Σελίδες

Σάββατο 27 Ιουνίου 2020

Προς τους υποψήφιους διδάκτορες του τομέα της Πολεοδομίας-Χωροταξίας του ΕΜΠ για το κείμενό τους σχετικά με τον «Μεγάλο περίπατο» - Οι «φτωχοί», κ. υποψήφιοι διδάκτορες, δεν «προσελκύονται» τους αναγκάζει η «φτώχεια» τους



Περιβάλλον: Διάβασες την «πρόταση» των υποψήφιων διδακτόρων του τομέα Πολεοδομίας-Χωροταξίας του ΕΜΠ σχετικά με το «Μεγάλο Περίπατο»;
Αρχιτέκτονας: Το διάβασα και μάλιστα με μεγάλη προσοχή.
Περιβάλλον: Και τι έχεις να πεις;
Αρχιτέκτονας: Τι να σου πω. Ξέρεις όταν δηλώνεις ότι κάνεις κριτική σε ένα έργο Πολεοδομικού ενδιαφέροντος πρέπει να δηλώσεις και τον  ιδεολογικό προσανατολισμό σου. Εδώ κάτι τέτοιο δεν το βλέπω.
Αρχιτέκτονας: Κοίταξε, Αριστερό προσανατολισμό για να έχει το κείμενο μιας εργασίας πρέπει να έχει  και Αριστερές προδιαγραφές, και  αυτές τις προδιαγραφές δεν τις βλέπω. Η ιστορική ανασκόπηση π.χ. που κάνει  στη πρώτη παράγραφο, το δείχνει.
Ας δούμε όσο πιο σύντομα μπορούμε τι μας λέει η ιστορική πραγματικότητα για την περιοχή.
 Η περιοχή είναι από την δημιουργία της επιβαρυμένη Πολεοδομικά, γιατί η ποιότητα της πόλης που επιλέχθηκε από τις Κυβερνήσεις της χώρας μας, που νομοθέτησαν εξυπηρετώντας την τότε κυρίαρχη τάξη του τόπου μας, επέλεξαν η περιοχή να έχει Επιβαρυμένη Πολεοδομική Ποιότητα. (υψηλοί συντελεστές δόμησης, υψηλή κάλυψη οικοπέδων, ελάχιστα ποσοστά τ.μ. κοινόχρηστων και κοινών χώρων/κάτοικο, ελάχιστο ποσοστό πρασίνου /κάτοικο κ.α)   
 Η εικοσαετία 1990-2010 φέρνει σοβαρές αλλαγές στον χώρο του κέντρου. Πραγματοποιείται  μαζική φυγή των μέχρι τότε μόνιμων κατοίκων από συγκεκριμένες περιοχές του κέντρου, στα προάστια για να «φύγουν από το νέφος», αλλά και για να «ανέβουν» κοινωνικά, γι αυτό και καλλιεργήθηκε τότε ο «ψευτοαριστοκρατισμός» από τα  ΜΜΕ, και οι περιοχές εγκαταλείφθηκαν σαν «φτωχό παρελθόν», και διατέθηκαν  μαζικά για την   εγκατάσταση στην περιοχή των  νέων πιο «ευάλωτων» κοινωνικών στρωμάτων, «οικονομικοί μετανάστες» βαφτίστηκαν, που τροφοδότησαν τότε την αγορά εργασίας με  φθηνή και ανασφάλιστη εργασία. Και η «αυθαίρετη δόμηση», που πριμοδοτήθηκε τότε από τις Κυβερνήσεις του τόπου μας, μη το ξεχνάμε αυτό,  έπαιξε σημαντικό ρόλο στην «πραγματοποίηση της φυγής». Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την πτώση των τιμών των ακινήτων, και την αγορά σε τιμές «κοψοχρονιά», όπως λέμε ακινήτων στην περιοχή από μεγάλα ιδιοκτησιακά συμφέροντα.  (δες αναλυτικά εδώ: ΝΕΟΣ ΓΟΚ : Επενδυτές παρόντες - Λαός απών )
 Όταν λοιπόν έρχεται η κρίση βρίσκει στην περιοχή: ένα τμήμα του κτιριακού αποθέματος  να έχει περάσει στην ιδιοκτησία μεγάλων ιδιοκτησιακών συμφερόντων, ένα τμήμα  ιδιοκτητών, μικρής ιδιοκτησίας ακινήτων, να προσπαθεί με όλα τα  μέσα να κερδίσει  κάτι από την ενοικίαση του ακινήτου του,  και ένα  τμήμα να αποτελείται  από τους παλιούς ιδιοκτήτες που δεν έφυγαν από την περιοχή, και με την νέα φτώχεια, που τους περιμένει, ξέρουν ότι δεν μπορούν πια να φύγουν.
