Η νεοσύστατη εταιρεία «Ανάπλαση της Αθήνας» και η δήλωση του επικεφαλή της καθηγητή του Πολυτεχνείου της Αθήνας κ. Νίκου Μπελαβίλα

Περιβάλλον: Το διάβασες έχει συσταθεί εταιρεία «Ανάπλαση της Αθήνας» με επικεφαλή τον καθηγητή του Πολυτεχνείου της Αθήνας Νίκο Μπελαβίλα ο οποίος δήλωσε  σχετικά με την ανάπλαση του  κέντρου της Αθήνας όπως αναφέρεται στο σχετικό άρθρο:

[«Θα προχωρήσουμε στις παρεμβάσεις έχοντας δύο βασικούς πυλώνες, την περιβαλλοντική αναβάθμιση και την εξασφάλιση της βιώσιμης κινητικότητας στο κέντρο της πρωτεύουσας, που πρέπει να επανακατοικηθεί και να γίνει η εικόνα ολόκληρης της χώρας», παρατηρεί και προσθέτει ότι «κύριος στόχος των νέων παρεμβάσεων είναι η ανάκτηση του δημόσιου χώρου και η διασύνδεση του πυρήνα της πόλης με την ευρύτερη περιοχή».

Σπεύδει να διευκρινίσει ότι οι σχεδιασμοί αφορούν ήπιες παρεμβάσεις, χαμηλού κόστους και υψηλής αισθητικής, που θα αξιοποιούν και θα αναδεικνύουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε ενότητας.

Θα δημιουργούν κίνητρα για να κατοικηθούν τα κενά διαμερίσματα και να προσελκύσουν επιχειρηματικές δράσεις, ενώ θα λειτουργούν συμπληρωματικά για να βοηθήσουν στο «πάντρεμα» των ασύνδετων σήμερα γειτονιών και να δημιουργήσουν τη νέα εικόνα της πρωτεύουσας. ] Πηγή

Αρχιτέκτονας: Ωραία λόγια. Μου θυμίζουν εκείνο  «το σχέδιον πρέπει να είναι εφάμιλλον της αρχαίας δόξης και  λαμπρότητος της πόλεως ταύτης, και άξιον του αιώνος εις τον οποίον ζώμεν» που δήλωσε η βασιλεία  όταν ανέθεσε τον «σχεδιασμό της πόλης της Αθήνας». Αυτό το «να γίνει η εικόνα ολόκληρης της χώρας» δε, είναι τρανή απόδειξη του «ψευτοαριστοκρατισμού» που μυρίζει η Αρχιτεκτονική Σχολή του Μετσόβιου. Στο έχω πει και άλλη  φορά «οι πόλεις υπάρχουν γιατί ζουν άνθρωποι σ  αυτές, δεν ζουν οι άνθρωποι επειδή υπάρχουν οι πόλεις». «Υψηλή αισθητική» έχουν οι πόλεις στις οποίες η ποιότητα της ζωής όλων των ανθρώπων που ζουν στην πόλη έχει «υψηλή αισθητική». Όταν σε μία πόλη η ποιότητα της ζωής των ανθρώπων που ζουν στην πόλη έχει σε μεγάλο ποσοστό «αισθητική» μηδέν και κάτω από το μηδέν, κανένας σχεδιασμός δεν την ανεβάζει «αισθητικά». Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη : όσο στην πόλη  υπάρχουν άστεγοι, άνεργοι, παιδιά που πηγαίνουν νηστικά στο σχολείο, άνθρωποι που αυτοκτονούν γιατί δεν έχουν να ζήσουν και συνθλίβεται η αξιοπρέπειά τους, άνθρωποι που ψάχνουν τροφή στα σκουπίδια, σπίτια χωρίς θέρμανση, χωρίς ηλεκτρικό, νέοι χωρίς όνειρα, γέροι χωρίς γηρατειά, κανένας «σχεδιασμός»  δεν μπορεί να έχει «υψηλή αισθητική». Είναι σαν να στολίζεις έναν τάφο. Όσο και να τον στολίσεις τάφος μένει.

Ας μην κρυβόμαστε λοιπόν πίσω από ωραία λόγια, χωρίς αντίκρυσμα στην πραγματικότητα. Η «Ανάπλαση της Αθήνας» που με τόση προθυμία ανέλαβε η «ΕΤΑΙΡΕΙΑ» αφορά ένα τμήμα του κέντρου της Αθήνας, στο οποίο δεν μας λένε ποιο ήταν το ιδιοκτησιακό καθεστώς πριν την κρίση και πως αυτό έχει διαμορφωθεί σήμερα, ούτε το πώς και το γιατί, ποιες χρήσεις λειτουργούσαν στην περιοχή, ποιες σήμερα και ποιες επιτρέπεται να λειτουργήσουν με τις νέες χρήσεις που έχουν καθοριστεί, τι σημαίνει «να επανακατοικηθεί» - δηλαδή ποιοι και γιατί αναγκάστηκαν να φύγουν ή  διώχτηκαν από την περιοχή, με ποιους τρόπους και με ποιες τακτικές, για ποιους προορίζεται να την «επανακατοικήσουν», και γιατί η «ανάπλαση» προσφέρεται σ αυτούς και δεν προσφέρθηκε στους παλιούς κατοίκους, ποιές είναι εκείνες  οι  οικονομικές-κοινωνικές-πολιτικές   διαφορές ανάμεσα στους παλιούς και νέους κατοίκους που δεν επέτρεπαν τότε  την «ανάπλαση» ενώ σήμερα θεωρείται «επιβεβλημένη». Σ αυτά τα ερωτήματα πρέπει να απαντήσει η «ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ»

Περιβάλλον: Ελπίζεις ότι θα απαντήσει;

Αρχιτέκτονας: Όχι.