Το "Αυθαίρετο των νέων κοινωνικών αξιών"

Περιβάλλον : Άκουσες έγινε ανασχηματισμός  και ο Σηφουνάκης έμεινε στην θέση του, η Μπιρμπίλη ανασχηματίστηκε και νέος Υπουργός ανέλαβε ο Παπακωνσταντίνου.

Αρχιτέκτονας: Τι να σου πω. Κοίταξε ο Σηφουνάκης έδωσε εξετάσεις και πέρασε.

 Περιβάλλον : Τι εξετάσεις;

Αρχιτέκτονας: Άκου να καταλάβεις. Μετά το 1985 όποιος γινόταν Υπουργός Περιβάλλοντος έπρεπε να απαντήσει σε τρείς ερωτήσεις  σε αυτούς που τον διορίζανε: Αν ο οικιστικός Νόμος του Τρίτση αντιμετώπισε το θέμα των αυθαιρέτων, τι σκέφτεται για τις Πολεοδομίες της Χώρας, τι θα κάνει με τα αυθαίρετα. Και η απάντηση που έδωσε ο Σηφουνάκης  ικανοποίησε με το παραπάνω γι αυτό και έμεινε.

 Περιβάλλον : Ποιόν ικανοποίησε τον λαό;

Αρχιτέκτονας: Τι σχέση έχει ο λαός τώρα. Άκου να μαθαίνεις. Στο Υπουργείο μετά το 85 έγινε ένα δωμάτιο στο οποίο υπάρχει σε έναν τοίχο μια φωτογραφία του Τρίτση, εκεί πάνε οι μέλλοντες  Υπουργοί πριν απαντήσουν στις ερωτήσεις ρίχνουν βελάκια στην φωτογραφία και εκτονώνονται φωνάζοντας «ακόμα εσύ και οι Νόμοι σου, φτάνει πια, πόσο θα μας βασανίζεις, λένε, λένε….). Και η φωτογραφία δεν απαντά, αλλά το βλέμμα  του Τρίτση στην φωτογραφία τους κοιτά ειρωνικά, θυμώνουν, βγαίνουν έξω και λένε αυτά που λένε.

Περιβάλλον :  Μα αυτά που είπε…

Αρχιτέκτονας: Αυτά είπε , τι  να πει, την αλήθεια  στο λαό;

Περιβάλλον : Γιατί ο λαός τι είναι;

Αρχιτέκτονας: Ο λαός μια χαρά είναι. Το θέμα είναι αυτοί πως θέλουν τον λαό. Τον θέλουν  «παραπλανημένο». Και τους αρκεί να είναι «παραπλανημένος» για μια μέρα «την ημέρα της ψήφου» τις υπόλοιπες δεν τους νοιάζει. Ας φωνάζει και ας διαμαρτύρεται. Έχουν τα ΜΑΤ για αυτή την δουλειά. Είδες εξοπλισμό που αποκτήσανε , μέχρι και ειδικό κάγκελο από την Γαλλία αγοράσανε. Γι αυτό λέει ο Σηφουνάκης αυτά που λέει, είναι μέσα  στο πρόγραμμα «παραπλάνησης του λαού» της Κυβέρνησης. Τα ίδια λέει και ο Λομβέρδος , η Διαμαντοπούλου και οι άλλοι.

 Περιβάλλον : Τι πάει να πει «πρόγραμμα παραπλάνησης του λαού» της Κυβέρνησης. Είναι δυνατόν μία Κυβέρνηση να έχει τέτοιο πρόγραμμα;   

Αρχιτέκτονας: Οι Κυβερνήσεις της χώρας μας τα τελευταία  χρόνια μόνο τέτοιο πρόγραμμα έχουνε. Είναι το μόνο που επεξεργάζονται πλήρως και με κάθε λεπτομέρεια. Έχει «ιδεολογική (επικοινωνιακή λέγεται τώρα) και επιχειρησιακή» επεξεργασία,  χρονοδιάγραμμα εφαρμογής και προβλεπόμενο ποσοστό επιτυχίας.

Περιβάλλον : Δηλαδή θέλεις να μου πεις ότι τα αυθαίρετα είναι  μέσα στο πρόγραμμα «παραπλάνησης του λαού» ;

Αρχιτέκτονας: Το αυθαίρετο πάντα ήταν-είναι και θα  είναι στη χώρα μας στο πρόγραμμα αυτό, είναι η «σημαία». Πες μου έναν προεκλογικό αγώνα χωρίς «θέμα αυθαιρέτων». Το αυθαίρετο  έχει πολύ μεγάλη «γκάμα επιρροής».  Γι αυτό το φροντίζουν όλες οι Κυβερνήσεις. Στον τελευταίο προεκλογικό αγώνα  δεν υπήρχε ομιλία χωρίς να αναφερθεί η «τακτοποίηση των ημιυπαίθριων». Το ΠΑΣΟΚ δε έκανε και την υπέρβαση, τους βάφτισε και «πράσινους». Λες και το μοναδικό πρόβλημα που είχαμε ήταν αυτό. Και αυτό το κάνανε γιατί από κάτω περιμένανε την «προσφορά». Όποιος δώσει την καλύτερη παίρνει και την «ψήφο». Και  το ΠΑΣΟΚ  έδωσε την «καλύτερη προσφορά»  και κέρδισε τις εκλογές.