Η πρώτη «έντονη «κοιωνικο-οικονομική ανισότητα»» λοιπόν στην περιοχή δημιουργείται  την εικοσαετία 1990-2010, και  δεν δημιουργείται με την κρίση. Έχει ήδη δημιουργηθεί. Και αυτή την τόσο σημαντική αλλαγή στο κέντρο της Αθήνας, η «εργασία» των υποψήφιων διδακτόρων του ΕΜΠ την παραλείπει εντελώς.
Ξέρεις η Αριστερή Πολεοδομία λέει, γιατί αυτό προκύπτει από την ιστορική πραγματικότητα, ότι : στην καπιταλιστική πόλη η κυρίαρχη τάξη επεμβαίνει στην πόλη για να εξυπηρετήσει δικά της συμφέροντα πολιτικά-οικονομικά-κοινωνικά, η σύνδεσή τους με τα λαϊκά συμφέροντα γίνεται μόνο για λόγους  προπαγανδιστικού αποπροσανατολισμού των λαϊκών τάξεων.
Και η  κυρίαρχη τάξη του τόπου μας, ξέροντας, γιατί αυτή την δημιούργησε, ότι στις περιοχές του  κέντρου της Αθήνας,  κάποια στιγμή θα έφτανε ο κορεσμός, όταν αυτός έφτασε δημιούργησε το κύμα μαζικής φυγής από το κέντρο,  στα προάστια, όπου ήδη είχε δημιουργήσει τους χώρους υποδοχής, όπως αυτή ήθελε, επωφελήθηκε από την «αυθαίρετη δόμηση καθ’ υπέρβαση της άδειας» που «πριμοδότησε» για «χάρη» της το Κράτος - δεν μπορούσε να την αντιμετωπίσει τάχα δήλωνε- και κέρδισε,  επωφελήθηκε από την πτώση των τιμών των ακινήτων στο κέντρο και αγόρασε φθηνά, γιατί ήξερε ότι η επέκταση της πόλης δεν θα μπορούσε να διαρκέσει παντοτινά.
Και πράγματι με την κρίση η οικοδομική δραστηριότητα σταματά, γιατί η πόλη δεν μπορεί πια να επεκταθεί, έχει επέλθει κορεσμός. Στρέφεται λοιπόν στο κέντρο και ζητά την «αναβάθμισή» του. Συγχρόνως η Κυβέρνηση  ξεκινά μια μεγάλη επίθεση στην μικρή ιδιοκτησία, ΕΝΦΙΑ, κ.α Οι τιμές των ακινήτων πέφτουν σε όλη τη χώρα, η θέρμανση στα λαϊκά σπίτια γίνεται πολυτέλεια και σβήνει, οι αυτοκτονίες αυξάνονται δραματικά, εμφανίζονται τα πρώτα «κόκκινα δάνεια» και τα «κοράκια» των πλειστηριασμών, παιδιά πηγαίνουν νηστικά στο Σχολείο και λιποθυμούν, αυξάνονται οι άστεγοι, αυξάνονται οι άνεργοι……
Η Κυβέρνηση «αποφασίζει και δεσμεύεται» να «πατάξει» την  «αυθαίρετη δόμηση», και το διαλαλεί με μεγάλη περηφάνια. Βέβαια τα «πρόστιμα τακτοποίησης» τα πληρώνουν όχι αυτοί που κέρδισαν από την πώληση ακινήτων με «αυθαίρετη δόμηση», αλλά αυτοί που όταν αγόρασαν όλοι τους διαβεβαίωναν, ότι «ποτέ δεν θα πληρώσουν» ή το «πολύ να πληρώσουν ελάχιστα». Τα «πρόστιμα» όμως δεν είναι «ελάχιστα», είναι «υψηλά» και επιβαρύνουν δραματικά την νέα τους οικονομική κατάσταση .   
