Περιβάλλον: Είδα ότι διάβασες
την «Διαμαρτυρία των Μαχόμενων Ελεύθερων Μηχανικών» και έγραψες και ένα σχόλιο
γι αυτή. Γράφεις ότι έχουμε δίκιο να διαμαρτυρόμαστε αλλά…….»
Αρχιτέκτονας: Ναι την διάβασα. Ξέρεις δεν μου αρέσει να
γράφω σχόλια, αλλά αυτή τη φορά παρασύρθηκα και έγραψα.
Περιβάλλον: Ήρθα να την
συζητήσουμε. Γιατί και κάποιος έγραψε ότι θα μπορούσες να γράψεις ένα κείμενο
πιο ολοκληρωμένο, με το σύντομο σχόλιό σου δεν βοηθάς. Θα σου διαβάζω τις
παραγράφους του κειμένου και εσύ θα μου λες την άποψή σου.
Αρχιτέκτονας: Αυτός ο τρόπος δεν μου αρέσει. Τα κείμενα
κρίνονται στο σύνολό τους. Το σύνολο εκφράζει το ουσιαστικό νόημα. Γι αυτό και
δεν θέλω να γράφω σχόλια. Έχει δίκιο ο φίλος με την παρατήρησή του. Αλλά ας
ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας.
Περιβάλλον: Το κείμενο ξεκινάει
ως εξής: « Μετά από οκτώ χρόνια με πέντε νόμους αυθαιρέτων
(Ν.3775/2009, Ν.3843/10, Ν.4014/11,Ν.4178/13, Ν.4495/17), εκ των οποίων ο ένας
κρίθηκε αντισυνταγματικός (Ν.4014/11), μετά την εφαρμογή της ηλεκτρονικής
έκδοσης αδειών, τις αλλεπάλληλες αλλαγές στον τρόπο ανάθεσης δημοσίων έργων,
την συνεχόμενη καθίζηση της Ελληνικής Οικονομίας και ως ΑΦΟΡΜΗ την έκδοση της
διευκρινιστικής ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ 2 του Ν.4495/17 (1,5 χρόνο μετά την έκδοση του νόμου
και λίγους μήνες πριν την επίσημη λήξη του).
ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ στην απαξίωση στην οποία
οδηγήθηκε το επάγγελμα του μηχανικού και ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ τα εξής:»
Αρχιτέκτονας: Μια
επισήμανση εδώ: ο 4014/11 κρίθηκε αντισυνταγματικός, ο 4178/13 κρίθηκε, να τι
γράφει η απόφαση: ««από τη δέσμη μέτρων που θεσμοθετούνται προς αποτροπή της
άνομης οικοδομικής δραστηριότητας για το μέλλον κρίνεται ότι οι σχετικές
ρυθμίσεις του νόμου 4178/2013 που αναφέρονται στα αυθαίρετα του παρελθόντος
είναι συνταγματικά ανεκτές». Θυμάσαι
τότε που το συζητήσαμε σου είχα πει: «Αυτό το «ανεκτές» με προβληματίζει γιατί ανοίγει τον δρόμο της «ανοχής». Και αυτό είναι
ανησυχητικό». Βλέπεις όμως ότι στο
παραπάνω κείμενο, που μου διάβασες,
αυτό ούτε καν αναφέρεται.
Πάμε τώρα στο
δεύτερο «αντιδρούμε στην απαξίωση στην οποία οδηγήθηκε το επάγγελμα του
μηχανικού και Διεκδικούμε Άμεσα τα εξής»
λένε. Και εδώ προκύπτει ένα ερώτημα : Ποιος το οδήγησε, πως το οδήγησε, γιατί
το οδήγησε στην «απαξίωση» Σίγουρα δεν
οδηγήθηκε από μια αόρατη δύναμη με υπερφυσικές ικανότητες. Και το λέω αυτό
γιατί εδώ και 30 περίπου χρόνια διατυπώνεται στις διαμαρτυρίες των Μηχανικών με
τον ίδιο τρόπο, γενικά και αόριστα. Καμία αναφορά στο «Ποιος, Πως, Γιατί»
Αν πάμε λίγο πίσω στο χρόνο, στις αρχές
του 80, θα δούμε ότι η παγκόσμια κυρίαρχη τάξη, προκειμένου να συνεχίσει να
κυριαρχεί, βάζει έναν νέο στόχο, πολύ σημαντικό γι αυτή. Δεν θέλει με κανένα
τρόπο να βρεθεί πάλι μπροστά σε έναν Μάη του 68, ούτε στις φοιτητικές διεκδικήσεις της δεκαετίας του 70, ούτε να
βρει μπροστά της αύριο στο στίβο της πραγματικής ζωής επιστήμονες «ευαίσθητους
στα ακούσματα της κοινωνίας» όπως έλεγε κάποιος σοφός δάσκαλος. Στόχος της
λοιπόν είναι να «αποκοινωνικοποιηθεί» η επιστήμη και κατά συνέπεια ο επιστήμονας, Για να το πετύχει αυτό χρησιμοποιεί όλα τα
μέσα που έχει στην διάθεσή της: τις Κυβερνήσεις, το Καθηγητικό κατεστημένο στα
Πανεπιστήμια, τις ηγεσίες των επαγγελματικών οργανώσεων. Η «αποκοινωνικοποίηση»
όμως της επιστήμης και του επιστήμονα έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία της
«προσοντούχας» επιστήμης και του «προσοντούχου» επιστήμονα, ο οποίος
απογυμνωμένος από κάθε κοινωνικό σκοπό μετατρέπεται σε «διεκπεραιωτή
προσοντούχο επαγγελματία», που «αξιώνεται» όταν
εξυπηρετεί τις απαιτήσεις του
«εργοδότη», και «απαξιώνεται» όταν δεν τις εξυπηρετεί. Και αυτός ήταν ο στόχος
της κυρίαρχης τάξης, άσχετα αν δεν το παραδέχεται ούτε πρόκειται ποτέ να το
παραδεχτεί.
