«Κόκκινα δάνεια» η τελευταία πράξη ενός «προμελετημένου εγκλήματος» - Ας «ανοικοδομήσουμε την πραγματική ιστορική μας μνήμη»

Περιβάλλον: Διάβασες τα μέτρα της Κυβέρνησης για τα  «κόκκινα δάνεια της πρώτης κατοικίας»;

Αρχιτέκτονας: Τα διάβασα. Πραγματοποιείται η τελευταία πράξη ενός «προμελετημένου εγκλήματος».

Περιβάλλον: Τι εννοείς;

Αρχιτέκτονας: Κοίταξε σκοπός τους ήταν να βγάλουν τη «ζωή των λαών στο ενοίκιο» να την  «νοικιάζουν οι έχοντες»  σε τιμές «πιστοποιημένες» από τις «πιστοποιημένες από τους έχοντες» Κυβερνήσεις. Η «ζωή» της οικογένειας που θα χάσει το σπίτι της λόγω «κόκκινου δανείου» θα «νοικιάζεται» από ότι διάβασα 210,00ευρώ/μήνα. Και πρόσεξε η «ζωή» του θα νοικιάζεται, γιατί αν πρόσεξες  θα του «παίρνουν» «κινητή και ακίνητη περιουσία». Αυτή είναι η τιμή «πιστοποίησης ανθρώπων με κόκκινα δάνεια»  που καθόρισε η «φιλεύσπλαχνη» Κυβέρνηση.

Περιβάλλον: Τι θες να πεις με  τον όρο «πιστοποίηση»;

Αρχιτέκτονας: Κοίταξε, «πιστοποίηση» σημαίνει : « η επαλήθευση και γραπτή επικύρωση από έναν ανεξάρτητο φορέα με αναγνωρισμένη ικανότητα, σχετικά με το αν τα χαρακτηριστικά ενός προσώπου ή οργανισμού ή προϊόντος, βρίσκονται σε συμφωνία με τις σχετικές απαιτήσεις» [1] Αυτό μας λένε τα «σύγχρονα» λεξικά. Κάποτε δεν συμπεριελάμβαναν, ξεκάθαρα τουλάχιστον, τους ανθρώπους σ’ αυτά, σήμερα συμπεριλαμβάνονται γιατί ο «ανθρωπισμός» της  παγκόσμιας κυρίαρχης τάξης, ο «αστικός ανθρωπισμός» που λέγαμε, άλλαξε, «εκσυγχρονίστηκε» και  λέει ότι: ο «άνθρωπος έχει αξία γιατί είναι άνθρωπος, αλλά  στη σημερινή εποχή κάθε «αξία» πρέπει να έχει και «εμπορική τιμή». Είναι λοιπόν απαραίτητο να καθοριστεί η «εμπορική τιμή της ανθρώπινης αξίας», για να μπορεί να «συναλλάσσεται» - να πουλιέται και να αγοράζεται ήθελε να πει, αλλά προτίμησε μια πιο κομψή λέξη – στο παγκόσμιο χρηματιστήριο. Για τον «καθορισμό» αυτό απαιτείται η «πιστοποίηση των χαρακτηριστικών της από «ανεξάρτητους φορείς».

Περιβάλλον: Και γιατί μιλάς για τελευταία  πράξη ενός «προμελετημένου εγκλήματος»

Αρχιτέκτονας: Γιατί το έγκλημα αυτό μελετήθηκε από την κυρίαρχη τάξη στο τέλος της δεκαετίας του 70, μετά το 1989 άρχισε η εφαρμογή του,  αλλά η ολοκλήρωση  της πραγματοποίησής του απαιτούσε βάθος χρόνου. και απαιτούσε βάθος χρόνου γιατί άλλαζε το περιεχόμενο των μέχρι τότε κοινωνικών –ανθρωπιστικών- αξιών. Και ήξερε ότι οι νέες «κοινωνικές αξίες» που ήθελε να επιβάλλει στους λαούς, για να είναι εξυπηρετικές στα νέα της σχέδια θέλουν βάθος χρόνου γιατί αυτές πρέπει να αφομοιωθούν από τους λαούς και να γίνει και η αναπαραγωγή του απαραίτητου ανθρώπινου δυναμικού που θα λειτουργεί με αυτές.