 ‘Έχουμε τον Νέο Οικοδομικό Κανονισμό (ΝΟΚ) με το περιβόητο άρθρο 10 και 11.  Το κλείσιμο των Πολεοδομιών της χώρας.
  Με το «Ξανασκέψου την Αθήνα» το 2012 γίνεται η πρώτη απόπειρα «αναβάθμισης του κέντρου», της περιοχής δηλαδή, για την οποία μιλάμε σήμερα. Στην εκδήλωση που έγινε τότε ο Καθηγητής του ΕΜΠ κ. Τουρνικιώτης δήλωσε «στόχος «είναι όλοι οι δρόμοι να οδηγούν στο κέντρο μόνο για όσους θέλουν να πάνε σε αυτό», ο  Δήμαρχος Αθηναίων δήλωσε ότι «Αν δεν λύσουμε το πρόβλημα της ασφάλειας στο κέντρο της Αθήνας, οποιαδήποτε προσπάθεια θα είναι υπονομευμένη» προσθέτοντας  ότι «αν δεν λυθεί ταχέως το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, που επιβαρύνει την κατάσταση και τροφοδοτεί όλα τα εγκληματικά δίκτυα, δεν βλέπω λύση» και ο Υπουργός προστασίας του πολίτη ανακοίνωσε μέτρα «σκούπας» για τους "λαθρομετανάστες" της περιοχής.
Το σχέδιο δεν πραγματοποιείται, όχι γιατί το κόβει η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά γιατί τα επενδυτικά  ιδιοκτησιακά συμφέροντα, απαιτούν την «εκκαθάριση» της περιοχής, να την αναλάβει το Κράτος, Έτσι  αρχίζει η «εκκαθάριση» των Χρυσοχοϊδη –Λομβέρδου, η «εκκαθάριση» της Βίλας Αμαλία κ.α. Ο τρόμος βασιλεύει στην περιοχή, οι φασίστες αλωνίζουν, οι δυνάμεις ασφαλείας ……, τα ΜΜΕ  παραπληροφορούν. Οι τιμές των ακινήτων πέφτουν κατακόρυφα και τώρα μπαίνουν στην αγορά και τα ξένα  επενδυτικά funds.
Παρ’ όλα όμως αυτά τα ενοίκια στο κέντρο  εξακολουθούν, σε ποσοστό ενοχλητικό για τα επενδυτικά συμφέροντα, να παραμένουν χαμηλά, και αυτό είναι εμπόδιο, γιατί χαμηλά οικονομικά εισοδήματα εξακολουθούν να παραμένουν στο κέντρο. Έτσι εμφανίζεται ο όρος «τουριστικοποίηση» το 2018 και μαζί μ’ αυτόν  και   η «βραχυχρόνια μίσθωση κατοικίας »,  το «airbnb» διεθνώς,  μια νέα μορφή «αυθαίρετης αλλαγής χρήσης από κατοικία σε χρήση ξενοδοχειακού ενδιαφέροντος», είναι η νέα μορφή πριμοδοτούμενης  «Πολεοδομικής αυθαιρεσίας», που δήθεν θα σταματούσε. Κάποιοι βέβαια  από την τότε  Κυβέρνηση της  «Αριστεράς», την παρομοίασαν  με την «αντιπαροχή», που δεν έχει καμιά σχέση, αλλά δεν έκαναν και τίποτε για να τη σταματήσουν.  Με το «aibnb» λοιπόν  έχουμε  αύξηση των ενοικίων στην περιοχή του κέντρου, και τα  χαμηλά οικονομικά στρώματα αναγκάζονται να φύγουν από την περιοχή. Είναι η τελική «εκκαθάριση» της περιοχής.
