Εσύ αν θέλεις   να δεις την πραγματικότητα της δικιάς μου μεριάς πρέπει να το κατεβάσεις το δίχτυ, γιατί η δικιά μου μεριά ξεκινάει από το πάτωμα και φτάνει μέχρι ψηλά το ταβάνι, ενώ η δική σου φτάνει μόνο μέχρι το μπόι μου.

Νεαρός με το κράνος: Με συγχωρείτε αλλά με καλούν οι ανώτεροί μου. Αφήστε σας παρακαλώ το δίχτυ να πέσει, μη το κρατάτε άλλο.

Και ο κυρ-Νίκος γυρνώντας σε μένα: Βλέπεις ποιο ρόλο παίζει το δίχτυ;