Η πλημμύρα στην Δυτική Αττική – Οι δηλώσεις των κ.κ. Τσίπρα , Σκουρλέτη & Δούρου – Δυό χρονογραφήματα του Κώστα Βάρναλη τον Νοέμβρη του 1953

Περιβάλλον : Πλημμύρισαν οι Δυτικές συνοικίες της Αττικής  Απολογισμός 17 νεκροί 5 αγνοούμενοι. Ο Πρωθυπουργός της χώρας επισκέφτηκε  την περιοχή και συνοφρυωμένος δήλωσε:  «είμαι σοκαρισμένος με όσα είδα». ο Υπουργός κ. Σκουρλέτης μας τόνισε  ότι χρειάζεται «master plan» για την περιοχή. Η Περιφερειάρχης κ. Δούρου τα έβαλε  με τα «αυθαίρετα» της περιοχής. Πως σου φάνηκαν οι δηλώσεις ;

Αρχιτέκτονας : Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Πρωθυπουργός μπορεί να «σοκάρεται» αλλά έχει το «χάρισμα» να  «ξεσοκάρεται» σε χρόνο ρεκόρ. «Σοκαρίστηκε» με το αποτέλεσμα του  Δημοψηφίσματος αλλά το ίδιο βράδυ «ξεσοκαρίστηκε» και υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο, το Ελληνικό,  το γήπεδο της ΑΕΚ, τις Σκουριές στην Χαλκιδική, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων,  κ.α. 

Ο Υπουργός κ. Σκουρλέτης  έχει δει και εγκρίνει  τα «master plan» του Ελληνικού, του Γηπέδου της ΑΕΚ, της νομιμοποίησης του Maul, της Ekdorado στις Σκουριές, το «Ίδρυμα Νιάρχος» έχει ενθουσιαστεί  με την «πληρότητα των φακέλων» αυτών, και  είναι λογικό μα μην  μπορεί πια να ασχολείται με «plan» χωρίς «master». 

Και η Περιφερειάρχης κ. Δούρου λογικό να τα βάζει με τα «αυθαίρετα» της Μάνδρας , με τι να τα βάλει, με το Maul που σκοτώνονται ποιος θα το νομιμοποιήσει χωρίς πρόστιμο,  με το Ελληνικό που προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι έργο «πνοής» η ασφυξία του λαού,  με το γήπεδο της ΑΕΚ, που αντί να προσαρμοστεί  η μελέτη  στις ανάγκες της περιοχής, προσαρμόζεται η περιοχή στις παράλογες  απαιτήσεις του ιδιοκτήτη του  γηπέδου;

Οι απαντήσεις αυτές είναι ίδιες εδώ και πολλά χρόνια. Τα ίδια και τα ίδια λένε στον λαό. Τον Νοέμβριο του  1953 στην Αθήνα έπεσε η στέγη του 2^ου Δημοτικού Σχολείου στους Αγίους Αναργύρους με αποτέλεσμα να καταπλακωθούν πάνω από 100 παιδιά, 15 τραυματίστηκαν σοβαρά και 13  ελαφρά.  Τότε ο Κώστας Βάρναλης που ήταν «δημοτικιστής» έγραψε στην «Αυγή» στη στήλη που είχε «Λόγια που καίνε» στις 25 και 27 Νοέμβρη δύο χρονογραφήματα  για το περιστατικό. Διάβασέ τα και θα καταλάβεις τι σου λέω.

 «ΑΥΓΗ» 25 Νοέμβρη 1953

ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙΝΕ

«ΚΑΤΙ ΤΡΕΧΕΙ….»

Το χρονογράφημα του κ .Κ. Βάρναλη

  Τι έγινε λέει; Έπεσε μια στέγη ενός σκολειού στο συνοικισμό «Μυκονιάτικα» των «Αγίων Αναργύρων» και παρέσυρε καμιά εκατοστή παιδάκια! Κ’ ύστερα; Κάτι τρέχει στα Γύφτικα – δηλαδή στα Μυκονιάτικα. Εδώ δεν έμεινε λίθος επί λίθου στα Εφτάνησα και αλλού. Εδώ πνιγήκανε χωριά στο νερό, και το Κράτος δεν έχασε την … ψυχραιμία του! Δεν γύρισε καθόλου να κοιτάξει προς τα εκεί. Ο νους του και το βλέμμα του είτανε κι είναι πάντα προσηλωμένα στα μεγάλα «εθνικά» μας προβλήματα, όπως των πετρελαίων του Ιράν, του Ισθμού του Σουέζ, της Τεργέστης, του Γιβραλτάρ, της Κίνας… Κι εχθροί του Έθνους κάθονται και δημιουργούνε ζητήματα, για το τίποτα!.....Για μια παλιοστέγη!...

