Περιβάλλον : διάβασες τι είπε ο Ν. Σηφουνάκης για τις Πολεοδομίες για το νέο Νομοσχέδιο περί αλλαγής του τρόπου έκδοσης αδειών. «Ιδιαίτερα σκληρός απέναντι στις πολεοδομίες εμφανίστηκε χθες ο Νίκος Σηφουνάκης, τις οποίες χαρακτήρισε "καρκίνωμα". Όπως είπε, τριάντα χρόνια μετά τον οικιστικό νόμο 1337/83 του αείμνηστου Αντώνη Τρίτση, ούτε η αυθαίρετη δόμηση αναχαιτίστηκε ούτε η ασχήμια στις οικοδομές. Το χειρότερο, όμως, κατά τον αναπληρωτή υπουργό, υπήρξε η ουσιαστική έλλειψη ισοπολιτείας. Με το νέο σχέδιο νόμου, τόνισε, όλοι καλούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους - κράτος, μηχανικοί και υπηρεσίες. Κατά τον κ. Σηφουνάκη, κομβικό ρόλο στην εξυγίανση του συστήματος έκδοσης των οικοδομικών αδειών παίζει ο διαχωρισμός του εγκριτικού έργου από το εποπτικό έργο, κάτι που επιτυγχάνεται με το νέο ν/σ.»
Αρχιτέκτονας : Το «καρκίνωμα» όμως αυτό έχει ιστορία. Ας δούμε λίγο την ιστορία αυτή πως ξεκίνησε. Το 1981 με την πρώτη Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ορίζεται Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ ο Αντώνης Τρίτσης. Στο υπουργείο πνέει νέος άνεμος δημοκρατίας και δημιουργίας, που πνέει και στις κατά τόπους υπηρεσίες της Πολεοδομίας των οποίων είναι Πολιτικός προϊστάμενος. Οι θέσεις του όμως και οι ιδέες του ενόχλησαν συγκεκριμένα οικονομικά μεγαλοσυμφέροντα. Για το λόγο αυτό ενώ συμμετείχε σε μία λαϊκή συνέλευση, σε έναν «διάλογο με τον λαό», όπως έλεγε ο ίδιος, στο Μαρκόπουλο Μεσογαίας, αν θυμάμαι καλά, ο Ανδρέας Παπανδρέου, τον αναδόμησε στις 21/9/1984, τον «κατέβασε από το τραίνο» όπως λέγαμε τότε, με εκείνο το περίφημο: «έγραψες ιστορία». Και επειδή η ιστορία που έγραψε ο Τρίτσης ήταν «υπέρ του λαού» αυτό δεν έπρεπε να ξαναγίνει.
Έπρεπε λοιπόν να «αναδομηθεί» και το Νομοθετικό του έργο, και οι υπηρεσίες που ήταν στην δικαιοδοσία του. Το πρώτο βήμα ήταν η «καθιέρωση της προσωρινής σύνδεσης των οικοδομών με τα δίκτυα κοινής ωφέλειας» . Ο Νόμος βέβαια για την «οριστική σύνδεση» ισχύει και σήμερα ακόμη, και ισχύει γιατί δεν μπορούν να τον αλλάξουν, αυτό το «κακό» τους έκανε ο Τρίτσης, θα τους τον στείλει πίσω το Συμβούλιο Επικρατείας, αλλά είναι ανενεργός. Έτσι από την Υπηρεσία της Πολεοδομίας, αφαιρέθηκε, ο έλεγχος της εφαρμογής των οικοδομών αδειών, διότι ένα οικοδομικό έργο θεωρείται νόμιμο «αν έχει ανεγερθεί με νόμιμη άδεια και σύμφωνα με τους όρους αυτής». Καταργήθηκε δηλαδή ο Κρατικός έλεγχος των οικοδομών. Έτσι οι οικοδομικές άδειες εκδίδονταν σε μεγάλο ποσοστό σύμφωνα με τον Νόμο, αλλά κατά την εκτέλεση της κατασκευής δεν εφαρμοζόταν η άδεια σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Το θέμα το αναλύσαμε στην προηγούμενη συζήτηση. Αυξήθηκαν όμως οι καταγγελίες, Οι καταγγελίες δε από τους θιγόμενους ήταν επώνυμες, και εκεί υπήρχε πρόβλημα. Γιατί και η «έκθεση αυτοψίας» και η απόφαση της «επιτροπής αυθαιρέτων» που ήταν οριστική και μπορούσε να καταργηθεί μόνο μετά από προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας σε πολύ μεγάλο ποσοστό δεν εξυπηρετούσε τα συγκεκριμένα συμφέροντα. Διότι μεγάλο μέρος του προσωπικού δεν λειτουργούσε με κριτήρια εξυπηρέτησης. Συνέτασσε «εκθέσεις αυτοψίας» εις βάρος τους και υπέρ του θιγόμενου πολίτη, και στις «επιτροπές αυθαιρέτων» λειτουργούσε όχι με τον επιθυμητό τρόπο, και δεν συνυπέγραφε τις αναμενόμενες αποφάσεις, αλλά αντίθετα υποστήριζε και υπέγραφε αποφάσεις εις βάρος τους. Το κακό όμως ήτανε ότι συνέτασσε «εκθέσεις αυτοψίας» και «αποφάσεις των επιτροπών αυθαιρέτων» αιτιολογημένες και με επιστημονικό περιεχόμενο που δύσκολα ανατρέπονταν. Υπήρχε βέβαια το προσωπικό που εξυπηρετούσε τα συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά δεν επαρκούσε.
Κάτι ανάλογο συνέβαινε και με τα υπόλοιπα τμήματα της Υπηρεσίας και με τις διάφορες επιτροπές (ΕΠΑΕ, ΣΧΟΠ κλπ)
Τότε αποφασίστηκε η σταδιακή διάλυση της συγκεκριμένης Υπηρεσίας. Και χρησιμοποιήθηκαν όλα τα μέσα για την επίτευξη του σκοπού αυτού. Μετακινήθηκαν υπάλληλοι με γνώσεις και εμπειρία σε θέσεις «ψυγείο» όπως λέγαμε τότε, προήχθησαν σε υψηλές διοικητικές θέσεις υπάλληλοι που δεν είχαν ούτε τα προσόντα ούτε τις προϋποθέσεις , και μείνανε στάσιμοι υπάλληλοι που είχαν και προσόντα και προϋποθέσεις αλλά κατά το Υπουργείο «αποτελούσαν τροχοπέδη στην λειτουργία της Υπηρεσίας».
Και πάνω που ξεκίνησαν να δημιουργούν ένα υπόβαθρο εξυπηρέτησης ξέσπασε το σκάνδαλο Κοσκωτά. Το θυμάσαι ; μαζί με αυτό τότε ήταν και το σκάνδαλο για την οικοδομική άδεια του κτιρίου της «Γραμμής Α.Ε». Για το λόγο αυτό κάποιοι υπάλληλοι της αρμόδιας Πολεοδομίας που εξέδωσε την άδεια την πλήρωσαν ακριβά. Η εντολή όμως να εκδοθεί η συγκεκριμένη άδεια είχε έλθει από «ψηλά», «πολύ ψηλά». Και όπως καταλαβαίνεις αυτές οι εντολές είναι πάντα προφορικές. Έτσι την πλήρωσαν οι υπάλληλοι. Μετά όμως από αυτό οι υπάλληλοι βάλανε μυαλό. Έτσι επειδή ήταν και έμπειροι όταν τους ζητούσανε τέτοιου είδους εξυπηρετήσεις ζητούσανε «γραπτή εσωτερική εντολή του Υπουργείου» για να προχωρήσουνε στην «εξυπηρέτηση». Η πρώτη που την «ζήτησε» έγραψε ιστορία. Αυτό όπως καταλαβαίνεις ξεχείλισε το ποτήρι, γιατί θίχτηκε και η Πολιτική ηγεσία του Υπουργείου. Ακούς εκεί να ζητούν υπάλληλοι «εσωτερική γραπτή εντολή! Τι πράματα είναι αυτά».
