Περιβάλλον: Διάβασα σήμερα στην εφημερίδα
το Ποντίκι ένα άρθρο με τίτλο «Έρχονται 40.000 πλειστηριασμοί» Μάλιστα σχετικά με τα κόκκινα δάνεια αναφέρει ότι «η
δυνατότητα να μείνει κάποιος σαν
ενοικιαστής στο σπίτι του για 12 χρόνια δύσκολα θα προχωρήσει, γιατί τα funds δύσκολα θα
το αποδεχθούν γιατί οι αποδώσεις είναι μικρές γι αυτά».
Αρχιτέκτονας:
Νομίζω ότι σε παλαιότερη συζήτησή μας
σου είχα πει ότι πρόκειται για ένα «προμελετημένο έγκλημα» [i]
Περιβάλλον: Ναι τη θυμάμαι. Μάλιστα τότε
μου είχες πει: « Κοίταξε σκοπός τους ήταν να βγάλουν τη «ζωή των
λαών στο ενοίκιο» να την «νοικιάζουν οι έχοντες» σε τιμές
«πιστοποιημένες» από τις «πιστοποιημένες από τους έχοντες Κυβερνήσεις.». Αλλά
σήμερα ούτε η ενοικίαση θα προχωρήσει γιατί τα funds,όπως λέει το ρεπορτάζ δύσκολα
θα το αποδεχθούν γιατί οι αποδώσεις είναι μικρές γι αυτά.
Αρχιτέκτονας: Έχουν δίκιο τα funds. Τι να τις κάνουν τις «μικρές αποδώσεις».
Περιβάλλον: Τι δηλαδή, συμφωνείς με αυτά
που λένε;
Αρχιτέκτονας: Συμφωνεί η Κυβέρνηση και αυτό τους φτάνει. Πρόσφατα,
25-26/10/2021 έγινε η 22η Prodexpo- Συνέδριο για την ανάπτυξη και αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας- . Ανάμεσα
στις δημοσιεύσεις που διάβασα σου προτείνω δύο. Η πρώτη είναι στην naftemporiki.gr .και η δεύτερη στο .B2Green.gr Στην πρώτη δημοσιεύονται οι θέσεις των funds, καθώς και οι «προβλέψεις – απαιτήσεις»
τους, και στη δεύτερη οι Κυβερνητικές θέσεις, και οι «απαντήσεις- παραχωρήσεις»
της, καθώς και αυτή του Δήμαρχου της Αθήνας.
Στη naftemporiki.gr ο Διευθύνων Σύμβουλος της GEOAXIS (Εταιρεία εκτίμησης ακινήτων) μας λέει: «τα mega trends (μεγάλες τάσεις) μπορούν να αποτυπωθούν σε τέσσερις περιοχές. Η πρώτη σχετίζεται με την κοινωνία και ειδικότερα με το δημογραφικό, καθώς οι νέοι σήμερα, ηλικίας 20-30 ετών, δεν θα μπορέσουν να αποκτήσουν το δικό τους ακίνητο, καθώς τα εισοδήματα αυξάνονται με χαμηλότερο ρυθμό από ό,τι οι τιμές ακινήτων.. Για παράδειγμα ανέφερε ότι η απόκτηση μιας τυπικής κατοικίας στην Ελλάδα με αποταμίευση του ⅓ του βασικού μισθού απαιτεί 34 χρόνια, στην Ελβετία 17 έτη και στην Μάλτα 34. Επομένως, η πρώτη αλλαγή έχει να κάνει με το ποσοστό ιδιοκατοίκησης. Αυτό με τη σειρά του αλλάζει τις προτιμήσεις και περνάμε στο δεύτερο mega trend που σχετίζεται με την περιαστική αστυφιλία. Όλα αυτά επηρεάζουν με τη σειρά τους την κατασκευή (3ο megatrend) αλλά και την έννοια της επένδυσης (4o megatrend), καθώς ολοένα και περισσότερο η κατοικία αποτελεί μέρος των χαρτοφυλακίων θεσμικών επενδυτών.».