Στη χώρα μας ένα από τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την «αφομοίωση των νέων κοινωνικών αξιών και την αναπαραγωγή του ανθρώπινου δυναμικού σύμφωνα με αυτές » ήταν η «αυθαίρετη δόμηση». Και ήταν η «αυθαίρετη δόμηση» γιατί, όπως σου είχα πει[2] παλαιότερα έχει «μεγάλη γκάμα επιρροής», και ήταν αυτό που «βοήθησε» να γίνει πράξη το σχέδιο  της μετατροπής της  «πολιτικής ψήφου» σε «ψήφο συναλλαγής». Για το λόγο αυτό και διήρκησε πάνω από  20 χρόνια. Και δεν συνεχίζω γιατί νομίζω ότι το θέμα αυτό το έχουμε εξαντλήσει σε παλαιότερες συζητήσεις μας. Μην ξεχνάς ότι τότε καλλιεργήθηκαν  στοιχεία «ψευτοαριστοκρατισμού» και περιφρονήθηκε η παραγωγική εργασία,  απαξιώθηκε η χειρονακτική,  επιβραβεύτηκε ο παρασιτισμός και η θεσιθηρία. Κυκλοφορούσαν προγράμματα με τρόπους κατάκτησης κοινωνικής θέσης που προωθούνταν από τα ΜΜΕ, με πρότυπα μιμητισμού, όπου κυριαρχούσε ο αθέμιτος ανταγωνισμός  και η περιφρόνηση του κατώτερου.

Και φτάσαμε σήμερα να μας λένε ότι  ο «άστεγος» είναι «πιστοποιημένος άστεγος» δεν  ενδιαφέρει το πώς και γιατί έγινε «άστεγος», αυτό που  ενδιαφέρει είναι να μπει σε ένα πρόγραμμα «πιστοποιημένης προστασίας αστέγων», αυτό «διαθέτει» σήμερα η «πιστοποιημένη εξουσία». Τα «κόκκινα δάνεια» είναι «πιστοποιημένα κόκκινα» δεν ενδιαφέρει το πώς και γιατί γίνανε «κόκκινα», αυτό που ενδιαφέρει είναι να πουληθεί το «ανθρώπινο εμπόρευμα κόκκινα δάνεια» στα funds να έχουν «ανθρώπους για χρόνια εκμετάλλευση». Η «αυθαίρετη δόμηση» των λαϊκών στρωμάτων είναι «πιστοποιημένη αυθαίρετη» δεν μας ενδιαφέρει  ούτε πως πραγματοποιήθηκε ούτε ποιους σκοπούς εξυπηρέτησε, σήμερα «πιστοποιείται αυθαίρετη» και πρέπει να πληρώσει «πρόστιμο τακτοποίησης», ενώ το «αυθαίρετο Mall»  του Λάτση στο Μαρούσι δεν είναι  «αυθαίρετο» γιατί καμιά Κυβέρνηση της Χώρας δεν «πιστοποίησε» την «αυθαιρεσία» του, αντίθετα όλες οι Κυβερνήσεις της χώρας μας «αγωνίστηκαν» και «πιστοποίησαν» τη «νομιμότητά» του.   Η «Υποβάθμιση» του κέντρου της Αθήνας είναι «πιστοποιημένη υποβάθμιση» δεν ενδιαφέρει πως και γιατί έγινε, αυτό που ενδιαφέρει σήμερα είναι η «αναβάθμιση», ο «εξευγενισμός» της περιοχής, όπως επινόησαν σήμερα κάποιοι να λέγεται,  αλλά για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να αδειάσουν τα κτίρια από τα «πιστοποιημένα ανθρώπινα μπάζα».  Στα «Εξάρχεια» είναι «πιστοποιημένο ότι είναι εγκαταστημένη η παραβατικότητα» γιατί φροντίζει  «πρόσφυγες» και το δικαίωμα αυτό δεν είναι «πιστοποιημένο», «πιστοποιημένη» είναι η Μόρια, άρα πρέπει να «κατασταλεί».

Τι εννοούμε όταν μιλάμε για «προοδευτική» λύση στα προβλήματα της Πόλης;

Περιβάλλον: Πολλές συζητήσεις οργανώνονται  σήμερα, και είναι έντονη η συμμετοχή των «προοδευτικών» Αρχιτεκτόνων  γύρω από θέματα που αφορούν την κατοικία, το μεγάλο πρόβλημα των «αστέγων» των «κόκκινων δανείων», τον «δημόσιο χώρο της πόλης», την «καταστολή» στην πόλη, κ.α., αλλά οι αναλύσεις που κάνουν  και οι λύσεις που βλέπω να δίνουν, έχουν κάτι που δεν με πείθει.

Αρχιτέκτονας:  Τα βασικό και κυρίαρχο θέμα είναι η Πόλη. Όλα τα παραπάνω είναι επί μέρους θέματα που αφορούν προβλήματα της λειτουργίας της πόλης. Η Πόλη όμως δεν είναι ομοιόμορφη και μονότονη χωρικά, είναι χωρισμένη σε ταξικές περιοχές. Και είναι ταξική γιατί η κοινωνία δεν είναι ομοιόμορφη και μονότονη, είναι χωρισμένη  σε τάξεις όπως λέμε. Στην Πόλη λοιπόν κυρίαρχη και κυριαρχούμενες τάξεις καταλαμβάνουν διαφορετικές  περιοχές της πόλης, συγκεκριμένες και οριοθετημένες, που καθορίζονται κάθε φορά από την κυρίαρχη τάξη, και η πραγματοποίησή τους εξαρτάται από την αποδοχή ή την αντίσταση των κυριαρχούμενων τάξεων.  

Όταν λοιπόν θέλουμε να μιλήσουμε για κάποιο πρόβλημα που δημιουργείται σε συγκεκριμένη περιοχή της πόλης, πρέπει να ξεκινήσουμε από το τι επιδιώκει η κυρίαρχη τάξη στην περιοχή –πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά-, ποια μέσα χρησιμοποιεί για να το πετύχει, ποιες είναι οι επιπτώσεις στους ανθρώπους που ζουν στην περιοχή, ποιες είναι οι επιπτώσεις στις γύρω περιοχές και γενικά στην πόλη.

Μη ξεχνάμε ότι η κυρίαρχη τάξη επεμβαίνει στην πόλη για να ικανοποιήσει δικά της συμφέροντα, που πάντα όμως τα συνδέει με «δήθεν» συμφέροντα των κατώτερων τάξεων. Ο «άστεγος» είναι δημιούργημά της, δεν ξεφύτρωσε από το πουθενά, στερήθηκε το δικαίωμα της εργασίας, το δικαίωμα του ελάχιστου εισοδήματος, το δικαίωμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, το δικαίωμα της πρόσβασης στην υγεία. Και όλα τα παραπάνω τα επέβαλλε η κυρίαρχη τήξη με την πολιτική  που εφάρμοσε. Τα «κόκκινα δάνεια» είναι αποτέλεσμα πάλι της πολιτικής που εφάρμοσε. Γίνανε «κόκκινα» γιατί έγινε «κόκκινο» το ελάχιστο εισόδημα, έγινε «κόκκινη» η ποιότητα της διαβίωσης, η ποιότητα της αξιοπρέπειας, η ποιότητα της ζωής.

Η κατοικία είναι το τελευταίο που χάνει κανείς. Προηγούνται πάντα όλα τα παραπάνω. Για να ξανακερδίσει λοιπόν το «δικαίωμα στην κατοικία» πρέπει συγχρόνως να αγωνιστεί να  ξανακερδίσει το δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία, στην παιδεία, στην αξιοπρέπεια, στη ζωή. Το «δικαίωμα στην κατοικία» δεν είναι ένα «δικαίωμα» ξεχωριστό, ανεξάρτητο, μεμονωμένο, και ασύνδετο με τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, είναι ένα «δικαίωμα» που αποτελεί μέρος των ανθρώπινων δικαιωμάτων, και πετυχαίνεται μόνο μέσα από την διεκδίκηση του συνόλου των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Ο «άστεγος», ο «μελλοντικά άστεγος» λόγω «κόκκινου δανείου», ο «στεγασμένος» σε άθλιες συνθήκες –χωρίς θέρμανση, ηλεκτρικό και νερό-, ο «στεγασμένος» που προσπαθεί με όλες τις δυνάμεις του να κρατήσει την «στέγη» του μειώνοντας όμως στο ελάχιστο,  και πολλές φορές κάτω από το ελάχιστο,  τα βασικά έξοδα για την επιβίωσή του, δεν είναι αφηρημένες έννοιες, είναι «άνθρωποι» που στερούνται βασικά στοιχεία διαβίωσης,  και είναι αυτά τα βασικά στοιχεία ανθρώπινης διαβίωσης που οδηγούν είτε στην απώλεια της κατοικίας είτε στην προβληματική στέγαση.

Και ο «δημόσιος χώρος» της πόλης όμως δεν είναι ομοιόμορφος σε όλη την πόλη. Είναι ταξικά διαμορφωμένος. Αυτό μας λέει η πραγματικότητα. Και είναι ταξικά διαμορφωμένος, γιατί η κυρίαρχη τάξη που καθορίζει το περιβαλλοντικό ισοζύγιο των περιοχών της πόλης, το ορίζει με ταξικά κριτήρια. Όταν λοιπόν σε μια περιοχή υποβαθμίζονται τα βασικά στοιχεία επιβίωσης των ανθρώπων που ζουν σ’ αυτή, τότε υποβαθμίζεται το κτιριακό αποτύπωμα της περιοχής, και υποβαθμίζεται περαιτέρω η ήδη υποβαθμισμένη  ποιότητα του δημόσιου χώρου. Οι παραπάνω κατηγορίες των ανθρώπων με προβλήματα στέγης δεν είναι δυνατόν να αγωνιστούν, και δικαιολογημένα, για την ποιότητα του «δημόσιου χώρου». Είναι πέρα από τις δυνάμεις τους και τις αντοχές τους. Γιατί δικαιολογημένα δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι ο «δημόσιος χώρος» της περιοχής τους, αποτελεί μέρος της ποιότητας της ζωής τους - που δεν έχουν -, γιατί είναι επέκταση της κατοικίας τους- που δεν έχουν, ή έχουν αλλά δεν έχει καμιά ποιότητα, ή έχουν αλλά κινδυνεύουν μέρα με την μέρα να την χάσουν-, της καθημερινότητάς τους, της ζωής τους στην πόλη. Ο «δημόσιος χώρος» όμως της πόλης δεν υποβαθμίζεται γιατί ένα πρωί έπεσε η «υποβάθμιση» από τον ουρανό και κτύπησε τον «δημόσιο χώρο», υποβαθμίζεται γιατί έχει πρώτα υποβαθμιστεί η ζωή των ανθρώπων -γιατί έχουν καταργηθεί βασικά ανθρώπινα δικαιώματα- που ζουν στον χώρο αυτό.

Βλέπουμε λοιπόν ότι τα προβλήματα της «στέγης» και του «δημόσιου χώρου» είναι άμεσα συνδεμένα και σε αλληλοεξάρτηση με τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Αν θέλουμε λοιπόν να δώσουμε προοδευτική λύση στα παραπάνω θέματα πρέπει να τα δούμε στη σύνδεσή τους στην αλληλοεξάρτησή τους, και όχι μεμονωμένα. Τον «κατακερματισμό» τον χρησιμοποιεί η κυρίαρχη τάξη. Γιατί ο «κατακερματισμός» την εξυπηρετεί να χρησιμοποιήσει  το πιο αποτελεσματικό «όπλο», που χρησιμοποιεί  χρόνια τώρα για να πετυχαίνει στους στόχους της. Είναι το «όπλο»  που λέγεται «φιλανθρωπία» στο όνομα της οποίας θυσιάστηκαν λαοί ολόκληροι, γιατί με το «όπλο» αυτό στα χέρια της ρίχνει τους λαούς σε ένα  βαθύ και σκοτεινό πηγάδι, όπου κάποιοι είναι πιο ψηλά και έχουν λίγο φως, κάποιοι πιο χαμηλά και έχουν ημίφως, και οι τελευταίοι είναι στον πάτο και στο βαθύ σκοτάδι,  αλλά κανείς δεν μπορεί να βγει από αυτό.