Περιβάλλον : Ο Παπακωνσταντίνου όμως δήλωσε ότι από εδώ και πέρα θα σταματήσει η αυθαίρετη δόμηση.

Αρχιτέκτονας: Καλά. Αυτή είναι μια δήλωση που γίνεται πάντα και μένει πάντα μόνο δήλωση. Αλλά η συγκεκριμένη στην σημερινή εποχή και με τις σημερινές συνθήκες θέλει να πει κάτι άλλο. Θέλει να πει ότι η «συγκεκριμένη μορφή της αυθαίρετης δόμησης έκλεισε τον κύκλο της και θα σταματήσει, γιατί οι κοινωνικές  οικονομικές και πολιτικές συνθήκες άλλαξαν και πρέπει να αλλάξει η μορφή της  αυθαίρετης δόμησης  και  να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες για να φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα». Αυτό θέλουν να κάνουν στο Υπουργείο, για το λόγο αυτό έχουμε τα νέα σ/ν, το κλείσιμο των Πολεοδομιών της Χώρας, κλπ. Η αυθαίρετη δόμηση δεν θα σταματήσει απλώς θα αλλάξει μορφή, θα προσαρμοστεί στις νέες απαιτήσεις.

Και για να μην έχεις απορίες θα σου εξηγήσω να καταλάβεις.

Στις αρχές της δεκαετίας του 60 είχαμε την «αυθαίρετη δόμηση» της εσωτερικής μετανάστευσης, του αγρότη που ήλθε στην πόλη και έγινε εργάτης για να ζήσει τα παιδιά του. Έτσι το Κράτος επέτρεψε την «αυθαίρετη δόμηση» σε επιλεγμένες υποβαθμισμένες και  μακρινές τότε περιοχές γύρω από τις πόλεις, και όταν η εξουσία χρειαζόταν κάτι εμφανιζόταν ο κατάλληλος που έλεγε «πρόσεξε τι θα ψηφίσεις αύριο στις εκλογές στο σωματείο γιατί ξέρεις..», « αύριο έχει απεργία και διαδήλωση κοίτα μπορείς να απεργήσεις αλλά μην πας στην διαδήλωση δεν έρχεσαι να βοηθήσεις να τελειώσει το σπίτι του Τάδε, αυτός  βοηθάει και δεν ήλθε ακόμη η Αστυνομία… δεν νομίζεις ότι κάτι πρέπει να κάνεις γι αυτόν;.», «πρόσεξε τι θα ψηφίσεις τώρα που θα πας στο χωριό, γιατί ξέρεις……» κ.α.  Είναι το «αυθαίρετο του φόβου της υποταγής του τζάμπα μεροκάματο».

 Με την χούντα είχαμε το «αυθαίρετο του πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων και της οικοδομικής άδειας με ευθύνη του Μηχανικού » δεν το εξηγώ παραπέρα κατάλαβες.

 Με την μεταπολίτευση είχαμε  την «αυθαίρετη εξοχική κατοικία  των χαμηλών, μικρομεσαίων και μεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας»  για να εκτονωθεί αυτό το τμήμα της κοινωνίας, να ικανοποιηθεί ότι «μπορεί και αυτό να αποκτήσει εξοχικό στην θάλασσα», και να μην ζητά περισσότερο εκδημοκρατισμό. Το θυμάσαι εκείνο το ιστορικό  «δεν θα χαλάσουμε τα μπάνια του λαού» του Ανδρέα, αυτόν τον λαό αφορούσε. Είναι το «αυθαίρετο τα μπάνια του λαού»

