Το «Αριστερό Μνημόνιο» και το δόγμα «Η Δημοκρατία πρέπει να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις των αγορών»

Περιβάλλον: Το τρίτο «Μνημόνιο» ήρθε. Το έμαθες; Ο κ. Τσακαλώτος πήρε και εύσημα στο Eurogroup. Η «ατάκα» γράφει το «Κουτί της Πανδώρας» του κ. Τσακαλώτου ότι η «συμφωνία ψηφίστηκε από περισσότερο από τα  2/3 της Βουλής» χαιρετίστηκε με ικανοποίηση από τον κ. Σόϊμπλε, ενώ στην επισήμανση του Ισπανού Υπουργού ότι το 1/3 του ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε την συμφωνία είπε: « Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, ο Πρωθυπουργός ελέγχει την κατάσταση».  

Αρχιτέκτονας: Όλα καλά και όλα ωραία λοιπόν. Να καθιερωθεί η 14 Αυγούστου «εθνική γιορτή». Να γιορτάζουμε την επιτυχία της Κυβέρνησης της «Αριστεράς» που σε μια νύχτα (αυτή της 5^ης του Ιούλη) «ωρίμασε». Μόνο που όταν η «ωριμότητα» γίνεται σε τόσο «ασφυκτικό» χρονικό διάστημα έχει ανάγκη από «ενέσεις ταχείας ωρίμανσης» δηλαδή από  «αναβολικά» που όπως όλοι  ξέρουμε πολλές φορές έχουν και παρενέργειες,  που οδηγούν σε «μεταλλάξεις» χωρίς επιστροφή και στην «εξάρτηση». Υπάρχουν τα «ακριβά αναβολικά» που πουλιούνται στα φόρα της Ευρώπης, και πουλιούνται μόνο σε πρωθυπουργούς, και τα «φτηνά αναβολικά» που πουλιούνται στην «εσωτερική αγορά» των ΜΜΕ. Και το Μαξίμου αγόρασε και από τα δύο. Και πήρε μεγάλες δόσεις και από τα δύο.

Και ξαφνικά το πολιτικό τοπίο άλλαξε.

Ο Βαρουφάκης οδηγήθηκε στην παραίτηση, τα λουλουδάτα πουκάμισα δεν εκπέμπουν θετικά στοιχεία «υποταγής» στο περιβάλλον της Ευρώπης, και αντικαταστάθηκε από τον κ. Τσακαλώτο ό οποίος «έχει και χιούμορ» στο εσωτερικό, στο εξωτερικό φοράει τον «μανδύα» του «συνετού οσφυοκάμπτη», και είναι και «Μαρξιστής» γιατί έχει και μπλουζάκι με την φωτογραφία του Μαρξ στην «καρδαρόμπα» του.

Η Βαλαβάνη οδηγήθηκε στην παραίτηση γιατί «πήρε πρωτοβουλίες» χωρίς «έγκριση» και επειδή θα έπαιρνε και άλλες που θα περιόριζαν ή και θα καταργούσαν την «πώληση των αναβολικών της εσωτερικής αγοράς», οι μεγαλύτερες εταιρείες πώλησης «αναβολικών» ανέλαβαν την «καμπάνια» «δυσφήμισης της Βαλαβάνη και διαφήμισης των προϊόντων τους». Και το Μαξίμου ποτέ δε είδε το «σποτ» της «δυσφήμισης» έβλεπε  όμως καθημερινά το «σποτ» της «διαφήμισης» και έμενε ικανοποιημένο από την «προώθηση του προϊόντος».

Οι  ίδιες «εταιρείες» έκαναν τον Λαφαζάνη «μποκαδόρο» τον Στρατούλη «τσιράκη του» και έλαμψαν με τις ικανότητες των στελεχών τους στην «προώθηση των προϊόντων τους».

Και ερχόμαστε τώρα στην Ζωή Κωνσταντοπούλου. Εδώ τα πράγματα αρχίζουν και δυσκολεύουν. Για δύο λόγους. Πρώτα γιατί η θέση της είναι θεσμική αφού ως Πρόεδρος της Βουλής, έχει λόγο στην διαδικασία λειτουργίας της, και δεύτερο έχει το δικαίωμα να μιλά στη Βουλή όποτε κρίνει η ίδια ότι πρέπει να μιλήσει.   Εδώ οι «εταιρείες πώλησης αναβολικών» σήκωσαν τα χέρια ψηλά, και ζήτησαν βοήθεια από αυτούς που τιμούν σήμερα το «προϊόν» τους αφού μέσα σε μια νύχτα τους βοήθησε από «ανώριμοι» να γίνουν «ώριμοι». Και δημιουργήθηκε ουρά από «ώριμους» που εκδήλωσαν την επιθυμία να συνεργαστούν.

Η συνεργασία αυτή οργανώθηκε με το σύνθημα «ή πείθεται να πάρει «αναβολικά» και να «ωριμάσει» ή την «τελειώνουμε»».

Αλλά η Ζωή όχι μόνο δεν δέχτηκε να πάρει τα «αναβολικά ταχείας ωρίμανσης» αλλά τόλμησε μέσα στην Βουλή να καταγγείλει τις «εταιρείες πώλησης αναβολικών» και τους «πωλητές τους». Και αυτό ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, θύμωσε ο «μέντορας», θύμωσε ο «στενός φίλος και συνεργάτης», θύμωσε ο «κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος με το μπλοκάκι στο χέρι», θύμωσε ο Υπουργός με το «μπλαζέ και βαριεστημένο ύφος», θύμωσε ο Υπουργός που πουλάει «χιούμορ» και εκδήλωσε και την έκπληξή του γιατί κάποιοι δεν καταλαβαίνουν το «χιούμορ» του.

«Θυμώσανε» με την Ζωή και γιατί υποστήριξε, ότι πρέπει να μιλήσουν οι Βουλευτές στη Βουλή, ότι πρέπει να ακουστούν οι φωνές των «φορέων» κοινωνικών ομάδων, ότι πρέπει να διασφαλιστούν οι ελάχιστες δημοκρατικές διαδικασίες που προβλέπονται από το Σύνταγμα και τον κανονισμό  της Βουλής.

Αλλά όλα αυτά δεν αφορούν πια το Μαξίμου αφού η «ωριμότητα» η σημερινή λέει ότι «Η Ελληνική Δημοκρατία πρέπει να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις  των αγορών» από το δόγμα της Μέρκελ που λέει ότι «Η Δημοκρατία πρέπει να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις των αγορών».

Αυτή ήταν η «προσαρμογή» που έπρεπε να εφαρμοστεί προχθές στη Βουλή. Αυτή ήταν η «απαίτηση του Μαξίμου». Για το λόγο αυτό ο κ. Φίλης με το «μπλοκάκι» στο χέρι έλεγε σε όλους τους τόνους ότι πρέπει να ελαχιστοποιηθούν χρονικά όλες οι διαδικασίες της Βουλής. Ας μη μιλήσουν οι Βουλευτές, δεν χρειάζεται, τι να πουν, ότι δεν συμφωνούν με το «Αριστερό Μνημόνιο», δεν μας χρειάζονται τέτοιες απόψεις, να μιλήσουν μόνο οι εισηγητές που ξέρουμε ότι το στηρίζουν. Δεν χρειάζεται να ακουστούν μέσα στη Βουλή οι απόψεις των«φορέων»,, γιατί, να μας πουν ότι θίγονται, δεν μας χρειάζεται, θα μιλήσει ο αρμόδιος Υπουργός που θα ισχυριστεί ότι δεν θίγονται απλώς δεν κατάλαβαν τι γράφει η «συμφωνία». Το «χαρτί» με το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας μας χρειάζεται, όλα τα άλλα είναι επουσιώδη.

Σ’ αυτό το πλαίσιο «προσαρμογής» ήταν και η «αποχώρηση» του Πρωθυπουργού και όλου του Υπουργικού Συμβουλίου από την αίθουσα της Βουλής, όταν στο βήμα ανέβηκε η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Και αποχώρησαν γιατί πια πιστεύουν ότι το Σύνταγμα και ο κανονισμός της Βουλής πρέπει να προσαρμοστεί στις «απαιτήσεις των αγορών», πράγμα που σημαίνει ότι η ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος το άρθρο 120 σήμερα, το 114 που λέγαμε παλιά, θα παραμείνει αλλά θα παραμείνει για λόγους διακοσμητικούς.

Και δεν θέλανε να ακούσουν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου να τους υπενθυμίζει το ουσιαστικό περιεχόμενο της ακροτελεύτιας διάταξης του Συντάγματος.