Νομίζω ότι από τα παραπάνω φαίνεται ξεκάθαρα ότι τα «χαρτοφυλάκια θεσμικών επενδυτών» είναι αυτά που σήμερα έχουν στα χέρια τους ικανοποιητικό ποσοστό ιδιοκτησίας οικιστικών ακινήτων, και έχουν χαράξει τον δρόμο ώστε «ολοένα και περισσότερο η κατοικία να αποτελεί μέρος, δηλαδή ιδιοκτησία, των χαρτοφυλακίων θεσμικών επενδυτών»- μέσα σ’ αυτά είναι και τα κόκκινα δάνεια -- το πώς το απέκτησαν δεν έχει σημασία γι αυτούς, έχει όμως για εμάς να μη ξεχνάμε πως το απέκτησαν - που τους επιτρέπει να ρυθμίζουν, την αγορά των ακινήτων, τις τάσεις (mega trend), τα όνειρα των νέων ανθρώπων – και με απέραντη ξεδιαντροπιά να διαλαλούν ότι, μην κάνετε όνειρα για δικό σας σπίτι, γιατί θέλετε τουλάχιστον 34 χρόνια να αποθηκεύετε το 1/3 του μισθού σας, αν έχετε, για να μπορέσετε μετά τα 60 να το αποκτήσετε.
Και στο B2Green.gr δημοσιεύθηκαν οι ομιλίες του Υπουργού Επικρατείας κ. Άκη Σκέρτσου, του Γενικού Γραμματέα Χωρικού
Σχεδιασμού και Αστικού Περιβάλλοντος του Υπουργείου Περιβάλλοντος και
Ενέργειας, κ. Ευθύμη Μπακογιάννη, και του Δήμαρχου της Αθήνας
κ. Κώστα Μπακογιάννη.
Ο πρώτος, μας είπε, ότι «Η Ελληνική Πολιτεία
δεν είναι πολύ καλός «νοικοκύρης» και γι αυτό πρέπει να συνεργαστούμε με
«εμπλεκόμενους φορείς» για να αξιοποιήσουμε τα κτίρια που θα απελευθερωθούν από
την μετακίνηση των Υπουργείων στην ΠΥΡΚΑΛ, και θέλει να μας πείσει ότι αυτό είναι
«νοικοκύρεμα».
Ο δεύτερος μας είπε ότι «τα 100νταδες
εγκαταλειμμένα κτίρια στην Αθήνα μπορούν
να αξιοποιηθούν με όρους δόμησης και χρήσεις που δίνουν δυναμική στην πόλη,
αλλά δεν μας είπε τι όρους δόμησης ετοιμάζονται να δώσουν στην περιοχή, ούτε
ποιες χρήσεις.
Ο τρίτος έκανε, όπως πάντα τον τελευταίο καιρό, την υπέρβαση. Μας είπε ότι «πρέπει να μαζευτούμε σε ένα τραπέζι όσοι έχουμε ακίνητη περιουσία στην πόλη» λες και ο Δήμος της Αθήνας είναι μια πόλη περιφραγμένη, που λειτουργεί και εξυπηρετεί μόνο όσους έχουν ιδιοκτησίες πίσω από τον φράχτη. Επίσης, μας είπε ότι το Δημόσιο είναι ο «χειρότερος» ιδιοκτήτης, γιατί αφήνει κλειστά και αναξιοποίητα πολλά κτίρια του και με τον τρόπο αυτό οδηγεί την γειτονιά στην απαξίωση, λες και είναι τα κλειστά κτίρια που απαξιώνουν μια γειτονιά, και όχι η « φτωχοποίηση και η απαξίωση της ζωής» των ανθρώπων που ζουν σ’ αυτή. Και στη συνέχεια μας είπε ότι «πρέπει να γκρεμίσουμε κτίρια, να αξιοποιήσουμε άλλα, να δημιουργήσουμε «κοινωνική κατοικία» - δηλαδή όσοι έχουν «ιδιοκτησία πίσω από τον φράχτη» θα μας δώσουν την "τιμή προσφοράς" της «κοινωνικής τους ευαισθησίας».
Αυτά μας είπαν «θεσμικοί επενδυτές», Υπουργοί της Κυβέρνησης, και ο Δήμαρχος της Αθήνας. Το θέμα είναι αν εμείς τα αποδεχτούμε. Αν δηλαδή αποδεχτούμε τα παιδιά μας να ζήσουν σε μια κοινωνία όπου η κατοικία, και όχι μόνο η κατοικία, αλλά και η ζωή τους, θα «ρυθμίζεται» με τον τρόπο που μας περιέγραψαν οι «θεσμικοί επενδυτές», οι Υπουργοί της Κυβέρνησης και ο Δήμαρχος της Αθήνας.