 Το τελευταίο που  ξεκίνησε μετά το 1985 κράτησε μέχρι σήμερα, είναι πολύμορφο. Στα χρόνια αυτά είχαμε Κυβερνητικά σκάνδαλα  (Κοσκωτά, Χρηματιστήριο,Siemens, Βατοπέδι κ.α.)  πολιτικά ρουσφέτια, πολιτικό μαύρο χρήμα, μίζες, παραβατική συμπεριφορά  πολιτικών προσώπων και υψηλόβαθμων στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης στην άσκηση των καθηκόντων τους, εξωφρενικές  ευνοϊκές παροχές στο μεγάλο κεφάλαιο, δωροδοκίες υπαλλήλων της Δημόσιας Διοίκησης  κ.α. και τα οικονομικά μέτρα ήταν χρόνο με τον χρόνο σκληρότερα για τα χαμηλά-μικρομεσαία-μεσαία εισοδήματα. Για  να συνεχίσουν οι Κυβερνήσεις το «έργο» τους «απρόσκοπτα» έπρεπε τουλάχιστον ένα σημαντικό τμήμα του λαού  « να αποκτήσει, να αφομοιώσει, και να λειτουργήσει με τις  νέες κοινωνικές αξίες της εξουσίας » και επειδή όλα αυτά γίνονται καλύτερα αντιληπτά από τον λαό  όταν γίνεται «πρακτική εξάσκηση» και υπάρχει «κέρδος για το λαό», άνοιξαν  το «κουτί της αυθαίρετης δόμησης», και μαζί με αυτό άνοιξαν  και έθεσαν στην διάθεσή του τις Υπηρεσίες του Κράτους, έτσι διεύρυναν και την «γκάμα επιρροής». Για να υπάρχει δε η απαραίτητη κάλυψη όλων των αναγκών και το δικαίωμα της επιλογής  δημιούργησαν   δύο «είδη αυθαιρέτων». Τα «αυθαίρετα με άδεια» και τα «αυθαίρετα χωρίς άδεια». Τα πρώτα είναι αυτά που «τακτοποίησε» η Μπιρμπίλη και τα δεύτερα είναι αυτά που θα τακτοποιήσει όπως είπε μέχρι το φθινόπωρο ο Παπακωνσταντίνου. Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκε μια αλυσίδα παραγωγής «αυθαιρέτων». Και στην αλυσίδα  παραγωγής συμμετείχαν οι Πολίτες που «ήθελαν να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους» - οι Μηχανικοί  με το νέο « επιστημονικό-διεκπεραιωτικό πνεύμα» - Οι υπάλληλοι (Πολεοδομίας-Δασικής Υπηρεσίας-Αρχαιολογικής Υπηρεσίας- Εφορίας-Δήμου- Νομαρχίας-κ.α.) που κάνανε την «υπέρβαση»  αλλά η «κάθε υπέρβαση είχε και μία τιμή». Αλλιώς το χέρι που υπέγραφε πάθαινε «αγκύλωση». – Οι εργολάβοι που κέρδιζαν το  παραπάνω -Οι Δήμαρχοι και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι που έπρεπε να εξυπηρετήσουν τον «ψηφοφόρο» τους στο πρόβλημα που αντιμετώπιζε. - Οι Νομάρχες και οι Νομαρχιακοί Σύμβουλοι που έπρεπε και αυτοί με «κατανόηση» να λύσουν το πρόβλημα του «ψηφοφόρου»- Οι βουλευτές της περιοχής που ήταν πάντα «διαθέσιμοι».  

 Το τμήμα του  λαού που συμμετείχε στην «αλυσίδα παραγωγής αυθαιρέτων», δωροδόκησε και δωροδοκήθηκε, εκβίασε και εκβιάστηκε, ζήτησε και έκανε ρουσφέτια, ευνόησε και ευνοήθηκε από το μαύρο χρήμα, έγινε οπαδός του εύκολου και παράνομου πλουτισμού, απαξίωσε και απαξιώθηκε,  πείστηκε ότι  η νομιμότητα και η εντιμότητα είναι πια «λανθασμένος τρόπος ζωής» και η υπέρβαση «μαγκιά», και πάνω από όλα «κέρδιζε».Και  αφού έμαθε ότι «όλα πουλιούνται και αγοράζονται, τίποτε άλλο δεν υπάρχει» έπρεπε και η  «ψήφος του να του φέρει κέρδος», την «έβγαλε στον πλειστηριασμό», «όποιος δώσει την καλύτερη τιμή θα την πάρει». Έτσι το ποσοστό της  «πολιτικής ψήφου» μειωνόταν σταθερά, μέσα σ αυτά τα χρόνια, και αυξανόταν με σταθερούς ρυθμούς το ποσοστό της «ψήφου συναλλαγής».   

 Η «συναλλαγή έγινε τρόπος ζωής», «οι νέες κοινωνικές αξίες αφομοιώθηκαν», « η αναπαραγωγή του ανθρώπινου δυναμικού με τις νέες κοινωνικές αξίες έγινε ». Το «αυθαίρετο των νέων κοινωνικών αξιών» εκπλήρωσε τον σκοπό του.  Και όταν ο σκοπός εκπληρώνεται ο κύκλος κλείνει. Αυτό ήθελε να πει ο νέος Υπουργός Περιβάλλοντος αλλά το «πρόγραμμα παραπλάνησης του λαού» δεν του το επιτρέπει.