Όταν χάνεται η αίσθηση της «ντροπής για το κακό» δημιουργείται το «Ειδικό Σχέδιο Περιβαλλοντικού Ισοδυνάμου Αναβάθμισης Πόλεων» (ΕΣΠΙΑΠ)

 

Περιβάλλον: Το διάβασες;  «Η απόφαση του  Ε΄ Τμήματος  του Συμβούλιου της Επικρατείας που  έκρινε συνταγματικό και νόμιμο το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος του ΥΠΕΝ για εφαρμογή Ειδικού Σχεδίου Περιβαλλοντικού Ισοδυνάμου Αναβάθμισης Πόλεων (ΕΣΠΙΑΠ) αναφέρει ότι «επιδιώκεται η προστασία των διοικούμενων που οικοδόμησαν ή εξέδωσαν οικοδομικές άδειες καλόπιστα, υπό το ισχύον τότε θεσμικό πλαίσιο, αλλά βρέθηκαν εκ των υστέρων αντιμέτωποι με την ανατροπή του πλαισίου αυτού». Και ότι η εφαρμογή του συγκεκριμένου μηχανισμού αποσκοπεί στην «αποτροπής δημιουργίας ημιτελών και εγκαταλελειμμένων κτιρίων» όπως επίσης «στη σταθμισμένη αντιμετώπιση των συνεπειών που υφίστανται οι καλόπιστοι τρίτοι από τη μαζική ακύρωση των αδειών», γράφει το σχετικό ρεπορτάζ https://ecopress.gr/rythmisi-sti-vouli-kai-neos-kyklos-anti/

Αρχιτέκτονας: Αυτό το μέσα σε εισαγωγικά το γράφει η απόφαση;

Περιβάλλον: Δεν το ξέρω. Εγώ το ρεπορτάζ διάβασα. Αλλά γιατί ρωτάς;

Αρχιτέκτονας: Γιατί αν το γράφει κάποιοι έχουν χάσει  την αίσθηση της «ντροπής για το κακό». Μας λένε δηλαδή ότι κάποιοι πίστεψαν, «καλόπιστα», σε ένα Νόμο που στηρίζει αγοραία τα συμφέροντα των λίγων και καταπατά αγοραία τα συμφέροντα των πολλών, αλλά δεν το αντιλήφθηκαν γιατί είναι «καλόπιστοι», και γι αυτό χρήζουν τώρα προστασίας. Βρέθηκαν «αντιμέτωποι», μας λένε,  με την «ανατροπή της καλοπιστίας τους». Γι αυτό και τώρα θέτουμε σε εφαρμογή ένα «μηχανισμό» που θα αποτρέψει τις «συνέπειες» που υφίστανται οι «καλόπιστοι». Το ότι είναι «καλόπιστοι στο κακό» παραλείπεται!!!

Με την ευκαιρία της σημερινής έναρξης του Συνεδρίου του ΣΑΔΑΣ Αττικής με θέμα : «Κατοικία σε Κρίση». Την σημερινή «Κρίση της Λαϊκής Κατοικίας» την φύτεψε η βαθιά αντιδραστική κυρίαρχη τάξη του τόπου, με φυτευτές τις Κυβερνήσεις της Χώρας, στο τέλος της δεκαετίας του 80, την πότισε με αυθαίρετη δόμηση και υποβάθμιση, την ανάθρεψε με νέες αντιανθρωπιστικές αξίες, την ενηλικίωσε το 2010, την στόλισε με στολίδια αντιλαϊκών Νόμων από το 2010 και μετά και σήμερα κερδίζει και την καμαρώνει!!! Η Επίσημη Αρχιτεκτονική Κοινότητα την στήριξε με στοχευμένη αφωνία, η λεγόμενη Επίσημη Αριστερή Αρχιτεκτονική Κοινότητα δεν θέλησε να το αντιληφθεί, και έχουν ευθύνες, δεν είναι άμοιρες ευθυνών. Καλό θα είναι να τις πάρουν!!

 

Περιβάλλον: Το θέμα «κατοικία σε κρίση» είναι επίκαιρο. Υπάρχει «κρίση» σε θέματα στέγασης σήμερα.  Καθημερινά υπάρχουν δημοσιεύσεις για ακριβά ενοίκια, για……, για……..