Έτσι ξεκίνησε ο δεύτερος γύρος της «διάλυσης» της Πολεοδομίας. Νέες μεταθέσεις νέες προαγωγές. Και στις υπηρεσίες άρχισε μεταξύ υπαλλήλων ένας πόλεμος χαρακωμάτων. Γιατί δημιουργήθηκε ένα τμήμα ευνοούμενο από την Ανώτατη Διοίκηση (το Υπουργείο δηλαδή) και ένα μη ευνοούμενο. Στην υπηρεσία αυτή σε πολλές περιπτώσεις απαιτείται συνυπογραφή υπαλλήλου, προϊσταμένου τμήματος και αρκετές φορές Διευθυντή. Εκεί ο πόλεμος μεταξύ ευνοούμενων και μη ήταν πολύ σκληρός. Και η «εξυπηρέτηση» δεν λειτουργούσε με κανονικούς ρυθμούς, και στις Πολεοδομίες και στις Δευτεροβάθμιες Επιτροπές. Είχαμε «φαινόμενα δυσλειτουργίας». Θέματα να εγκρίνονται από την πρωτοβάθμια επιτροπή (πχ. ΕΠΑΕ) και να απορρίπτονται από την δευτεροβάθμια (ΕΠΑΕ) και το αντίθετο. Θέματα νομιμοποίησης αυθαίρετων να εγκρίνονται από την Πολεοδομία και να μην εγκρίνονται από το ΣΧΟΠ (Ανώτερη Επιτροπή). Και πολλά άλλα.
Έτσι αποφασίστηκε οι Πολεοδομίες να περάσουν στον έλεγχο των Νομαρχιών. Και άρχισε ο τρίτος και τελευταίος γύρος της «πλήρους διάλυσης». Οι υπάλληλοι έπρεπε να δηλώσουν αν θέλανε να μεταταχθούν στο Υπουργείο ή στην Νομαρχία. Έτσι αφού κάποιοι φύγανε για το Υπουργείο, οι Νομαρχίες προσλάβανε νέο προσωπικό. Και η οργάνωση της Υπηρεσίας από την μεριά της Νομαρχίας μόνο με κριτήρια αξιοκρατικά δεν έγινε. Όλη η αφρόκρεμα της «εξυπηρέτησης» πήρε ανώτερες θέσεις, με πολύ μικρές εξαιρέσεις. Οι υπόλοιποι ή μείνανε στάσιμοι στις θέσεις τους γιατί έπρεπε να διασωθεί και το προσωπείο, ή υποβαθμίστηκαν με την δικαιολογία ότι «αν θέλεις να μείνεις εδώ δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη θέση», ή αναβαθμίστηκαν αλλά σε θέσεις «ψυγείο» στην Νομαρχία. Και οι νέοι υπάλληλοι μπήκανε ακατάρτιστοι αδιάβαστοι, και καθοδηγούνταν από ανώτερους διαβασμένους στην εξυπηρέτηση, και η συμβουλή ήτανε «δεν χρειάζεται να διαβάσεις ρώταμε ότι θες και εγώ θα σου λέω τι να κάνεις, έτσι θα μάθεις» όποιοι δε αποδέχθηκαν την συμβουλή πήρανε και θέσεις σε καλά τμήματα της υπηρεσίας ( άδειες, αυθαίρετα, στις επιτροπές κλπ), όσοι όμως δεν την αποδέχθηκαν τους τρώει η θέση της διεκπεραίωσης της γραφειοκρατίας και της ταλαιπωρίας.
