Το θέμα της «βραχυχρόνιας μίσθωσης ακινήτων» δεν λύνεται με εκφράσεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα αλλά στοχεύουν μόνο «να συγκινούν συγχρόνως θύματα και θύτες»

Περιβάλλον: Είδες το airbnb βρήκε και την απόδοσή του στην Ελληνική γλώσσα. Λέγεται «βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων».

Αρχιτέκτονας: Ναι.

Περιβάλλον: Τι «ναι», αυτό έχεις να πεις μόνο;

Αρχιτέκτονας: Τι να σου πω. Μετά την «βραχυχρόνια μισθωτή εργασία» έχουμε και την «βραχυχρόνια μίσθωση κατοικίας».     

Περιβάλλον: Κάποιοι όμως λένε ότι : πρέπει να δούμε την «δυνατότητα επανακατοχύρωσης του αυτονόητου δικαιώματος στην κατοικία». Μάλιστα έγινε και εκδήλωση που διοργάνωσε η  «Πολιτική – Πολιτιστική Λέσχη Εκτός Γραμμής»  με θέμα: «Το Airbnb στη σύγχρονη πόλη και η επανακατοχύρωση του δικαιώματος στην κατοικία.». Μπορείς να διαβάσεις την ανακοίνωση εδώ: Το Airbnb στη σύγχρονη πόλη και η επανακατοχύρωση του δικαιώματος στην κατοικία.

Αρχιτέκτονας: Την διάβασα.

Περιβάλλον: Και τι έχεις να πεις;

Αρχιτέκτονας: Πρώτα –πρώτα το «δικαίωμα στην κατοικία» ποτέ δεν ήταν «αυτονόητο» για τα λαϊκά στρώματα στις καπιταλιστικές κοινωνίες. Ήταν «αυτονόητο» για την κυρίαρχη τάξη όχι όμως για τα λαϊκά στρώματα. Μια ματιά στην ιστορία να ρίξουμε θα το διαπιστώσουμε.

Περιβάλλον: Ας βγάλουμε το «αυτονόητο» και ας μιλήσουμε για την «επανακατοχύρωση του δικαιώματος στην κατοικία».

Αρχιτέκτονας: Γιατί πότε ήταν «κατοχυρωμένο το δικαίωμα στην κατοικία για τα λαϊκά στρώματα» για να χρειάζεται «επανακατοχύρωση»; Στην καπιταλιστική κοινωνία «κατοχυρωμένα» είναι μόνο τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, τα δικαιώματα των λαϊκών τάξεων δεν είναι ποτέ «κατοχυρωμένα» είναι πάντα «διαπραγματεύσιμα». Όταν μιλάμε για τόσο σοβαρά θέματα καλό θα ήταν να χρησιμοποιούμε λέξεις  που να εκφράζουν την πραγματικότητα.

Περιβάλλον:  Τι θέλεις να πεις δηλαδή;

Αρχιτέκτονας: Θα σου πω. Η «βραχυχρόνια μισθωτή εργασία» με τους όρους και τα χαρακτηριστικά που η κυρίαρχη τάξη επέβαλε στα λαϊκά στρώματα, όρους δουλείας δηλαδή, απαιτεί, εκτός των άλλων, ο «βραχυχρόνια μισθωτός εργαζόμενος» να μπορεί να μετακινηθεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, της εργοδοσίας δηλαδή.  Η «βραχυχρόνια μίσθωση κατοικίας», ικανοποιεί την απαίτηση του κεφαλαίου να δημιουργηθούν περιοχές με απόθεμα παροχής από τα λαϊκά στρώματα «βραχυχρόνιας μισθωτής εργασίας». Και όπως η «βραχυχρόνια μισθωτή εργασία» στολίστηκε από την κυρίαρχη τάξη με «φανταχτερά στολίδια» «ελευθερία επιλογής, ανεξαρτησία, ελεύθερη μετακίνηση κ.α.» έτσι τώρα και η «βραχυχρόνια μίσθωση κατοικίας» στολίζεται ανάλογα. Η κυρίαρχη τάξη αφού επέβαλε την «βραχυχρόνια μισθωτή εργασία» δημιουργεί, και την περνάει σαν «παροχή στον βραχυχρόνια μισθωτό εργαζόμενο», την «βραχυχρόνια μίσθωση κατοικίας». Στην διαδικασία αυτή «εγκλωβίζει» όπως πάντα έκανε, είναι το απαραίτητο στήριγμά της προκειμένου να διατηρεί ένα κοινωνικό στρώμα ενδιάμεσο για να αποδυναμώνει κάθε φορά τον ανταγωνισμό των τάξεων,  τα μεσαία και μικρομεσαία στρώματα της κοινωνίας δίνοντάς τους την «μεγάλη ευκαιρία να γίνουν και αυτοί εκμισθωτές βραχυχρόνιας μίσθωσης της ιδιοκτησίας τους», όπως παλαιότερα έκανε με την «αυθαίρετη εξοχική κατοικία» δίνοντάς τους την «ψευδαίσθηση ότι έτσι μόνο πραγματοποιεί το μέχρι τότε απραγματοποίητο όνειρο ζωής»  όπως αργότερα της «έδωσε την ευκαιρία της μεζονέτας» καλλιεργώντας την άποψη ότι «μόνο με την μεζονέτα κατακτά κανείς κοινωνική θέση περιωπής».

  

Εάν θέλουμε λοιπόν να δούμε το πρόβλημα, να το αναλύσουμε και να δούμε τι επιλογές έχουν τα λαϊκά στρώματα να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό, καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούμε να το απομονώνουμε, και χρησιμοποιώντας εκφράσεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αλλά που στοχεύουν να «συγκινούν συγχρόνως  θύματα και θύτες», να ψάχνουμε λύσεις.