Αρχιτέκτονας: Σου είπα ότι δεν υπάρχουν. Και υπάρχουν και είναι και «δυσεπίλυτα» γιατί η κυρίαρχη τάξη εφαρμόζει επί της γης την τελευταία φάση του σχεδίου της «ανακατάταξη των λαϊκών τάξεων στο χώρο της πόλης». Και από ότι φαίνεται το πετυχαίνει. Και το πετυχαίνει γιατί η Αρχιτεκτονική Κοινότητα στο βαθμό ευθύνης που της αναλογεί φάνηκε ανίκανη να το αντιμετωπίσει. Και ιδίως η Επίσημη  Αριστερή Αρχιτεκτονική Κοινότητα. Και να σου εξηγήσω το γιατί.  Η Αρχιτεκτονική που στηρίζει τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης ποτέ δεν μιλάει για «ανακατάταξη των λαϊκών τάξεων στον χώρο της πόλης» και δεν μιλάει γιατί η κυρίαρχη τάξη την προκαλεί, και κερδίζει από αυτή. Δεν την εξυπηρετεί να μιλήσει γι αυτή. Αντίθετα στολίζει τον σκοπό της με  φιλολαϊκά ψεύτικα στολίδια για να πετύχει τους σκοπούς της. Για «ανακατάταξη» είναι υποχρεωμένη να μιλήσει η Αριστερή Αρχιτεκτονική Κοινότητα. Και είναι υποχρεωμένη γιατί εννοείται ότι «βλέπει» ότι  θίγονται λαϊκά συμφέροντα, δεν είναι «τυφλή». Γνωρίζει, η Ιστορία της Αρχιτεκτονικής το διδάσκει,  ότι η ανακατάταξη των λαϊκών στρωμάτων  έχει προγραμματισμό μακροπρόθεσμο, ότι έχει πρακτικές αποπροσανατολισμού των λαϊκών τάξεων,  ότι έχει στάδια εφαρμογής.

Το πρώτο στάδιο «ανακατάταξης»  ξεκινά στη Χώρα μας  στο τέλος της δεκαετίας του 80 και κρατάει μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 2000, και σαν στόχο έχει την μαζική  μετακίνηση των  μικρομεσαίων και μικροαστικών τάξεων. Πρέπει να εγκαταλείψουν τους «υποβαθμισμένους» πια  τόπους κατοικίας τους στα κέντρα των πόλεων, και να μεταφερθούν σε νέους «αναβαθμισμένους» μακριά από τα κέντρα των πόλεων. Έτσι διαλαλούν τα φερέφωνα της κυρίαρχης τάξης. Η  «τάξη» σας διαλαλούν δεν μπορεί να «ζει» σε περιοχές «υποβαθμισμένες» σας αξίζει μια νέα περιοχή «αναβαθμισμένη». Εγκαταλείψτε την σαν «φτωχό παρελθόν».  Δίνεται απλόχερα σε εργολάβους και Μηχανικούς η αυθαίρετη δόμηση, με τριπλό σκοπό. Ο Πρώτος είναι η υψηλή κερδοφορία, ο δεύτερος  να υποβοηθήσουν την μετακίνηση των λαϊκών στρωμάτων, και ο τρίτος  να δημιουργήσουν ένα ικανό υπόβαθρο Μηχανικών που να λειτουργεί με νέα πρότυπα. Είναι τα χρόνια που η «αυθαιρεσία» στην κατασκευή επιβραβεύεται και η νομιμότητα λοιδορείται. Είναι τα χρόνια που δημιουργείται το νέο πρότυπο Αρχιτέκτονα  που «απαξιώνει» την Νομιμότητα και «αξιώνει» την αυθαιρεσία. Είναι «ελεύθερος» να δημιουργήσει!!! Καλλιεργούνται από τα ΜΜΕ και όχι μόνο από αυτά, πρότυπα μιμητισμού, ψευτοαριστοκρατισμού, νέα πρότυπα κοινωνικής ανάδειξης, νέα πρότυπα ατομικισμού, νέα πρότυπα συλλογικού ατομικισμού, νέα πρότυπα ανταγωνισμού. Να σου θυμίσω τη συζήτηση που κάναμε τον Μάρτη του 2012 για το πώς έγινε η μετακίνηση από το κέντρο της Αθήνας στα προάστια και πως και πότε εντατικοποιήθηκε η  περαιτέρω υποβάθμιση του κέντρου, για να επιτευχθεί ο σημερινός στόχος της αναβάθμισης.    