Και με την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχουμε και την βίαιη απομάκρυνση από τα Εξάρχεια και όχι μόνο.
Βλέπεις λοιπόν ότι το «αποτύπωμα» της κρίσης έχει συγκεκριμένο ιστορικό  και όχι «αόριστο» περιεχόμενο, και δεν εκφράζεται, γιατί λείπει η ιστορική πραγματικότητα, με το : «Ειδικά στην Αθήνα, το αποτύπωμα της κρίσης παραμένει ορατό μέσω της έντασης των κοινωνικο-οικονομικών ανισοτήτων, της στεγαστικής κρίσης, της φτώχειας και των λουκέτων στα καταστήματα».  Και είναι ακριβώς αυτή η έλλειψη που τους οδηγεί στη συνέχεια στο παρακάτω: «Ακόμα και κατά τη διάρκεια της κρίσης το Αθηναϊκό κέντρο έδειξε μια δυναμική διατήρησης του χαρακτήρα του, της πολυ-λειτουργικότητάς του και του ρόλου του να προσελκύει το σύνολο των διαφορετικών κοινωνικο-οικονομικών στρωμάτων της Αθήνας, συμπεριλαμβανομένων των πιο “ευάλωτων” κατοίκων -των μικρομεσαίων, των φτωχών, των μεταναστών-τριών».   Οι «φτωχοί» δεν «προσελκύονται» τους αναγκάζει η «φτώχεια» τους.  Και δεν συνεχίζω.
Περιβάλλον: Δεν χρειάζεται, κατάλαβα.

Σάββατο 13 Ιουνίου 2020

Από την «αυθαίρετη δόμηση» στον «Μεγάλο Περίπατο της Αθήνας». Η ιστορία διδάσκει, ας αποδείξουμε ότι οι Αριστεροί Αρχιτέκτονες είμαστε καλοί μαθητές της


Περιβάλλον: Είδες το νέο video για τον «Μεγάλο περίπατο της Αθήνας»[1];  
Αρχιτέκτονας: Το είδα, τι θέλεις να σου σχολιάσω; Είναι ένα video επικοινωνιακό για να στηρίξει το έργο. Οι εικόνες του video θυμίζουν τα κάδρα που είχαν στα γραφεία τους οι εργολάβοι της δεκαετίας 50-60, όπου ήταν ζωγραφισμένη η πολυκατοικία που χτίζανε, με ένα  παρκαρισμένο ένα αυτοκίνητο αμερικάνικης προέλευσης πάντα στην είσοδο της πολυκατοικίας,  και ένα ζευγάρι που την κοίταγε με θαυμασμό. Και το κείμενο θυμίζει εκείνο του «πωλείται διαμέρισμα ευάερο, ευήλιο στο υπόγειο με πρόσοψη στην πίσω αυλή», τον «ακάλυπτο χώρο» εννοούσε αλλά το «αυλή» είχε πέραση, ενώ ο «ακάλυπτος» όχι.  Ξέρεις η σημερινή Κυβέρνηση είναι «ερωτευμένη» με την δεκαετία 50-60. Γι αυτό  επανέφερε και την «διαγωγή» στα Σχολεία.
Περιβάλλον: Βλέπω ότι σήμερα δεν έχεις διάθεση για σοβαρή συζήτηση.
Αρχιτέκτονας: Πως δεν έχω διάθεση. Σοβαρά είναι αυτά που σου είπα παραπάνω. Αν το δεις πιο προσεκτικά, θα καταλάβεις πολλά πράγματα. Αποτελούν μέρος της ιστορίας μας, της πραγματικής ιστορίας μας, και όχι αυτής που μας δίδασκαν τότε στα Σχολεία, και σήμερα θέλουν να την επαναφέρουν.
Περιβάλλον: Αρκετοί σήμερα λένε ότι το έργο έχει ασάφειες και το σχέδιο είναι αρκετά αόριστο, προς το παρόν τουλάχιστον.