-       Και για εκατό παιδιά!

-       Παιδιά του λαού!

-       Διαφέρει;

-       Και βέβαια διαφέρει. Ίδια κι όμοια τα  χεις τα καθαρόαιμα κολωνακιωτάκια  και τα κουτάβια του σκυλολαού!...

-       Αλοίμονο!

-       Αλλά κι αυτό θα περάσει και θα ξεχαστεί! Αυτή είναι η «Λήθη» που υποσχέθηκε η πατρική μας κυβέρνηση… Κι άλλων σχολειών οι στέγες έχουνε πέσει και ξεχαστήκανε… Άλλα πέσανε με διάκριση. Την ώρα του διαλείμματος ή κυριακάτικα, που τα σχολειά είναι κλειστά. Αυτή όμως η στέγη έπεσε δευτεριάτικα και κατά την ώρα των μαθημάτων. Είναι ή δεν είναι στη μέση  «δάκτυλος συνοδοιποριακός»;

-       Άϊ βρες τινε!

-       Ένια σου! Με λίγην ανάκριση «τρίτου βαθμού»…

-       Καλά λες!

-       Όχι ψέματα! Να κόβει το ξερό σου. Αυτό το σχολειό είτανε πριν από δυό χρόνια σταύλος κι αποθήκη σανού. Γιατί δεν έπεσε τότες η στέγη του, όταν κλωτσούσανε μέσα τα μουλάρια και τα γαϊδούρια κ’ έπεσε τώρα; Άρα « δάκτυλος»….

-       Για ποιο λόγο;

-       Γι να συκοφαντήσουνε το «έργον» της Ανασυγκροτήσεως. Τάχα μας η κυβέρνηση παραμελεί την «εθνικήν» … Απαιδευσία! Όταν τ’ αχούρια τα κάνει σκολειά, καταλαβαίνεις πως έχουμε τόσα σκολειά, που θα κάνουμε κι εξαγωγή!

-       Μαζί με τα εκατό παιδάκια (ευτυχώς του λαού, όπως λες!) πλάκωσε και τον δάσκαλο…

-       Αμ τι ήθελες; Να πλακώσει τον επιθεωρητή της περιφερείας και το σχολικό γιατρό και τον αρχιτέκτονα του Υπουργείου μαζί με τον Υπουργό και μαζί με ολάκερο το Υπουργικό Συμβούλιο;

-       Θεός φυλάξει! Άλλ’ οι πατεράδες φταίνε…

-       Για λέγε! Για λέγε!

-       Που δεν αρπάξανε τα σκουπόξυλα, να βαστήξουνε τη στέγη να μην πέσει!...

-       Άκου φίλε μου. Δε πα να πέσουν όλες οι στέγες της Ελλάδας! Τις στέγες των καλυβιών και των αχερώνων θα κοιτάμε τώρα ή τα θεμέλια του … τέταρτου ελληνικού πολιτισμού; Για σήκωσε λιγάκι το κεφάλι σου! Τι βλέπεις; Ακαδημίες, Πανεπιστήμια Ανώτατες Σχολές – για το Λαό! Και πιο πέρα «Παρθενώνες» «Πρεσβείες» - και πού σαι ακόμα!...

-       Μάλιστα!.. Και δε μου λες: η στέγη του σχολειού… έφυγε;

-       Που να πάει;

-       Μα οι παράγκες κ΄ οι τέντες των σεισμόπληκτων φεύγουνε στον αγύριστο. Τις παίρνουν οι άνεμοι…

-       Είδες; Να μην γκρινιάζουμε το λοιπόν. Μπορεί να παραχώθηκαν εκατό παιδιά, μα τα κεραμίδια  μείνανε ….

****

«ΑΥΓΗ» 27 Νοέμβρη 1953

ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙΝΕ

 «ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΨΙΜΟ»

Το χρονογράφημα του κ .Κ. Βάρναλη

-       Και τώρα τι λες να γίνει μετά το θάψιμο των 107 παιδιών του λαού, κάτω από τη στέγη του … «διδακτηρίου» των;

-       Ό,τι γίνεται πάντα σε τέτοιες περιστάσεις και με «πατρικές» κυβερνήσεις. Τι έγινε με τα άλλα σκολειά, που γκρεμιστήκανε προτύτερα και με τα Εφτάνησα που κονιορτοποιηθήκανε;

-       Τίποτα!

-       Ακριβώς! Το σκολειό έθαψε τα παιδιά και το υπουργείο θα θάψει το …σκολειό!

-       Αν κατάλαβα καλά, πρώτα θα το κάνει «παρελθόν» κ’ ύστερα θα βρεθεί υποχρεωμένο να εφαρμόσει την κυβερνητικήν υπόσχεση της «λήθης του παρελθόντος»!

-       Καλά κατάλαβες. Και να τώρα, πως θα εξελιχτεί το ζήτημα. Πρώτα- πρώτα θα σπεύσει το υπουργείο ν’ αποσείσει κάθε ευθύνη. Δε φταίω εγώ. Φταίνε οι προηγούμενες «αντεθνικές» κυβερνήσεις,  που μου κληροδοτήσανε ταβέρνες, μπαρμπέρικα, καφενεία, εκκλησίες, φυλάκια χωροφυλακίστικα για σκολειά…

-       Και καλά! Γιατί η σημερινή κυβέρνησις δεν διορθώνει το κακό;

-       Θα το διορθώσει «αύριο». «Εις «εύθετον χρόνον και με λογικήν σειράν» . Φέτος είτανε το «Έτος του Αγρότου», από σήμερα αρχίζει το «Έτος του Μισθοβιώτου» και στο ερχόμενο το «Έτος του Σχολείου». Υπομονή! Όχι σπασμωδικά και πρόσκαιρα μπαλώματα. Πρώτα θα γκρεμιστούνε μονάχα τους όλ’ οι αχυρώνες και τα ταβερνεία κ’ ύστερα θα χτιστούνε τα σκολειά.

-       Όπως πρώτα πρέπει να σταματήσουν οι σεισμοί, οι θύελλες, οι νεροποντές στα Εφτάνησα κ’ ύστερα ν’ αρχίσει η ανοικοδόμηση. Όχι μια να χτίζουμε εμείς και μια να γκρεμίζοντ’  εκείνα.

-       Λογικόν! Και για να μην πλήτουνε περιμένοντας, στέλνουμε μουσικές στους άστεγους και τους τσίτσιδους, και παιχνιδάκια στα παιδάκια τους να παίζουνε ξυπόλυτα μεταξύ ουρανού και γης!

-       Αφού λοιπόν το υπουργείο αποσείσει την ευθύνη τη δικιά του, ύστερα θα διατάξει ανακρίσεις για να εξακριβώσει τις ευθύνες των «άλλων». Μα οι «άλλοι» είναι όλοι τους «ημέτεροι», επομένως ανεύθυνοι.

-       Και τότε;

-       Θα πιάσει μερικούς πατεράδες, που θα διαμαρτύρονται λιγάκι ζωηρά και θα τους στείλει «εις τόπον δροσερόν, εις τόπον χλοερόν» για να «μάθουνε γράμματα» πρώτ’ αυτοί κ’ ύστερα τα παιδιά τους.

-       Κ’ ύστερα;

-       Ύστερα, αφού θα μελετιέται το ζήτημα μερικά χρόνια, αφού θα γίνουνε διαμαρτυρίες η μια μετά την άλλη, γι να εγκριθεί ο … πλειοδοτών, θα βρεθεί, πως τις πιστώσεις που ψήφισε το υπουργείο της Παιδείας δεν τις εγκρίνει το υπουργείο των Οικονομικών ή πως τις πιστώσεις, που εγκρίνει το υπουργείο των Οικονομικών δεν τις εγκρίνει ο πραγματικός Αφέντης του Τόπου…

-       Κ’ ύστερα;

-       Από «ανωτέραν βίαν» θα καταφύγουμε στο μοναδικό φάρμακο που χρησιμοποιεί το «πατρικό» μας Κράτος: στους Εράνους. Κ’ έτσι αντί να δίνει παίρνει!...  Κι όταν θα συσταθεί σχετική επιτροπή εράνων από «ημετέρους» και γίνουνε καρφιτσώματα των διαβατών στους δρόμους και φιλανθρωπικές γιορτές, θα κόψει το ποσόν η νέα «νομισματική αναπροσαρμογή» κι οι γονείς θα φωνάζουν:

-       Αμάν. Ας μείνει το .. βύσσινο. δηλ. το διδαχτήριο… Μερεμετίστε τον αχυρώνα, για να περιμαζέψουμε τα παιδιά μας, που πέντε χρόνια τώρα μπερμπαντεύουνε στους δρόμους!