«Οι περιοχές αυτές υποβαθμίστηκαν συστηματικά από τα τέλη της δεκαετίας του 80 και μετά, αφού μεγάλο τμήμα  της μεσαίας και μικροαστικής τάξης που κατοικούσε στις περιοχές αυτές, μετακινήθηκε σε περιοχές νέες, χωρίς νέφος, σε καλύτερες συνθήκες περιβάλλοντος. Αν θυμάσαι τότε κάθε μέρα είχαμε δελτίο νέφους, που σκέπαζε συγκεκριμένες περιοχές της Αθήνας, και δελτίο περιοχών με υψηλούς ρύπους. Καλλιεργήθηκε δε η πεποίθηση ότι πρέπει να φύγουμε από το κέντρο, να σώσουμε τα παιδιά μας από το νέφος, και κάποιοι που φωνάζανε να μείνουμε να διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας  για «πόλη χωρίς νέφος» θεωρήθηκαν γραφικοί. Θυμάσαι εκείνο του Τρίτση τότε «το νέφος είναι πολιτικό», ξέρεις τι εννοούσε; Εννοούσε ότι το «νέφος είναι πολιτική επιλογή να μείνει μέχρι να γίνει η απαραίτητη μετακίνηση πληθυσμού από το κέντρο στα προάστια, όπου τα μεγάλα κατασκευαστικά και ιδιοκτησιακά συμφέροντα είχαν δημιουργήσει τις περιοχές κέρδους». Και το κίνημα της φυγής από το κέντρο ενισχύθηκε με  διαφήμιση για φθηνά στεγαστικά δάνεια,  διαφήμιση της μεζονέτας, διαφήμιση των ημιυπαίθριων, διαφήμιση  των περιοχών που εξασφάλιζαν ανάλογη  «κοινωνική θέση» (βόρεια, νότια ,ανατολικά, δυτικά προάστια). Καλλιεργήθηκε   ο «ψευτοαριστοκρατισμός» και  περιφρονήθηκε η παραγωγική εργασία, απαξιώθηκε  η  χειρονακτική, ενισχύθηκε ο παρασιτισμός και η θεσιθηρία. Η  άρχουσα τάξη συνέταξε  προγράμματα  με  τρόπους κατάκτησης κοινωνικής θέσης, δημιούργησε πρότυπα  μιμητισμού, επιβράβευσε τον παρασιτισμό και την θεσιθηρία. Οι περιοχές που εγκαταλείφθηκαν, απαξιώθηκαν από την τάξη που μετακόμισε, ήταν το «φτωχό παρελθόν», και ως απαξιωμένες διατέθηκαν σε φτωχότερα  οικονομικά στρώματα της κοινωνίας και σε οικονομικούς μετανάστες, αφού αναβαθμίστηκε το τίμημα της πώλησης ή του ενοικίου, διότι δημιουργήθηκε αύξηση της ζήτησης από συγκεκριμένα στρώματα της κοινωνίας τα οποία πάντα πληρώνουν ακριβά την γκετοποίηση τους. Και μαζί με τους κατοίκους φύγανε από το κέντρο και οι επιχειρήσεις που έπρεπε να έχουν το λεγόμενο «image» και μεταφέρθηκαν σε νέα κτίρια, όπου το Κράτος φρόντισε με την μεταφορά του Συντελεστή δόμησης, να το αποκτήσουν.

 Η μετακίνηση του πληθυσμού από το κέντρο της Αθήνας στα προάστια έγινε, το κέρδος που είχε υπολογιστεί πραγματοποιήθηκε. Τα  δελτία ειδήσεων σταμάτησαν να ασχολούνται με το «νέφος της Αθήνας» που εξαφανίστηκε δια μαγείας. Αυτή είναι η πρώτη φάση.

 Ο δεύτερος  κύκλος  ξεκινάει από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες. Τότε γίνεται με περισσότερη ένταση η υποβάθμιση των περιοχών αυτών, αρχίζει να πραγματοποιείται το απαραίτητο υπόβαθρο που θα εξασφάλιζε την πραγματοποίηση του σχεδίου «υποβάθμιση τώρα και αναβάθμιση στο μέλλον».

 Η πρώτη υποβάθμιση, όπως είδαμε έγινε με την εγκατάσταση στις περιοχές αυτές στρωμάτων της κοινωνίας, που τροφοδότησαν  την προσφορά της «μαύρης εργασίας» δηλαδή της φθηνής και ανασφάλιστης εργασίας. Τα στρώματα αυτά της κοινωνίας επιβιώνουν μέσα σε συνθήκες ανασφάλειας, φόβου, υποταγής, δεν συμμετέχουν,  δεν διεκδικούν. Οι συνθήκες επιβίωσης που επιβάλλει η «μαύρη εργασία» προκαλεί  την υποβάθμιση του περιβάλλοντος. «Στις περιοχές που θέλουν να υποβαθμίσουν για να τις αναβαθμίσουν,  μετακινούνται  σταδιακά»  όπως λέει και  ο Μanuel Castells  «όλα εκείνα τα στοιχεία και οι δραστηριότητες  που υποβαθμίζουν επί πλέον τον ήδη υποβαθμισμένο  αστικό χώρο, πόρνες, προαγωγοί, χαφιέδες, προστάτες κάθε είδους, ναρκομανείς, βαποράκια κλπ». Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται πίεση, και οι κάτοικοι υποχρεώνονται ή να φύγουν από την περιοχή ή να μείνουν αλλά να  ζουν σε ένα περιβάλλον μεγαλύτερου  φόβου, μεγαλύτερης ανασφάλειας, πλήρους υποταγής . Υποβαθμίζονται ραγδαία όλες οι λειτουργίες της περιοχής, σχολεία, δρόμοι, πεζοδρόμια, χώροι πρασίνου, παιδικές χαρές, αποκομιδή σκουπιδιών, κλπ. Οι τιμές των ακινήτων πέφτουν, οι ιδιοκτήτες ψάχνουν τρόπους να τα ξεφορτωθούν. Και τότε εμφανίζονται οι αγοραστές που πληρώνουν λίγα, αλλά μετρητά. Οι νέοι αγοραστές υποβαθμίζουν εκ νέου τις ιδιοκτησίες τους  πάντα όμως με κέρδος από την υποβάθμιση όπως π.χ.  η ενοικίαση  των ακινήτων  στα τμήματα εκείνα των μεταναστών που υφίστανται την πιο σκληρή εκμετάλλευση, που δεν έχουν χαρτιά, που πληρώνουν ακριβό ενοίκιο όχι για κάποιο δωμάτιο κατοικίας  αλλά για το κρεβάτι στο δωμάτιο.     

Η Πολιτεία  από την μεριά της, κάνοντας το «καθήκον» της ενημερώνει τους Πολίτες για τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν στις περιοχές αυτές, συστήνει να αποφεύγονται, λυπάται που περιοχές της Αθήνας με τέτοια ιστορία κατάντησαν έτσι,  αναρωτιέται «δεν υπάρχουν τρόποι να εξυγιανθούν  αυτές οι περιοχές, να μπορεί ο Αθηναίος να τις επισκέπτεται χωρίς φόβο;». Και για χρόνια δεν βρίσκει τρόπους αντιμετώπισης «της θλιβερής αυτής κατάστασης», αλλά  βρίσκει τρόπους να μην ακούγονται οι διαμαρτυρίες των κατοίκων, να συκοφαντούνται οι πρωτοβουλίες τους για την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσής τους. Τροφοδοτούνται  και καλλιεργούνται φαινόμενα ρατσισμού, κοινωνικής αντιπαλότητας, εγκληματικής συμπεριφοράς κ.α.

 Αυτό είναι το πρόγραμμα εντατικοποίησης της υποβάθμισης, και στην Αθήνα εφαρμόστηκε με ακρίβεια.»  

Στα χρόνια αυτά η κυρίαρχη τάξη του τόπου μας πέτυχε και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Στο είχα πει στη συζήτηση που κάναμε τον Ιούνη του 2011 όταν ο Παπακωνσταντίνου τότε σαν Υπουργός Περιβάλλοντος είπε ότι από δω και πέρα η «αυθαίρετη δόμηση» σταματάει. Σου το θυμίζω: «Η αυθαίρετη δόμηση δεν θα σταματήσει απλώς θα αλλάξει μορφή, θα προσαρμοστεί στις νέες απαιτήσεις» και οι σημερινοί Νόμοι πράγματι πριμοδοτούν μια νέα μορφή Αυθαίρετης δόμησης. (Είναι οι οικοδομικές άδειες με ευθύνη Μηχανικού και όχι μόνο). Σου είχα πει όμως και κάτι άλλο :
  Το τμήμα του  λαού που συμμετείχε στην «αλυσίδα παραγωγής αυθαιρέτων», δωροδόκησε και δωροδοκήθηκε, εκβίασε και εκβιάστηκε, ζήτησε και έκανε ρουσφέτια, ευνόησε και ευνοήθηκε από το μαύρο χρήμα, έγινε οπαδός του εύκολου και παράνομου πλουτισμού, απαξίωσε και απαξιώθηκε,  πείστηκε ότι  η νομιμότητα και η εντιμότητα είναι πια «λανθασμένος τρόπος ζωής» και η υπέρβαση «μαγκιά», και πάνω από όλα «κέρδιζε». Και  αφού έμαθε ότι «όλα πουλιούνται και αγοράζονται, τίποτε άλλο δεν υπάρχει» έπρεπε και η  «ψήφος του να του φέρει κέρδος», την «έβγαλε στον πλειστηριασμό», «όποιος δώσει την καλύτερη τιμή θα την πάρει». Έτσι το ποσοστό της  «πολιτικής ψήφου» μειωνόταν σταθερά, μέσα σ αυτά τα χρόνια, και αυξανόταν με σταθερούς ρυθμούς το ποσοστό της «ψήφου συναλλαγής».  Η «συναλλαγή έγινε τρόπος ζωής», «οι νέες κοινωνικές αξίες αφομοιώθηκαν», « η αναπαραγωγή του ανθρώπινου δυναμικού με τις νέες κοινωνικές αξίες έγινε ». Το «αυθαίρετο των νέων κοινωνικών αξιών» εκπλήρωσε τον σκοπό του.  Και όταν ο σκοπός εκπληρώνεται ο κύκλος κλείνει. Αυτό ήθελε να πει ο νέος Υπουργός Περιβάλλοντος αλλά το «πρόγραμμα παραπλάνησης του λαού» δεν του το επιτρέπει.»