Και σήμερα κυκλοφορούν πολλές αναλύσεις και λύσεις για τα προβλήματα της πόλης που περιέχουν στοιχεία «κατακερματισμού» και «φιλανθρωπίας». Αλλά «προοδευτική φιλανθρωπία» δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και ούτε μπορεί ποτέ να υπάρξει. Είναι «συντηρητική»  που χρησιμοποιεί τον «κατακερματισμό» σαν  «ψευτοπροοδευτικό πέπλο» για να κρύψει τον «συντηρητισμό» της.

Ο Λαός μας έχει δικές του λέξεις για κάθε περίσταση, δεν χρειάζεται νέες, και χρόνια χρησιμοποιεί την λέξη «τραμπούκος» στη θέση της λέξης «troubleshooter».

Περιβάλλον: Το άκουσες; Ο κ. Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων δήλωσε ότι «δεν υπάρχει απόλυτη προστασία της πρώτης κατοικίας σε καμία προηγμένη οικονομία για να προσθέσει, ούτε πρέπει να υπάρχει, διότι είναι επιζήμια για την οικονομία». Και ο τομεάρχης Οικονομίας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ  δήλωσε… ….

Αρχιτέκτονας:  Μη συνεχίζεις . Τις διάβασα όλες.  

Περιβάλλον: Και τι έχεις να πεις;

Αρχιτέκτονας: Τίποτε. Κοίταξε η πολιτική μας σκηνή σήμερα, και όχι μόνο η πολιτική, είναι γεμάτη από πρόσωπα που πάσχουν από το σύνδρομο του «καριερισμού». Τα πρόσωπα αυτά επιδιώκουν με όλα τα μέσα ρόλους διαχείρισης της εξουσίας.  προσπαθούν με νύχια και με δόντια να διατηρηθούν ή και να ανέβουν σκαλοπάτια εξουσίας, τυφλώνονται από τον πόθο του καριερισμού τους, και εκτελούν με πάθος και με «απέραντο ενθουσιασμό» ότι τους ανατεθεί.

Περιβάλλον: Ο κ.  Πρωθυπουργός δήλωσε ότι ο κ. Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων είναι ο «troubleshooter»της Κυβέρνησης. . Και όπως εξήγησε στη συνέχεια, ο «troubleshooter». είναι   “ένα πρόσωπο επιφορτισμένο να λύνει προβλήματα, όταν υπάρχουν, οποιουδήποτε τύπου δυσκολίες με ξένες επενδύσεις”. Έτσι θα λέγονται από δω και πέρα όσοι «λύνουν οποιουδήποτε τύπου δυσκολίες της εξουσίας».

Αρχιτέκτονας: Γιατί να πάω σε δύσκολες λέξεις ξένης προέλευσης και να στραμπουλώ την γλώσσα μου κάθε φορά που θα αναγκάζομαι να την πω, αφού έχω μια έτοιμη λέξη Ελληνική, βγαλμένη από τον Λαό μας, με μακριά ιστορία, με περιεχόμενο πραγματικό και περιεκτικό.

Περιβάλλον: Και ποια είναι αυτή η «λέξη» που είναι βγαλμένη από τον λαό;

Αρχιτέκτονας: «Τραμπούκος»

Πηγές 

https://www.news247.gr/politiki/georgiadis-epizimia-oikonomia-prostasia-protis-katoikias-entones-antidraseis.7576193.html

https://www.enikos.gr/politics/700203/mitsotakis-gia-adoni-einai-o-troubleshooter-tis-kyvernisis-video