Αρχιτέκτονας: Το σχέδιο είναι σαφές στο «πολιτικό του περιεχόμενο», δεν είναι σαφές στο «σχεδιαστικό του περιεχόμενο». Τώρα είμαστε στη φάση της προβολής του «πολιτικού περιεχομένου» του σχεδίου, και η επιτυχία του θα καθορίσει  με ποιόν τρόπο θα συνταχθεί το «σχεδιαστικό περιεχόμενο». Αυτό που μπορούμε να κάνουμε όμως είναι να κρίνουμε το «πολιτικό περιεχόμενο» του έργου. Μιλάμε για μια περιοχή που πέρασε μια μακριά περίοδο υποβάθμισης, και όλοι γνωρίζουμε πως και γιατί υποβαθμίστηκε, κι αν δεν γνωρίζουμε είναι εύκολο να μάθουμε διαβάζοντας με κριτικό μάτι την ιστορία του τόπου μας,  γνωρίζουμε ότι στην περιοχή την περίοδο της υποβάθμισης κάποιοι αγόρασαν «κοψοχρονιά» και δεν είναι δύσκολο να ανακαλύψουμε ποιοι είναι αυτοί,  ποιο ρόλο παίξανε στη διάρκεια της υποβάθμισης, ποιο είναι το σημερινό ποσοστό ιδιοκτησίας που έχουν στα χέρια τους, ποιες είναι οι οικονομικές δραστηριότητες στις οποίες επενδύουν και σε ποιες έχουν ήδη επενδύσει στην περιοχή, όπως επίσης να δούμε μέσα από το «πολιτικό περιεχόμενο» του έργου ποιοι είναι οι σκοποί τους πολιτικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί. Γιατί είναι οι πολιτικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί  σκοποί των κυρίαρχων ιδιοκτησιακών συμφερόντων που θα καθορίζουν το «σχεδιαστικό περιεχόμενο». Ο Δήμαρχος Αθηναίων είναι ο εκτελεστής του έργου, δεν είναι ο εμπνευστής του έργου. Και αυτό αποδεικνύεται με τον «Μεγάλο Περίπατο». Αυτόν προβάλει και γι αυτόν μιλά με ενθουσιασμό. Αλλά αυτό είναι το «επικοινωνιακό» κομμάτι του έργου, το έργο το πραγματικό θα γίνει στην περιοχή που περικλείεται από τον «Μεγάλο Περίπατο».      
  Ας δούμε λίγο τι θέλουν να αλλάξουν. Να τι λένε στο σχετικό site[2]:  
Για τους κατοίκους:
  • Η ποιότητα ζωής στο κέντρο αλλάζει για πάντα, με περισσότερο και καθαρότερο Δημόσιο χώρο
  • Αύξηση της αξίας των ακινήτων
  • Αισθητική αναβάθμιση γειτονιών και δρόμων του κέντρου με λιγότερα αυτοκίνητα και περισσότερη ασφάλεια
  • Μείωση των τροχαίων ατυχημάτων
  • Ευκαιρίες για άθληση, ποδήλατο και περιπάτους
  • Φιλικότεροι δρόμοι για τα κατοικίδια ζώα
  • Διευκόλυνση της τήρησης των νέων μέτρων που μας προστατεύουν από τον κορωνοϊό
  • Η πόλη ανοίγει επιτέλους την αγκαλιά της σε ΑμεΑ

Για τους εργαζόμενους :
  • Προσέλκυση νέων επενδύσεων και αύξηση των θέσεων εργασίας
  • Μεγαλύτερη ασφάλεια, με λιγότερα ατυχήματα
  • Καθαρότερη πόλη, με ευκολότερες μετακινήσεις
  • Το κέντρο γίνεται ελκυστικότερο για συνδυασμό εργασίας, αγορών και ψυχαγωγίας

Για τους καταστηματάρχες:
  • Ενίσχυση κύκλου εργασιών με περισσότερους επισκέπτες
  • Αναζωογόνηση εμπορικού κέντρου
  • Αύξηση της αξίας των επιχειρήσεων