Στα χρόνια αυτά μπαίνουν τα θεμέλια και  εκτελείται με επιτυχία μπορώ να πω, η πρώτη φάση του σχεδίου που περιλαμβάνει «μαζική φυγή των  μεσοαστικών και μικροαστικών τάξεων από τα κέντρα των πόλεων στην περιφέρεια,  επανακατοίκηση των κέντρων από  ευάλωτα, πολύ ευάλωτα, πολιτικά-κοινωνικά-οικονομικά λαϊκά  στρώματα, περαιτέρω υποβάθμιση των συγκεκριμένων  χώρων της πόλης, και πληθώρα αγοραπωλησιών σε εξευτελιστικές τιμές κτιριακών τμημάτων και καθ΄ ολοκληρία σε μεγάλα κατασκευαστικά και χρηματιστηριακά κεφάλαια.   

 Έτσι από το  2010 και μετά ξεκινάει η δεύτερη φάση.  Έχουμε μια σειρά Νόμων, όπως είναι η τακτοποίηση των αυθαιρέτων, το κλείσιμο των Πολεοδομιών της Χώρας και την δημιουργία των  ΥΔΟΜ, την έκδοση οικοδομικών αδειών χωρίς έλεγχο, τον ΝΟΚ,  υποστηρικτικούς, αγοραία, στα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, βαριά όμως αντιλαϊκούς. Η κυρίαρχη τάξη εξαπολύει τα «παπαγαλάκια» της που μιλούν για νέο πνεύμα επίλυσης των Πολεοδομικών προβλημάτων και όχι μόνο, για νέο πνεύμα στις κατασκευές, για «εξευγενισμό», για «αναβάθμιση» για…… για……...

Το εντυπωσιακό είναι ότι η Επίσημη Αριστερή Κοινότητα Αρχιτεκτόνων έχει σβήσει από την «μνήμη» της όλη αυτή την χρονική περίοδο , τέλος της δεκαετίας του 80 με τέλος της δεκαετίας του 2000. Έχει σβήσει από τη μνήμη της την «αυθαίρετη δόμηση» εκείνης της εποχής και κατά συνέπεια και τις επιπτώσεις της όχι μόνο στον χώρο της πόλης, αλλά και τις επιπτώσεις της στον κλάδο των Αρχιτεκτόνων, στα κοινωνικά στρώματα. Η αυθαίρετη όμως δόμηση των λαϊκών στρωμάτων έχει  πια ιστορικά αποδειχθεί  είναι  ένα μέσο της βαθιά αντιδραστικής κυρίαρχης τάξης της χώρας μας, και παραχωρείται μέσω των Κυβερνήσεων, όταν και μόνο όταν τα συμφέροντα της βλέπει να κινδυνεύουν. Το έχουμε συζητήσει δύο φορές. Η πρώτη και η δεύτερη.

Και η Επίσημη Αρχιτεκτονική κοινότητα που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης έχει βασικούς λόγους να το αγνοεί. Η Επίσημη, όμως Αριστερή Αρχιτεκτονική Κοινότητα δεν μπορεί να το αγνοεί!!  Όπως δεν μπορεί να αγνοεί και τους Νόμους τακτοποίησης αυθαιρέτων, και την ταυτότητα κτιρίου που περιέλαβε όλα τα κτίρια από το 1955 και μετά. Ξέρεις πόσες ιδιοκτησίες της 20ετίας 1955-1975 είναι μπλοκαρισμένες σήμερα λόγω παραβάσεων άνευ ουσίας; Όπως δεν μπορεί να αγνοεί την σημερινή επιδοτούμενη αυθαίρετη δόμηση με τον μη έλεγχο των οικοδομικών αδειών. Δεν μπορεί ένα κτίριο να ελέγχεται  αποπερατωμένο και να βεβαιώνεται ότι «έχει ανεγερθεί σύμφωνα με την οικοδομική άδεια» και η «οικοδομική άδεια» να μη έχει ελεγχθεί. Όπως δεν μπορεί οι δηλώσεις αυθαιρέτων και ταυτότητας κτιρίου να μην ελέγχονται όλες για την νομιμότητά τους. Κρύβονται σκοποί πίσω από τα παραπάνω. Και οι σκοποί που κρύβονται είναι καταστροφικοί για τα λαϊκά συμφέροντα. Το έχουμε συζητήσει εδώ: Τα «λάθη ή τις παραλείψεις» Μηχανικών στις δηλώσεις αυθαιρέτων θα τις πληρώσει και πάλι ο ιδιοκτήτης, σύμφωνα με το νέο Νομοσχέδιο. Η «Μηχανικοσαβούρα» επιβραβεύεται , οι ιδιοκτήτες «εμπαίζονται» και εδώ :Με την ευκαιρία της «Παγκόσμιας ημέρας στέγης»: Η «αρπαγή της Λαϊκής ιδιοκτησίας» με την πρακτική «αξία» - «μη αξία»  Μη ξεχνάμε ότι τις «αυθαιρεσίες» που πουλούσαν εργολάβοι, επί 20 χρόνια περίπου, τόσο κράτησε η πριμοδότηση της αυθαίρετης δόμησης ( τέλος της δεκαετίας του 80 με τέλος της δεκαετίας του 2000) τις πουλούσαν με τιμές νόμιμης δόμησης, τα  Αρχιτεκτονικά σχέδια «εφαρμογής» όπως τα είχαν ονομάσει οι εμπλεκόμενοι στην κατασκευή  Αρχιτέκτονες τα χρεώνανε με υψηλές τιμές, και τα στόλιζαν με τους απαράδεκτους ισχυρισμούς ότι ποτέ δεν θα τους επιβληθεί πρόστιμο, και αν παρ’ ελπίδα  επιβληθεί θα είναι πολύ μικρό. Ούτε οι εργολάβοι τιμωρήθηκαν ούτε οι Αρχιτέκτονες, αντίθετα θησαυρίσανε, γιατί  γεμίσανε με αυθαίρετες κατασκευές  τα προάστια. Τιμωρήθηκε ο ιδιοκτήτης που αγόρασε!!! Και τα πρόστιμα είναι υψηλά!! Ξέρεις πόσα ακίνητα της τότε εποχής πωλούνται σήμερα γιατί οι ιδιοκτήτες δεν τα βγάζουν πέρα; Ξέρεις πόσα βγαίνουν σε πλειστηριασμό; 

Βλέπω όμως και πάλι ότι στο Συνέδριο του ΣΑΔΑΣ Αττικής 10-12 Οκτώβρη 2025 με θέμα «Κατοικία σε Κρίση» όλα τα παραπάνω θέματα  να λείπουν !!! Και λείπουν γιατί η Επίσημη Αριστερή Κοινότητα Αρχιτεκτόνων δεν τα περιλαμβάνει. Και αυτό δεν είναι καλός οιωνός για τον Λαό !!!  

 

 

Δυό λόγια για το κείμενο της συμμετοχής της «Συσπείρωσης Αριστερών Αρχιτεκτόνων» στο Συνέδριο του ΣΑΔΑΣ Αττικής με θέμα «Κατοικία σε κρίση» . Το «ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ» δεν είναι κονκάρδα να την φορέσουμε στο πέτο και να πάμε. Θέλει «κόπο» !!

 

Περιβάλλον: Θα πας στο Συνέδριο που οργανώνει ο ΣΑΔΑΣ με θέμα «Κατοικία σε Κρίση» είναι ελεύθερη η είσοδος.

Αρχιτέκτονας: Όχι. Προτιμώ να διαβάσω τα κείμενα , αν δημοσιευθούν.

Περιβάλλον: Γιατί θα υπάρχει, λένε, και διάλογος !!

Αρχιτέκτονας: Διάλογος σε ποια βάση. Ο ΣΑΔΑΣ Αττικής είναι Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανώτατων Σχολών. Στο Σύλλογο συμμετέχουν διάφορες πολιτικές παρατάξεις Αρχιτεκτόνων, με διαφορετικές θέσεις η καθεμιά. Αν η κάθε πολιτική παράταξη κατέβαζε ένα κείμενο ανάλυσης, σύνθεσης και πρότασης για το θέμα, και το έθετε σε συζήτηση θα είχε ενδιαφέρον. Τώρα δεν έχει, για μένα τουλάχιστον.

 Περιβάλλον: Μα η ανακοίνωση της «Συσπείρωσης Αριστερών Αρχιτεκτόνων» αναφέρει : «Το συνέδριο θα είναι εξαιρετικά χρήσιμο τόσο γιατί θα δώσει εργαλεία σε μας τους ίδιους ως μηχανικούς για τον τρόπο με τον οποίο παρεμβαίνουμε στο στεγαστικό ζήτημα, όσο και γιατί θα παράξει απόψεις και ιδέες οι οποίες θα είναι χρήσιμες για την κοινωνία, αλλά και πιο συγκεκριμένα για τα κοινωνικά κινήματα που αναπτύσσονται ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, αλλά και για όποιον άλλο φορέα εμπλέκεται και ασκεί πολιτικές στο ζήτημα της στέγης.»

Αρχιτέκτονας: Τα «εργαλεία» τα δίνει η επιστήμη  πρώτα –πρώτα. Η Αρχιτεκτονική έχει πλούσιο ιδεολογικό περιεχόμενο και κατά συνέπεια πολιτικό-κοινωνικό –οικονομικό προσανατολισμό. Δεν είναι «απολιτική» όσο κι αν θέλουν κάποιοι «κοντόθωροι» να στηρίζουν τον «απολιτικό» χαρακτήρα της. Η στεγαστική πολιτική που εφαρμόστηκε στη Χώρα μας έχει πολιτικά- κοινωνικά-οικονομικά χαρακτηριστικά. Η αυθαίρετη δόμηση στη Χώρα μας των λαϊκών στρωμάτων ήταν μέρος της στεγαστικής πολιτικής της κυρίαρχης τάξης στη Χώρα μας. Δεν ήταν έξω από αυτή. Και αυτό είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, το αποδεικνύει το αποτύπωμα της αυθαίρετης δόμησης στον χώρο, το αποδεικνύει η κοινωνική - πολιτική και οικονομική συμπεριφορά των λαϊκών στρωμάτων.  Το έχουμε συζητήσει πολλές φορές . Όπως είναι και η λεγόμενη «αντιπαροχή». Όπως είναι κα η σημερινή «κρίση της στέγασης των λαϊκών τάξεων». Η «αρπαγή» της λαϊκής κατοικίας αποφασίστηκε στο τέλος της δεκαετίας του 80, γι αυτό και η επί 25 χρόνια αυθαίρετη δόμηση, γι αυτό και η υποβάθμιση των κέντρων των πόλεων, γι αυτό και η  δήθεν «τακτοποίηση αυθαιρέτων», γι αυτό ……γι αυτό……..

Οι Αρχιτέκτονες που στηρίζουν τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης καλά κάνουν και απαξιώνουν τα θέματα αυτά. Δεν θέλουν να συζητηθούν.  Όπως και οι Αρχιτέκτονες που  λόγω έλλειψης ιστορικής εμπειρίας,  πιστεύουν ότι τα θέματα αυτά δεν τους αφορούν, και ξεκινούν να λύσουν το πρόβλημα έχοντας μόνο σαν στοιχείο το αποτέλεσμα. Και εδώ όπως καταλαβαίνεις είναι πολύ εύκολο να αποδεχθούν ότι ικανοποιεί την Αρχιτεκτονική του «εγώ μόνο κτίζω».  Όταν όμως ο Αρχιτέκτονας βάλει το πρόσημο ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ δεν μπορεί να μην έχει δομημένη ιστορική μνήμη, δεν μπορεί να μη συνδέει το παρελθόν με το παρόν και να προβλέπει το μέλλον  που η κυρίαρχη τάξη με τις επιλογές της επιφυλάσσει για τα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας. Ο ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ πάει στο Συνέδριο με δομημένη ανάλυση, σύνθεση και πρόταση. Και αυτό θέλει «κόπο»!!! Πάει στο Συνέδριο με «ανάλυση κατανοητή, σύνθεση κατανοητή, συμπέρασμα κατανοητό και πρόταση κατανοητή εμπλουτισμένη με όραμα δυνατό και πραγματοποιήσιμο».

  Το «ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ» δεν είναι κονκάρδα να την φορέσουμε στο πέτο και να πάμε!!!

    

Μια οφειλόμενη απάντηση στον "ανώνυμο" που μου "υπέδειξε" να διαβάζω "προσεκτικά" τα άρθρα της Συσπείρωσης Αριστερών Αρχιτεκτόνων για το Συνέδριο "Κατοικία σε κρίση"

 

Περιβάλλον: Έμαθα ότι στο blog σου στέλνει ένας «ανώνυμος» άρθρα που δημοσιεύονται στο blog «Συσπείρωση Αριστερών Αρχιτεκτόνων» σχετικά με το Συνέδριο του ΣΑΔΑΣ Αττικής «Κατοικία σε κρίση». Χθες σου έστειλε «Σπίτια για τους ανθρώπους και όχι για τα κέρδη» και σήμερα το Στεγαστική κρίση: τι πρέπει να κάνουμε; της Τόνιας Κατερίνη* με την «υπόδειξη» να τα διαβάσεις προσεκτικά.

Αρχιτέκτονας: Πες του να μη κάνει τον κόπο γιατί συνηθίζω να διαβάζω πάντα ότι αφορά θέματα Αρχιτεκτονικής- Πολεοδομίας. Και διαβάζω όλες τις απόψεις προσεκτικά. Τα άρθρα αυτά εννοείται ότι έχουν «αριστερό» πρόσημο. Αυτό όμως απαιτεί κάποια γνωρίσματα. Απαιτεί ιστορική ανασκόπηση του πως φτάσαμε σήμερα στην σημερινή πραγματικότητα. Αν θυμάσαι το 2013 είχαμε κάνει μια συζήτηση με τίτλο «Ας ξεκινήσουμε να λέμε ΕΜΕΙΣ». Σου είχα πει τότε : «Πρέπει σήμερα να δούμε και να κατανοήσουμε τις αιτίες που δημιούργησαν τα σημερινά προβλήματα, τις πρακτικές και τους τρόπους που χρησιμοποίησαν οι κυβερνήσεις στη χώρα μας για να μην λύνονται τα προβλήματα ή να λύνονται πάντα εις βάρος του λαού,….. Ο λαός στις σημερινές συνθήκες που ζούμε, θέλει απαντήσεις στα δικά του προβλήματα, απαντήσεις που δεν μπορεί να περιορίζονται σε «συνταγές» ας είναι και «αριστερές». Θέλει «ανάλυση κατανοητή, σύνθεση κατανοητή, συμπέρασμα κατανοητό και πρόταση κατανοητή εμπλουτισμένη με όραμα δυνατό και πραγματοποιήσιμο». Και σε μια άλλη που είχαμε κάνει το 2019 με τίτλο «Κατάτμησημείζονος εκτάσεως» - «Αντιπαροχή»- «airbnb» ή «Βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων».Ας ανοικοδομήσουμε την «ιστορική μας μνήμη» σου είχα πει: «Ο Αρχιτέκτονας πρέπει να έχει πλατιά και οικοδομημένη «ιστορική μνήμη» η οποία να περιλαμβάνει την μελέτη και την ιστορική διαδρομή όλων των τάξεων που λειτουργούν στον χώρο της Πόλης. Η πλατιά «ιστορική του μνήμη», η «ιστορική του εμπειρία» όπως λέμε, τον βοηθάει να επιλέξει την ταξική του θέση, να την εμπλουτίσει με  δομημένα επιχειρήματα, και να δώσει λύσεις  τεκμηριωμένες.»

Η «λαϊκή κατοικία» ήταν πάντα «εμπορευματοποιημένη» στη Χώρα μας, και πραγματοποιήθηκε με πολλές μορφές. Σου τις έχω αναλύσει εδώ : Ας αναρωτηθούμε: γιατί η «αυθαίρετη δόμηση των λαϊκών στρωμάτων» που πραγματοποιήθηκε από το 1955 μέχρι το 2011 είναι σήμερα «κατηγορούμενη», ενώ η «νέα λαϊκή αυθαιρεσία» που πραγματοποιείται σήμερα και έχει σαν αντικείμενο την «αυθαίρετη αλλαγή χώρου με χρήση κατοικίας σε χώρο με χρήση παροχής ξενοδοχειακών υπηρεσιών» -airbnb- είναι «ευνοούμενη»; Θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε γιατί κάηκε-«εξέπνευσε»- το Μάτι» και εδώ : «Κατάτμηση μείζονος εκτάσεως» - «Αντιπαροχή»- «airbnb» ή «Βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων».Ας ανοικοδομήσουμε την «ιστορική μας μνήμη»

Και τα δύο άρθρα που μου έστειλε ο «ανώνυμος» ισχυρίζονται ότι «η στέγη από κοινωνικό αγαθό μετατράπηκε σε εμπόρευμα» Αυτό όμως δεν ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα. Η κυρίαρχη τάξη της Χώρας μας προέβη σε κάποιες πολιτικές-κοινωνικές-οικονομικές επιλογές προκειμένου να στηρίξει τα συμφέροντά της, και μέσα σε αυτές ήταν και η αρπαγή της λαϊκής κατοικίας, την αποφάσισε στο  τέλος της δεκαετίας του 80 με μακροπρόθεσμο προγραμματισμό και στόχο να επιτευχθεί μέσα σε 30 χρόνια- το αναλύσαμε εδώ:  «Το «δικαίωμα στη στέγη» είναι «ταξικό δικαίωμα» και σ’ αυτό πρέπει να πάρουμε θέση». Είναι το μόνο μακροπρόθεσμο πρόγραμμα της κυρίαρχης τάξης της Χώρας μας που το τήρησαν και το πραγματοποίησαν ευλαβικά όλες οι Κυβερνήσεις από το τέλος του 80 και μετά.

Αυτά έχω να σου πω σχετικά. Θα ήθελα όμως πριν κλείσουμε να σου υποδείξω και εγώ κάτι : Υπάρχει στο blog : Ο παιδαγωγός Κ.Δ.  Σωτηρίου (1889-1966)  το κείμενό του με τίτλο : Εισήγηση για την παιδεία στο πρώτο συνέδριο της ΕΠΟΝ. Είναι ένας μπούσουλας για το πώς γράφει ένας ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ.