Δυό λόγια για το κείμενο της συμμετοχής της «Συσπείρωσης Αριστερών Αρχιτεκτόνων» στο Συνέδριο του ΣΑΔΑΣ Αττικής με θέμα «Κατοικία σε κρίση» . Το «ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ» δεν είναι κονκάρδα να την φορέσουμε στο πέτο και να πάμε. Θέλει «κόπο» !!

 

Περιβάλλον: Θα πας στο Συνέδριο που οργανώνει ο ΣΑΔΑΣ με θέμα «Κατοικία σε Κρίση» είναι ελεύθερη η είσοδος.

Αρχιτέκτονας: Όχι. Προτιμώ να διαβάσω τα κείμενα , αν δημοσιευθούν.

Περιβάλλον: Γιατί θα υπάρχει, λένε, και διάλογος !!

Αρχιτέκτονας: Διάλογος σε ποια βάση. Ο ΣΑΔΑΣ Αττικής είναι Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανώτατων Σχολών. Στο Σύλλογο συμμετέχουν διάφορες πολιτικές παρατάξεις Αρχιτεκτόνων, με διαφορετικές θέσεις η καθεμιά. Αν η κάθε πολιτική παράταξη κατέβαζε ένα κείμενο ανάλυσης, σύνθεσης και πρότασης για το θέμα, και το έθετε σε συζήτηση θα είχε ενδιαφέρον. Τώρα δεν έχει, για μένα τουλάχιστον.

 Περιβάλλον: Μα η ανακοίνωση της «Συσπείρωσης Αριστερών Αρχιτεκτόνων» αναφέρει : «Το συνέδριο θα είναι εξαιρετικά χρήσιμο τόσο γιατί θα δώσει εργαλεία σε μας τους ίδιους ως μηχανικούς για τον τρόπο με τον οποίο παρεμβαίνουμε στο στεγαστικό ζήτημα, όσο και γιατί θα παράξει απόψεις και ιδέες οι οποίες θα είναι χρήσιμες για την κοινωνία, αλλά και πιο συγκεκριμένα για τα κοινωνικά κινήματα που αναπτύσσονται ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, αλλά και για όποιον άλλο φορέα εμπλέκεται και ασκεί πολιτικές στο ζήτημα της στέγης.»

Αρχιτέκτονας: Τα «εργαλεία» τα δίνει η επιστήμη  πρώτα –πρώτα. Η Αρχιτεκτονική έχει πλούσιο ιδεολογικό περιεχόμενο και κατά συνέπεια πολιτικό-κοινωνικό –οικονομικό προσανατολισμό. Δεν είναι «απολιτική» όσο κι αν θέλουν κάποιοι «κοντόθωροι» να στηρίζουν τον «απολιτικό» χαρακτήρα της. Η στεγαστική πολιτική που εφαρμόστηκε στη Χώρα μας έχει πολιτικά- κοινωνικά-οικονομικά χαρακτηριστικά. Η αυθαίρετη δόμηση στη Χώρα μας των λαϊκών στρωμάτων ήταν μέρος της στεγαστικής πολιτικής της κυρίαρχης τάξης στη Χώρα μας. Δεν ήταν έξω από αυτή. Και αυτό είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, το αποδεικνύει το αποτύπωμα της αυθαίρετης δόμησης στον χώρο, το αποδεικνύει η κοινωνική - πολιτική και οικονομική συμπεριφορά των λαϊκών στρωμάτων.  Το έχουμε συζητήσει πολλές φορές . Όπως είναι και η λεγόμενη «αντιπαροχή». Όπως είναι κα η σημερινή «κρίση της στέγασης των λαϊκών τάξεων». Η «αρπαγή» της λαϊκής κατοικίας αποφασίστηκε στο τέλος της δεκαετίας του 80, γι αυτό και η επί 25 χρόνια αυθαίρετη δόμηση, γι αυτό και η υποβάθμιση των κέντρων των πόλεων, γι αυτό και η  δήθεν «τακτοποίηση αυθαιρέτων», γι αυτό ……γι αυτό……..

Οι Αρχιτέκτονες που στηρίζουν τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης καλά κάνουν και απαξιώνουν τα θέματα αυτά. Δεν θέλουν να συζητηθούν.  Όπως και οι Αρχιτέκτονες που  λόγω έλλειψης ιστορικής εμπειρίας,  πιστεύουν ότι τα θέματα αυτά δεν τους αφορούν, και ξεκινούν να λύσουν το πρόβλημα έχοντας μόνο σαν στοιχείο το αποτέλεσμα. Και εδώ όπως καταλαβαίνεις είναι πολύ εύκολο να αποδεχθούν ότι ικανοποιεί την Αρχιτεκτονική του «εγώ μόνο κτίζω».  Όταν όμως ο Αρχιτέκτονας βάλει το πρόσημο ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ δεν μπορεί να μην έχει δομημένη ιστορική μνήμη, δεν μπορεί να μη συνδέει το παρελθόν με το παρόν και να προβλέπει το μέλλον  που η κυρίαρχη τάξη με τις επιλογές της επιφυλάσσει για τα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας. Ο ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ πάει στο Συνέδριο με δομημένη ανάλυση, σύνθεση και πρόταση. Και αυτό θέλει «κόπο»!!! Πάει στο Συνέδριο με «ανάλυση κατανοητή, σύνθεση κατανοητή, συμπέρασμα κατανοητό και πρόταση κατανοητή εμπλουτισμένη με όραμα δυνατό και πραγματοποιήσιμο».

  Το «ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ» δεν είναι κονκάρδα να την φορέσουμε στο πέτο και να πάμε!!!