Την ίδια εποχή είχε δοθεί και ένα άλλο δώρο του Υπουργείου στα κατασκευαστικά μεγαλοσυμφέροντα και μόνο σε αυτά «Η μεταφορά του συντελεστή δόμησης». Οι άδειες όμως έπρεπε να εκδοθούν από τις αρμόδιες Πολεοδομίες. Ο Νόμος ήταν αντισυνταγματικός, το Υπουργείο το γνώριζε, αλλά έπρεπε να εξυπηρετήσει τα συγκεκριμένα συμφέροντα. Το γνώριζαν και οι υπάλληλοι της Πολεοδομίας που θα υπέγραφαν. Αλλά τώρα πια δεν ζητήσανε τίποτε, γιατί η Νομαρχία είχε φροντίσει γι αυτό. Είχε έτοιμα επιλεγμένα στελέχη. Και εκεί γελάγαμε όλοι με την αγωνία του Υπουργείου για τον Νόμο της μεταφοράς του Σ.Δ. Το Υπουργείο ψήφιζε τον Νόμο ,μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα το Συμβούλιο Επικρατείας τον έκρινε αντισυνταγματικό, το Υπουργείο άμεσα ψήφιζε τροποποίηση, το Συμβούλιο Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματική την τροποποίηση, και πάλι από την αρχή μέχρι που κτίστηκε όλη η Λεωφόρος Κηφισίας και ψηφίστηκε πια ο νόμος. Και το Συμβούλιο Επικρατείας δεν τον έκρινε αντισυνταγματικό.
Και οι Νομαρχίες όρισαν νέες Επιτροπές. Στις «εξυπηρετήσεις» του Υπουργείου προστέθηκαν και οι «εξυπηρετήσεις» της Νομαρχίας, γιατί η Νομαρχία έπρεπε να «εξυπηρετήσει και τους ψηφοφόρους της». Και βγαίνανε άδειες και αποφάσεις πολλές φορές κατά παράβαση του Νόμου, από επιτροπές χωρίς νόμιμη σύσταση, μη αιτιολογημένες και χωρίς επιστημονικό περιεχόμενο. Είναι γνωστή η απάντηση υψηλόβαθμου τότε στελέχους του Υπουργείου σε υπάλληλο της Πολεοδομίας που διαμαρτυρήθηκε για τις «Επιτροπές αυθαιρέτων» «κάντε κάτι εδώ έρχονται οι θιγόμενοι πολίτες διαμαρτύρονται και έχουν δίκαιο. Θα φάμε ξύλο και θα είναι και σωστό». Απάντηση : «Οι θιγόμενοι αν έχουν λεφτά να πάνε στο Συμβούλιο Επικρατείας να το βρουν, αλλιώς να μην κάνουν τίποτε. Να αποδεχθούν την απόφαση να τελειώνουμε». Και οι νέοι υπάλληλοι που υπέγραφαν σερνόντουσαν στα δικαστήρια. Αλλά τα χρόνια πέρασαν, και κατάλαβαν ότι εκείνοι οι παλιοί που φωνάζανε για την πολιτική του Υπουργείου είχαν δίκαιο.
Έτσι πάνω που το Υπουργείο νόμισε ότι έλυσε το πρόβλημα ήλθε ο Ν-3843/2010 η «τακτοποίηση των Η/Χ». Και τότε οι Πολεοδομίες δηλώσανε ότι για να κάνουν διεκπεραίωση της «τακτοποίησης» το Υπουργείο θα δώσει όλες τις διευκρινήσεις που θα ζητήσουν, την ευθύνη ποιοι χώροι θα ενταχθούν στην «ρύθμιση» και πως , θα την έχει το Υπουργείο.
Το Υπουργείο έδωσε όλες τις διευκρινήσεις, δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς, λεφτά ήθελε να μαζέψει. Και «ξεφτίλισε την Επιστήμη της Πολεοδομίας». Ήταν η πρώτη φορά που το Υπουργείο «ξεφτιλίστηκε εγγράφως στην Πολεοδομία».
Τώρα όμως έχει να κάνει άλλα πιο σοβαρά πράγματα, «αυθαίρετα» π.χ. κ.α Δεν μπορεί να έχει την Πολεοδομία να του δημιουργεί προβλήματα. Για τον λόγο αυτό αποφάσισαν στο Υπουργείο να επαναφέρουν τον «Νόμο της χούντας» για τον «τρόπο έκδοσης των οικοδομικών αδειών» και να καταργήσουν τις Πολεοδομίες.
Το «αποφασίζουμε και διατάσουμε» επιστρέφει δια στόματος Υπουργού, και αυτό είναι επικίνδυνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου