Περιβάλλον: Διάβασες τα μέτρα
της Κυβέρνησης για τα «κόκκινα δάνεια
της πρώτης κατοικίας»;
Αρχιτέκτονας: Τα διάβασα. Πραγματοποιείται η τελευταία πράξη
ενός «προμελετημένου εγκλήματος».
Περιβάλλον: Τι εννοείς;
Αρχιτέκτονας: Κοίταξε σκοπός τους ήταν να βγάλουν τη «ζωή
των λαών στο ενοίκιο» να την «νοικιάζουν
οι έχοντες» σε τιμές «πιστοποιημένες»
από τις «πιστοποιημένες από τους έχοντες» Κυβερνήσεις. Η «ζωή» της οικογένειας
που θα χάσει το σπίτι της λόγω «κόκκινου δανείου» θα «νοικιάζεται» από ότι
διάβασα 210,00ευρώ/μήνα. Και πρόσεξε η «ζωή» του θα νοικιάζεται, γιατί αν
πρόσεξες θα του «παίρνουν» «κινητή και
ακίνητη περιουσία». Αυτή είναι η τιμή «πιστοποίησης ανθρώπων με κόκκινα δάνεια»
που καθόρισε η «φιλεύσπλαχνη» Κυβέρνηση.
Περιβάλλον: Τι θες να πεις
με τον όρο «πιστοποίηση»;
Αρχιτέκτονας: Κοίταξε, «πιστοποίηση» σημαίνει : « η
επαλήθευση και γραπτή επικύρωση από έναν ανεξάρτητο φορέα με αναγνωρισμένη
ικανότητα, σχετικά με το αν τα χαρακτηριστικά ενός προσώπου ή οργανισμού ή
προϊόντος, βρίσκονται σε συμφωνία με τις σχετικές απαιτήσεις» [1]
Αυτό μας λένε τα «σύγχρονα» λεξικά. Κάποτε δεν συμπεριελάμβαναν, ξεκάθαρα
τουλάχιστον, τους ανθρώπους σ’ αυτά, σήμερα συμπεριλαμβάνονται γιατί ο
«ανθρωπισμός» της παγκόσμιας κυρίαρχης
τάξης, ο «αστικός ανθρωπισμός» που λέγαμε, άλλαξε, «εκσυγχρονίστηκε» και λέει ότι: ο «άνθρωπος έχει αξία γιατί είναι
άνθρωπος, αλλά στη σημερινή εποχή κάθε
«αξία» πρέπει να έχει και «εμπορική τιμή». Είναι λοιπόν απαραίτητο να
καθοριστεί η «εμπορική τιμή της ανθρώπινης αξίας», για να μπορεί να
«συναλλάσσεται» - να πουλιέται και να αγοράζεται ήθελε να πει, αλλά προτίμησε
μια πιο κομψή λέξη – στο παγκόσμιο χρηματιστήριο. Για τον «καθορισμό» αυτό
απαιτείται η «πιστοποίηση των χαρακτηριστικών της από «ανεξάρτητους φορείς».
Περιβάλλον: Και γιατί μιλάς για
τελευταία πράξη ενός «προμελετημένου
εγκλήματος»
Αρχιτέκτονας: Γιατί το έγκλημα αυτό μελετήθηκε από την
κυρίαρχη τάξη στο τέλος της δεκαετίας του 70, μετά το 1989 άρχισε η εφαρμογή
του, αλλά η ολοκλήρωση της πραγματοποίησής του απαιτούσε βάθος
χρόνου. και απαιτούσε βάθος χρόνου γιατί άλλαζε το περιεχόμενο των μέχρι τότε
κοινωνικών –ανθρωπιστικών- αξιών. Και ήξερε ότι οι νέες «κοινωνικές αξίες» που
ήθελε να επιβάλλει στους λαούς, για να είναι εξυπηρετικές στα νέα της σχέδια
θέλουν βάθος χρόνου γιατί αυτές πρέπει να αφομοιωθούν από τους λαούς και να
γίνει και η αναπαραγωγή του απαραίτητου ανθρώπινου δυναμικού που θα λειτουργεί
με αυτές.