  • Ελκυστικότερο αστικό περιβάλλον, με μεγαλύτερη ασφάλεια, περισσότερη καθαριότητα και λιγότερη ηχορύπανση
  • Περισσότεροι ανοικτοί χώροι προς αξιοποίηση στο πλαίσιο των μέτρων κατά του κορωνοϊού

Για τους επισκέπτες:
  • το κέντρο της πόλης προσφέρει μια νέα μοναδική εμπειρία
  • Συνδυασμός δραστηριοτήτων ψυχαγωγίας, διασκέδασης και αγορών
  • Ευκολότερη πρόσβαση και ασφαλέστερη μετακίνηση
  • Νέες ευκαιρίες για περιήγηση στην πόλη χωρίς αυτοκίνητο
  • Δυνατότητα να ανακαλύψουν περισσότεροι τους κρυμμένους «θησαυρούς» της Αθήνας
  • Η πόλη ανοίγει επιτέλους την αγκαλιά της σε ΑμεΑ

Για οικογένειες και παιδιά:

  • Ευκολότερη μετακίνηση από/προς και μέσα στην πόλη
  • Ασφαλέστερη και φιλικότερη πόλη για παιδιά και γονείς με καρότσια
  • Περισσότερος Δημόσιος χώρος για παιχνίδι, άθληση και βόλτα
  • Νέες ευκαιρίες για βιωματικούς – εκπαιδευτικούς περιπάτους
  • Η Αθήνα γίνεται η πρώτη επιλογή της κυριακάτικης βόλτας

Αυτά μας λένε ότι «ονειρεύονται» να δημιουργήσουν στην περιοχή του κέντρου της Αθήνας Μας λένε λοιπόν ότι στην περιοχή, 1. θα αυξηθούν οι «αξίες των ακινήτων» 2. Η περιοχή θα προστατεύεται με μέτρα «ασφάλειας» και με μέτρα «κατά του κορονοϊού» 3. Η περιοχή  θα «συνδυάζει» οργανωμένες μορφές  κατοικίας,  εργασίας, τουρισμού, αγορών και  ψυχαγωγίας.
Αυτό σημαίνει: 1. Όσοι κάτοικοι  και επιχειρήσεις δεν αντέξουν τις «νέες αξίες των ακινήτων» θα αναγκαστούν να φύγουν από την περιοχή 2. Όσοι επιλέξουν να εργαστούν στην περιοχή θα εργαστούν με « νέες συνθήκες». 3. Όσοι κατοικούν, εργάζονται και όσοι επισκέπτονται  την περιοχή θα πρέπει να συμμορφώνονται με τις συνθήκες «ασφάλειας» που θα ισχύουν για την περιοχή,  και των μέτρων κατά του κορονοϊού,. 4. Όσοι επιλέξουν να πάνε τα παιδιά τους στην περιοχή, αυτά θα ζήσουν νέες «βιωματικές και εκπαιδευτικές» εμπειρίες.
Βλέπουμε λοιπόν ότι το πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό περιεχόμενο του σχεδίου είναι ξεκάθαρο, πιο ξεκάθαρο δεν γίνεται. Θέλουν να δημιουργήσουν μια περιοχή σε κεντρικό σημείο της Πόλης, όπου θα περάσουν τις νέες μορφές κατοικίας, εργασίας, αγορών και ψυχαγωγίας που θέλουν για τους λαούς, και νομίζω ότι όλοι ξέρουμε ποιες είναι οι νέες «συνθήκες».  Θέλουν  να δημιουργήσουν το τμήμα εκείνο του λαού, που θα συνεχίζει με ενθουσιασμό να στηρίζει τα συμφέροντά τους, χωρίς να καταλαβαίνει  ότι λειτουργεί σε βάρος των συμφερόντων του, γιατί δεν θα έχει τα εφόδια να το καταλάβει, αυτά τα εφόδια» προσπαθεί σήμερα να καταργήσει στην Παιδεία,  και αν πετύχει να το προωθήσουν και σε άλλες περιοχές με τις απαραίτητες ταξικές διαφοροποιήσεις, για να συνεχίσουν να κυβερνούν αυτό τον τόπο.
Ξέρεις η κυρίαρχη τάξη όταν επεμβαίνει στην πόλη, επεμβαίνει για να εξυπηρετήσει δικά της συμφέροντα, πολιτικά-οικονομικά-κοινωνικά. Μην ξεχνάς ότι η «αυθαίρετη δόμηση» στη χώρα μας πραγματοποιήθηκε γιατί εξυπηρέτησε τους «πολιτικούς-οικονομικούς-κοινωνικούς» σκοπούς της κυρίαρχης τάξης. Και είχαμε τρεις γενιές αυθαιρέτων στη χώρα μας ακριβώς γιατί η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας προσάρμοσε το «περιεχόμενο της αυθαίρετης δόμησης» των λαϊκών στρωμάτων  στους «πολιτικούς-οικονομικούς-κοινωνικούς» σκοπούς που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντά της στην ιστορική περίοδο που πραγματοποιήθηκε. Γι αυτό λέμε ότι έχουμε την «αυθαίρετη δόμηση»[3] του «φόβου, της υποταγής του τζάμπα μεροκάματο» της δεκαετίας 60 , την «αυθαίρετη δόμηση» τα «μπάνια του λαού» της δεκαετίας 70 και την «αυθαίρετη δόμηση» των «νέων κοινωνικών αξιών» της εικοσαετίας 1990-2010. Είχαμε μια «πριμοδοτημένη αυθαίρετη δόμηση» όσο αυτή εξυπηρετούσε τα  «πολιτικά-οικονομικά-κοινωνικά» συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης στη χώρα μας. Ας μη το ξεχνάμε αυτό. Σήμερα «τιμωρείται» με πρόστιμα αυθαιρέτων και γιατί  δεν εξυπηρετεί πια τα νέα «πολιτικά-οικονομικά-κοινωνικά» συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, και γιατί είναι εμπόδιο στα νέα της σχέδια.  Και περνά την άποψη ότι πρέπει να πληρώσουν όσοι «αυθαιρέτησαν» αλλά κανείς δεν μιλά για τις δικές της πραγματικές ευθύνες. Και την άποψη αυτή, με μικρές τροποποιήσεις χωρίς ουσιαστική αξία, την ασπάζονται  αρκετοί, για να μη πω πολλοί Αρχιτέκτονες  Αριστεροί, όπως θέλουν να λέγονται, αποφεύγουν όμως οι περισσότεροι συστηματικά την  πραγματική ανάλυση του «πολιτικού-οικονομικού-κοινωνικού» περιεχομένου της «αυθαίρετης δόμησης». Και είναι ακριβώς αυτή η «συστηματική αποφυγή» που  οδήγησε στην επιτυχία του σχεδίου «αυθαίρετη δόμηση» στη χώρα μας, εξυπηρετώντας πλήρως τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.  Και μη μου πει κανείς ότι οι «πολιτικοί-οικονομικοί-κοινωνικοί» σκοποί της κυρίαρχης τάξης δεν εκπληρώθηκαν,γιατί διαψεύδεται από το  ποσοστό του λαού που εγκλωβίστηκε στην «αυθαίρετη δόμηση».       
Κάτι τέτοιο αρχίζει να φαίνεται και σήμερα ότι πάει να γίνει. Ασχολούμαστε με το «σχεδιαστικό περιεχόμενο» του έργου, και δεν ασχολούμαστε με το «πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό περιεχόμενο» του έργου, ενώ σαν  Αριστεροί Αρχιτέκτονες γνωρίζουμε ότι το «πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό περιεχόμενο» ενός έργου Πολεοδομικού ενδιαφέροντος είναι εκείνο που καθορίζει το «σχεδιαστικό περιεχόμενο» το αντίθετο δεν έχει γίνει ποτέ, η ιστορική αλήθεια αυτό μας λέει.   
Ξέρεις η ιστορία διδάσκει, όπως λένε, αλλά πρέπει να είμαστε και καλοί μαθητές της.