Το επάγγελμα του
Μηχανικού στη χώρα μας «οδηγήθηκε στην αποκοινωνικοποίηση», και κατά συνέπεια
στην «απαξίωση», με τρόπο μελετημένο από συγκεκριμένα πολιτικά-οικονομικά
συμφέροντα, με Όνομα Επώνυμο Διεύθυνση, Πολιτική θέση και Οικονομική δύναμη.
Οδηγήθηκε από τους εκπροσώπους των Κυβερνήσεων που είχαμε, το Καθηγητικό
κατεστημένο στο Πολυτεχνείο με το σχολαστικό
ακαδημαϊκίστικο πνεύμα και τον κοντόθωρο επαγγελματισμό, από τις ηγεσίες
του ΤΕΕ και τις ηγεσίες των Συλλόγων. Η εποχή ξεκινά από τα μέσα της δεκαετίας του 80 με δειλά
βήματα στην αρχή, γίνεται έντονη την δεκαετία του 90 και αποκορυφώνεται στην
δεκαετία του 2000. Η «αυθαίρετη δόμηση»
που πριμοδοτήθηκε από τις Κυβερνήσεις της χώρας μας 1985-2010 και πραγματοποιήθηκε με την συνδρομή
των Μηχανικών, αλλιώς δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, είναι η πρώτη
«απακοινωνικοποίση», η πρώτη «απαξίωση» σε μεγάλη κλίμακα του επαγγέλματος των
Μηχανικών. Είναι τα χρόνια που χλευάστηκε τα μέγιστα η «νομιμότητα» και
θεοποιήθηκε η «ανομία». Είναι τα χρόνια που «υποβαθμίστηκε» το περιεχόμενο των
οικοδομικών αδειών και «αναβαθμίστηκε» το περιεχόμενο των οικοδομικών
αυθαιρεσιών, «σχέδια εφαρμογής» ονομάστηκαν λόγω «κομψότητας». Είναι τα χρόνια
που δεν ήταν απαραίτητη η γνώση των Νόμων και των Πολεοδομικών κανονισμών, αλλά
ήταν απαραίτητη η γνώση των «επιτρεπόμενων αυθαιρεσιών», τις μάθαινες στους διαδρόμους
των Πολεοδομιών. Είναι τα χρόνια που καλλιεργήθηκαν απόψεις του τύπου «αν δεν
κάνεις αυθαίρετα δεν έχεις και δουλειά, μην είσαι χαζός» «όλοι τα κάνουν εσύ θα
κάνεις τον ήρωα» κ.λ.π. και μεγάλο μέρος των «Ελεύθερων Επαγγελματιών» στήριξε
τις απόψεις αυτές, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Είναι τα χρόνια που σκηνοθετήθηκαν «τεχνικές αντιπαλότητες»
ανάμεσα στους Ελεύθερους Επαγγελματίες και τους Μηχανικούς των Δημόσιων
Υπηρεσιών. Κατασυκοφαντήθηκαν και τιμωρήθηκαν υπάλληλοι που τηρούσαν την νομιμότητα,
επιβραβεύθηκαν όσοι δεν την τηρούσαν. Και πολλοί από τους «Ελεύθερους
Επαγγελματίες» στήριξαν την
κατασυκοφάντηση και των υπαλλήλων και των Υπηρεσιών. «Δεν έχουν πνεύμα
διεκπεραιωτικό» ισχυριζόντουσαν τότε. Πίστευαν ότι «η αυθαιρεσία» θα διαρκέσει
ες αεί. Και αυτό ήταν το μεγάλο λάθος των Μηχανικών.
Αλά το 2010 δεν άργησε να έρθει. Και ήρθε με μνημόνια. Και
μαζί με τα μνημόνια ήρθε και η «τακτοποίηση» των αυθαιρέτων με τον Ν3843/2010
για τους «ημιυπαίθριους» όπως επικράτησε να λέγεται, άσχετα αν μπήκαν στον Νόμο
και εκατό άλλες παραβάσεις πιο επιβαρυντικές από τους «ημιυπαίθριους». Ο Νόμος
στην αρχή δεν προέβλεπε την συνδρομή Μηχανικού για την «δήλωση», ήταν
προαιρετική. Το ΤΕΕ έκανε πολλή φασαρία
λέγοντας ότι «τακτοποίηση χωρίς τους Μηχανικούς δεν γίνεται» με σκοπό μοναδικό
να γεμίσει το ταμείο του με το 2% υπέρ ΤΕΕ, για το περιεχόμενο του Νόμου
τσιμουδιά. Και καθόρισε για την «διαίρεση», γιατί για μια διαίρεση επρόκειτο
επί της ουσίας, ο Μηχανικός να αμείβεται με 230,00ευρώ. Είναι η δεύτερη μεγάλη «απαξίωση»
του επαγγέλματός των Μηχανικών, που ξενυχτούσαν έξω από τις Πολεοδομίες της
χώρας για να είναι πρώτοι στη σειρά, θυμάσαι τα σχετικά ρεπορτάζ των ΜΜΕ.
Διαμαρτυρόντουσαν για τις ουρές στις Πολεοδομίες, αλλά για το περιεχόμενο του
Νόμου καμιά κριτική. Πολλοί ούτε καν τον διάβασαν. Τους αρκούσε ότι για μια
«διαίρεση» πληρώνονταν 230,00ευρώ.
Και ήρθε και η σειρά των «αυθαιρέτων» που δεν συμπεριέλαβε ο
3843/2010. Μεγάλη η χαρά των Μηχανικών που οι «δηλώσεις» θα γίνονταν ηλεκτρονικά
μέσω ΤΕΕ, και όχι από τις Πολεοδομίες,
νάναι καλά Σηφουνάκης που τις έκλεισε σκεφτήκανε, δεν θα περνούν πια από
έλεγχο. Με ένα κλικ θα τελειώνουν, άντε
με δυο-τρία. Διαπίστωσαν όμως με μεγάλη «έκπληξη» ότι χρειάζονται και κάποιες
συγκεκριμένες γνώσεις για την εφαρμογή του Νόμου. Η «διαίρεση» του Ν3843/2010 δεν φτάνει. Χρειάζεται το λιγότερο η γνώση
του ΓΟΚ 55,73,85 και η τροποποίηση του 2000. Και ξαφνικά ανακάλυψαν ότι τα
πράγματα είναι δύσκολα. Ανακάλυψαν τις ποινικές ευθύνες, πάντα είχαμε αλλά με την κατάργηση του Δημόσιου ελέγχου περάσανε όλες στις πλάτες μας, ανακάλυψαν ασάφειες
κενά και παρερμηνείες των νόμων, πάντα υπήρχαν γιατί εξυπηρετούν συγκεκριμένους σκοπούς, ανακάλυψαν ότι η δουλειά τους απαιτεί και τις
ελάχιστες απαραίτητες νομικές γνώσεις, από πάντα το απαιτούσε, αφού τα
συμβόλαια συντάσσονται σύμφωνα με τα σχέδια του Μηχανικού, ανακάλυψαν ότι
ουσιαστικά είναι «εισπράκτορες γραφειοκράτες», από το 2010 αυτό κάνουν
ουσιαστικά, τώρα το ανακαλύψανε κι αυτό.
Αλλά δεν ανακάλυψαν
ότι το κλείσιμο των Πολεοδομιών της χώρας ήταν μια κακή για τους Μηχανικούς
επιλογή, και κακώς στηρίχθηκε τότε από τους ελεύθερους επαγγελματίες Μηχανικούς,
η επιλογή του ΤΕΕ για την υποβολή των δηλώσεων χωρίς τον έλεγχο των Δημόσιων
Υπηρεσιών δημιουργεί προβλήματα, δεν λύνει. Οι ποινικές ευθύνες που φορτώθηκαν σήμερα στις πλάτες των Μηχανικών από αυτό πηγάζουν. Και συνεχίζουν να στηρίζουν τον
θεσμό του «ελεγκτή δόμησης», που κατάργησε τον Δημόσιο έλεγχο των ακινήτων.
Δεν κατάλαβαν ότι τον δρόμο που «χάραξαν» για αυτούς τα
«μεγάλα αφεντικά» δεν έπρεπε να τον ακολουθήσουν. Ξέχασαν, γιατί δεν τους
ενόχλησε φαίνεται, αυτό που έγινε στο 11 Συνέδριο των Αρχιτεκτόνων, το Μάρτη
του 2011, τις διαμαρτυρίες των
Αρχιτεκτόνων για την παρουσία του Σηφουνάκη, ο οποίος λίγες μέρες πριν είχε
διαλαλήσει σε όλους τους τόνους ότι το «καρκίνωμα των Πολεοδομιών θα κλείσει», και ο Σύλλογος προσποιήθηκε ότι δεν άκουσε τίποτε, και δεν στήριξε ούτε τους διαμαρτυρόμενους συναδέλφους Αρχιτέκτονες ούτε τους συναδέλφους Μηχανικούς δημόσιους υπαλλήλους. Ξέχασαν,
γιατί πάλι δεν τους ενόχλησε φαίνεται, το απαράδεκτο εκείνο κείμενο του
Συλλόγου Αρχιτεκτόνων στο 16ο τεύχος του
περιοδικού «Αρχιτέκτονες», το 2015, με το οποίο μας έλεγε ότι σήμερα
«διαμορφώνεται ένα νέο προφίλ
Αρχιτέκτονα, αυτό του παιδαγωγού-διαμεσολαβητή-ερμηνευτή» αυτού δηλαδή
που θα «παιδαγωγήσει» τις λαϊκές τάξεις να αποδεχτούν την πραγματικότητα που
επιβάλλει η κυρίαρχη τάξη, του «διαμεσολαβητή» αυτού δηλαδή που θα παίξει τον
βρώμικο ρόλο να μεσολαβήσει ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι της, του «ερμηνευτή»
αυτού δηλαδή που θα ερμηνεύσει νόμους και διατάξεις με τρόπο υποστηρικτικό στην
κυρίαρχη τάξη και παραπλανητικό στα λαϊκά συμφέροντα.
Το κείμενο «Διαμαρτυρίας των Ελεύθερων Μαχόμενων Μηχανικών»
λέει στην ουσία «θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε διεκπεραιωτές», έχουμε
δείξει καλή διαγωγή, το πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό περιεχόμενο των νόμων δεν
το θίξαμε, τη διάλυση των Δημόσιων
Υπηρεσιών τη στηρίξαμε και εξακολουθούμε
να την στηρίζουμε, καλύψτε μας και εσείς για να συνεχίσουμε το έργο που
μας έχετε αναθέσει. Αν το διαβάσει κανείς προσεκτικά θα δει ξεκάθαρα ότι αυτό το σκοπό έχουν. Αγνοούν όμως
ότι οι Νόμοι έχουν πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό περιεχόμενο, και ταξικό
προσανατολισμό (Αιτιολογική έκθεση του Νόμου). Ο Νόμος περιέχει την τεχνική
εφαρμογή της Αιτιολογικής έκθεσης του Νόμου. Η νομοθεσία λοιπόν περιέχει την
«επιστημονική» αλήθεια της τάξης που νομοθετεί, είναι «ξεκάθαρη» όσο αφορά τα
συμφέροντα της τάξης που στηρίζει και εφαρμόσιμη, τα κενά και οι παρερμηνείες,
είναι σκόπιμες, δίνουν την εντύπωση ότι μπορούν όλοι να ευνοηθούν από το κενό
του νόμου και την ερμηνεία του, αλλά είναι υποστηρικτικές μόνο στα ταξικά
συμφέροντα που εξυπηρετεί ο νόμος. Αυτό φαίνεται ότι ακόμη δεν το έχουν καταλάβει.
Δεν έχουν καταλάβει
ότι έχουν αποδεχθεί την «απαξίωση» και
όσο μένουν σ’ αυτό τον δρόμο αυτή θα
μεγαλώνει, δεν θα μικραίνει, με όσα φανταχτερά στολίδια κι αν την στολίσουν.
Αν θέλουν να αλλάξουν
δρόμο, ας «κοινωνικοποιήσουν» την
επιστήμη τους σήμερα, πάνω στη νέα
κοινωνική πραγματικότητα που έχει
διαμορφωθεί, και ας καθορίσουν ποιο ρόλο θέλουν να έχουν μέσα στο
κοινωνικό σύνολο, να καθορίσουν δηλαδή την ταξική τους θέση. Και μη μου πει
κανείς ότι μέχρι τώρα δεν έχουν πάρει ταξική θέση, έχουν πάρει. Ποτέ η κυρίαρχη
τάξη του τόπου μας δεν φαντάστηκε ότι θα είχε τόσο πρόθυμους «διεκπεραιωτές
Μηχανικούς» στα συμφέροντά της. Αποδείχθηκε από την πράξη αυτό. Το θέμα είναι
αν θέλουν να το δουν, ή δεν θέλουν. Και με το κείμενο της «Διαμαρτυρίας» τους
φαίνεται ότι δεν θέλουν να το δουν.