Στη χώρα μας ένα από τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την
«αφομοίωση των νέων κοινωνικών αξιών και την αναπαραγωγή του ανθρώπινου
δυναμικού σύμφωνα με αυτές » ήταν η «αυθαίρετη δόμηση». Και ήταν η «αυθαίρετη
δόμηση» γιατί, όπως σου είχα πει[2]
παλαιότερα έχει «μεγάλη γκάμα επιρροής», και ήταν αυτό που «βοήθησε» να γίνει
πράξη το σχέδιο της μετατροπής της «πολιτικής ψήφου» σε «ψήφο συναλλαγής». Για το
λόγο αυτό και διήρκησε πάνω από 20
χρόνια. Και δεν συνεχίζω γιατί νομίζω ότι το θέμα αυτό το έχουμε εξαντλήσει σε
παλαιότερες συζητήσεις μας. Μην ξεχνάς ότι τότε καλλιεργήθηκαν στοιχεία «ψευτοαριστοκρατισμού» και
περιφρονήθηκε η παραγωγική εργασία,
απαξιώθηκε η χειρονακτική, επιβραβεύτηκε ο παρασιτισμός και η θεσιθηρία.
Κυκλοφορούσαν προγράμματα με τρόπους κατάκτησης κοινωνικής θέσης που
προωθούνταν από τα ΜΜΕ, με πρότυπα μιμητισμού, όπου κυριαρχούσε ο αθέμιτος
ανταγωνισμός και η περιφρόνηση του
κατώτερου.
Και
φτάσαμε σήμερα να μας λένε ότι ο
«άστεγος» είναι «πιστοποιημένος άστεγος» δεν
ενδιαφέρει το πώς και γιατί έγινε «άστεγος», αυτό που ενδιαφέρει είναι να μπει σε ένα πρόγραμμα
«πιστοποιημένης προστασίας αστέγων», αυτό «διαθέτει» σήμερα η «πιστοποιημένη
εξουσία». Τα «κόκκινα δάνεια» είναι «πιστοποιημένα κόκκινα» δεν
ενδιαφέρει το πώς και γιατί γίνανε «κόκκινα», αυτό που ενδιαφέρει είναι να
πουληθεί το «ανθρώπινο εμπόρευμα κόκκινα δάνεια» στα funds να έχουν
«ανθρώπους για χρόνια εκμετάλλευση». Η «αυθαίρετη δόμηση» των λαϊκών στρωμάτων
είναι «πιστοποιημένη αυθαίρετη» δεν μας ενδιαφέρει ούτε πως πραγματοποιήθηκε ούτε ποιους σκοπούς
εξυπηρέτησε, σήμερα «πιστοποιείται αυθαίρετη» και πρέπει να πληρώσει «πρόστιμο
τακτοποίησης», ενώ το «αυθαίρετο Mall» του Λάτση στο
Μαρούσι δεν είναι «αυθαίρετο» γιατί
καμιά Κυβέρνηση της Χώρας δεν «πιστοποίησε» την «αυθαιρεσία» του, αντίθετα όλες
οι Κυβερνήσεις της χώρας μας «αγωνίστηκαν» και «πιστοποίησαν» τη «νομιμότητά»
του. Η «Υποβάθμιση» του κέντρου της Αθήνας είναι
«πιστοποιημένη υποβάθμιση» δεν ενδιαφέρει πως και γιατί έγινε, αυτό που
ενδιαφέρει σήμερα είναι η «αναβάθμιση», ο «εξευγενισμός» της περιοχής, όπως
επινόησαν σήμερα κάποιοι να λέγεται,
αλλά για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να αδειάσουν τα κτίρια από τα
«πιστοποιημένα ανθρώπινα μπάζα». Στα
«Εξάρχεια» είναι «πιστοποιημένο ότι είναι εγκαταστημένη η παραβατικότητα» γιατί
φροντίζει «πρόσφυγες» και το δικαίωμα
αυτό δεν είναι «πιστοποιημένο», «πιστοποιημένη» είναι η Μόρια, άρα πρέπει να
«κατασταλεί».
Και όλα τα παραπάνω «καλλιεργούνται» σήμερα «πιστοποιημένους επιστήμονες» που
φιλοξενούνται στα ΜΜΕ, είναι εφοδιασμένοι με «πληθώρα πιστοποιήσεων», αν δεις
τα βιογραφικά τους σε πιάνει δέος, είναι
και κάποιοι «πιστοποιημένοι αριστεροί
στα νιάτα τους και δεξιοί στην ωριμότητά τους», είναι και αυτό ένα σπουδαίο σήμερα
«πιστοποιητικό» με βαρύτητα.
Είναι και κάποιοι άλλοι που σήμερα θέλουν να διατηρήσουν το «αριστερό
τους προφίλ» , «πιστοποιημένοι» είτε σε Καθηγητικές έδρες, είτε σε
«πιστοποιημένους επιστημονικούς φορείς» που διατυπώνουν την «αγωνία» τους για
το σημερινό «αποτέλεσμα», δηλώνουν ότι θέλουν να δώσουν τα φώτα τους, να
αλλάξουν τα πράγματα. Δεν έχουν καταλάβει όμως ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν
ότι το σημερινό «αποτέλεσμα» είναι «αποτέλεσμα» πολλών πράξεων, ξεχνούν όλη την
πρώτη φάση, αυτή που πραγματοποιήθηκε από το 1990-2010. Ξεχνούν τι έγινε την
περίοδο 2010-2015 (Κλείσιμο Πολεοδομιών- Νέος Οικοδομικός Κανονισμός, Νόμοι
τακτοποιήσεων αυθαιρέτων κ.α), και πιστοί στο δρόμο που χάραξε ο ArchiStar Aravena[3] το
2015 και που προώθησε με το περιοδικό
«Αρχιτέκτονες»[4]
ο «Σύλλογος Αρχιτεκτόνων» το 2015 που
όριζε τον ρόλο του Αρχιτέκτονα
παιδαγωγού- διαμεσολαβητή – ερμηνευτή στο νέο «δυνητικό αντικείμενο της αρχιτεκτονικής πράξης» προσπαθούν να
δώσουν λύσεις «αριστερές». Και επειδή βλέπουν ότι «δυσκολεύονται» σήμερα να
δώσουν λύσεις «αριστερές», γιατί ο Aravena δεν βοηθά, οργανώνουν
«συζητήσεις». Ξεκινούν την υψηλή ανάλυσή τους με τη φράση «η
οικονομική κρίση οδήγησε στη σημερινή κρίση της κατοικίας και στα κόκκινα
δάνεια», αλλά αυτό είναι ένα εφεύρημα της κυρίαρχης τάξης, και είναι εφεύρημα
γιατί η κυρίαρχη τάξη επέβαλλε την οικονομική κρίση στις κυριαρχούμενες τάξεις
όταν τις είχε ήδη οδηγήσει να λειτουργούν με τις νέες ανθρωπιστικές αξίες που
ήθελε να περάσει σε αυτές, όταν ήδη είχε κυριαρχήσει η «ψήφος συναλλαγής». Κατά
την διάρκεια της πραγματοποίησης της «αυθαίρετης δόμησης» στη χώρα μας, ούτε
«άστεγοι» υπήρχαν, ούτε «μη εξυπηρετούμενα δάνεια» ούτε «κόκκινα δάνεια».
Αντίθετα οι τράπεζες χορηγούσαν με μεγάλη ευκολία στεγαστικά, καταναλωτικά,
διακοποδάνεια, εορτοδάνεια. Η υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας ήταν
εξυπηρετική στα συμφέροντά της, γιατί οδήγησε σε ραγδαία πτώση τις τιμές αγοράς των ακινήτων, στην εξασφάλιση του «μαύρου κέρδους» από την εκμετάλλευση των
ακινήτων που αγόραζαν φτηνά και νοίκιαζαν ακριβά στα πιο εξαθλιωμένα στρώματα μεταναστών και
προσφύγων. Όλοι θυμόμαστε τις εικόνες των «κτιρίων» με τους εξαθλιωμένους
χώρους που νοικιάζονταν σε οικονομικούς μετανάστες στα ΜΜΕ, μετά την επίθεση των Χρυσοχοϊδη
–Λοβέρδου το 2012, αλλά ποτέ κανείς δεν μας είπε σε ποιους ανήκαν τα κτίρια
αυτά, οι μετανάστες φώναζαν ότι πληρώνουν ενοίκιο αλλά τα ΜΜΕ δεν είχαν «τηλεοπτικό χρόνο» να
ρωτήσουν σε «ποιους» πληρώνουν «ενοίκιο».
Περιβάλλον: Και τι πρέπει να
γίνει;
Αρχιτέκτονας: Νομίζω ότι στο έχω πει και παλαιότερα. Νομίζω
στη συζήτηση που κάναμε στις 26/04/2013 και την
δημοσιεύσαμε με τίτλο: «Ας ξεκινήσουμε να λέμε «ΕΜΕΙΣ»[5]
:
«Πρέπει να δούμε την αλήθεια. Αλλά πως πρέπει να
αναζητήσουμε αυτή την αλήθεια. Πριν από λίγες μέρες διάβασα μια συνέντευξη που
έδωσε η δημοσιογράφος και συγγραφέας Stefania Limiti η οποία για τα προβλήματα της Ιταλίας
είπε σχετικά: «Πρέπει να ανοικοδομήσουμε την ιστορική μας μνήμη να καταλάβουμε
πως και γιατί φτάσαμε ως εδώ. Την αλήθεια πρέπει να την καταχτήσουμε, είναι μια
εργασία σύνθεσης που πρέπει να γίνει σε όλες τις κατευθύνσεις της ζωής μας
(κοινωνικής-πολιτικής-οικονομικής), γιατί η ανοικοδόμηση της πολιτικής μνήμης
του παρελθόντος είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για το μέλλον μας». Νομίζω
ότι το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς. Αλλά πρέπει να το κάνουμε με
σοβαρότητα, χωρίς προσωπικούς εγωισμούς και προκαταλήψεις. Πρέπει σήμερα να
δούμε και να κατανοήσουμε τις αιτίες που δημιούργησαν τα σημερινά προβλήματα,
τις πρακτικές και τους τρόπους που χρησιμοποίησαν οι κυβερνήσεις στη χώρα μας
για να μην λύνονται τα προβλήματα ή να λύνονται πάντα εις βάρος του λαού»
Περιβάλλον: Και νομίζεις ότι
αυτό είναι εύκολο σήμερα;
Αρχιτέκτονας: Δεν
είπα ότι είναι εύκολο. Και δεν είναι εύκολο σήμερα για έναν επί πλέον λόγο.
Γιατί πριν από την σημερινή Κυβέρνηση, κυβέρνησε την χώρα μας και μια «Αριστερά» που η ηγεσία
της, από το 2015 και μετά «εμπνέεται»
συνδυάζοντας πρόσωπα του πνευματικού μας κόσμου που ξεπερνούν τα όρια της
φαντασίας. Και για να σου δώσω και ένα παράδειγμα να καταλάβεις τι εννοώ:. Στις
28/09/2016 ο Νίκος Φίλης Υπουργός Παιδείας της Κυβέρνησης της «Αριστεράς» σε
ομιλία του στην Ελληνική Βουλή για την
Παιδεία είπε τα παρακάτω[6]:
«Η κυβέρνηση της Αριστεράς εμπνέεται από το έργο και το όραμα των μεγάλων
μεταρρυθμιστών διεθνώς αλλά και στη χώρα μας, που εμπνεύστηκαν από το
δημοκρατικό σχολείο και το κοινωνικό ζήτημα. Εμπνεόμαστε από τον Δημήτρη Γληνό,
τον Αλέξανδρο Δελμούζο, τον Μανώλη Τριανταφυλλίδη, τη Ρόζα Ιμβριώτη, τον Κώστα
Σωτηρίου, τον Μιχάλη Παπαμαύρο, τον Ευάγγελο Παπανούτσο και πολλούς άλλους
πρωτοπόρους ιερουργούς της εκπαίδευσης.».
Η πραγματική όμως ιστορία του τόπου μας λέει ότι ή
«εμπνέεσαι» από τους Δημήτρη Γληνό, Ρόζα Ιμβριώτη, Κώστα Σωτηρίου και Μιχάλη
Παπαμαύρο, και «εμπνέεσαι Αριστερά» ή «εμπνέεσαι» από τους Αλέξανδρο Δελμούζο,
Ευάγγελο Παπανούτσο και «εμπνέεσαι Δεξιά». Άλλη
ιστορική πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Αν θυμάσαι πρόσφατα είχαμε μιλήσει για ένα άρθρο που
δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα tvxs του Στέλιου Κούλογλου, με τίτλο «Αλέξανδρος Δελμούζος: ο
μεγάλος παιδαγωγός που μίσησαν η Πολιτεία και η Εκκλησία» και δημοσιεύσαμε και
το άρθρο του Κώστα Σωτηρίου στο περιοδικό «Ανταίος» που τον χαρακτηρίζει
«στυλοβάτη της αντίδρασης» [7]
Αλλά ας δούμε, σήμερα
και ένα απόσπασμα από ένα δεύτερο άρθρο που δημοσιεύθηκε στις 2 του Φλεβάρη του
1948 στο περιοδικό «ΑΝΤΑΙΟΣ» του παιδαγωγού Κώστα Σωτηρίου[8]
με τίτλο «ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ
ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ» στη σύνταξη του οποίου συμμετείχαν και ο Αλέξανδρος
Δελμούζος και ο Ε. Παπανούτσος. Ο Σωτηρίου λοιπόν γράφει στο άρθρο αυτό: «Το
εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Δ.Π.Κ. «πρώτο μέρος» ενός γενικότερου σχεδίου με
«κατ’ ανάγκην μεταβατικό χαραχτήρα» και με «κυριώτερο έργο να νοικοκυρέψη την
εξαρθρωμένη παιδεία μας» (σελ. 5) είναι αν το καλοεξετάσουμε, συντηρητικά προοδευτικό. Συντηρητικά
προοδευτικό στη γλωσσική του διατύπωση. Είναι γραμμένο σε μικτή δημοτική γλώσσα
με ανυπόφορα πολλές φορές καθαρευουσιάνικα στοιχεία. Συντηρητικά προοδευτικό
και στο περιεχόμενο, στις λύσεις δηλαδή που προτείνει για το νοικοκύρεμα της
παιδείας μας, έτσι που όχι λίγες φορές προσπαθεί, μάταια, να συμβιβάσει
ασυμβίβαστα πράγματα».
Βλέπεις λοιπόν ότι η «πραγματική ιστορία» μας διαφέρει κατά
πολύ από αυτήν που θέλουν κάποιοι να μας περάσουν.
Περιβάλλον: Για ποιο λόγο
πιστεύεις ότι το είπε αυτό ο κ. Φίλης και μάλιστα στη Βουλή;
Αρχιτέκτονας: Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω όμως είναι αυτό που
άκουσα να λέγεται μέσα στην Ελληνική Βουλή
από τον Υπουργό της Παιδείας της «Πρώτης Κυβέρνησης της Αριστεράς». Και ήταν η
πρώτη φορά που η «Αριστερά» μέσα στην Ελληνική Βουλή σεβάστηκε και τίμησε «Ονόματα»
της Δεξιάς, αλλά δεν σεβάστηκε και δεν τίμησε «Ονόματα» της Αριστεράς.
Γι αυτό, όσο δύσκολο κι αν είναι, πρέπει να «ανοικοδομήσουμε
την πραγματική ιστορική μας μνήμη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου